1 Panie, ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.

2 Zanim zrodziły się góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki ty jesteś Bogiem.

3 Obracasz człowieka w proch i mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy.

4 Tysiąc lat bowiem w twoich oczach jest jak dzień wczorajszy, który minął, i jak straż nocna.

5 Porywasz ich jakby powodzią, są jak sen i jak trawa, która rośnie o poranku.

6 Rano kwitnie i rośnie, a wieczorem zostaje skoszona i usycha.

7 Giniemy bowiem od twego gniewu i jesteśmy przerażeni twoją zapalczywością.

8 Położyłeś przed sobą nasze nieprawości, nasze skryte grzechy w świetle twego oblicza.

9 Wszystkie nasze dni przemijają z powodu twego gniewu, nasze lata nikną jak westchnienie.

10 Liczbą naszych dni jest lat siedemdziesiąt, a jeśli sił starczy, lat osiemdziesiąt, a to, co w nich najlepsze, to tylko kłopot i cierpienie, bo szybko mijają, a my odlatujemy.

11 Któż zna srogość twego gniewu? Albo kto, bojąc się ciebie, zna twoją zapalczywość?

12 Naucz nas liczyć nasze dni, abyśmy przywiedli serce do mądrości.

13 Powróć, PANIE. Jak długo jeszcze? Zlituj się nad swymi sługami.

14 Nasyć nas z rana twoim miłosierdziem, abyśmy mogli się cieszyć i radować przez wszystkie nasze dni.

15 Spraw nam radość według dni, w których nas trapiłeś; według lat, w których zaznaliśmy zła.

16 Niech się ukaże twoim sługom twoje dzieło, a twoja chwała ich synom.

17 Niech dobroć PANA, naszego Boga, będzie z nami; i utwierdź wśród nas dzieło naszych rąk; utwierdź dzieło naszych rąk!