103
103-күй •••• Худаниң яратқанлиғидин һозурлиниш
1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним!
И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән;
Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
2 Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән,
Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
■ 3 У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан,
Булутларни җәң һарвуси қилип,
Шамал қанатлири үстидә маңиду;
■ 4 У пәриштилирини шамаллар,
Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
■ 5 Йәрни У һуллири үстигә орнатқан;
У әсла тәвринип кәтмәйду.
■ 6 Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән,
Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
□ 7 Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти,
Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
8 Тағлар өрләп чиқти,
Вадилар чүшүп кәтти,
Сулар Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
□ 9 Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп,
Сән уларға чәклимә қойғансән.
10 Тәңри вадиларда булақларни ечип урғутиду,
Сулири тағлар арисида ақиду.
11 Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду,
Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
12 Көктики қушлар уларниң бойида қониду,
Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
13 У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду;
Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
14 У маллар үчүн от-чөпләрни,
Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду,
Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
15 Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни,
Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду;
Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
16 Пәрвәрдигарниң дәрәқлири,
Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири су ичип қанаәтлиниду.
17 Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду,
Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
18 Егиз чоққилар тағ өшкилириниң,
Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
□ 19 Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти,
Қуяш болса петишини билиду.
20 Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду;
Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
21 Асланлар олҗа издәп һөкирәйду,
Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
■ 22 Қуяш чиқипла, улар чекиниду,
Қайтип кирип угилирида ятиду.
23 Инсан болса өз ишиға чиқиду,
Та кәчкичә меһнәттә болиду.
24 И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур!
Һәммисини һекмәт билән яратқансән,
Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
25 Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду!
Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар,
Чоң вә кичик һайванлар бар.
26 Шу йәрдә кемиләр қатнайду,
Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
□ 27 Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп,
Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
■ 28 Уларға бәргиниңдә, теривалиду,
Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
29 Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду,
Роһлирини алсаң, улар җан үзүп,
30 Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду,
Йәр-йүзи йеңи бир дәвир билән алмишиду.
31 Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур,
Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
32 У йәргә баққинида, йәр титрәйду,
Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
33 Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән;
Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
■ 34 У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә!
Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
35 Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду,
Рәзилләр йоқ болиду.
И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур!