๑๗
๑ เศษขนมปังแห้งกับความสงบเงียบ
ก็ยังดีกว่าบ้านที่มีงานเลี้ยงมากมายซึ่งมีแต่การทะเลาะวิวาทกัน
๒ ผู้รับใช้ที่ชาญฉลาดจะเป็นผู้ควบคุมลูกเจ้านายที่ประพฤติตัวอย่างน่าอับอาย
และจะได้รับส่วนแบ่งจากมรดกร่วมกับลูกๆ
๓ เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาหลอมสำหรับทองคำ
แต่พระผู้เป็นเจ้าทดสอบที่จิตใจ
๔ คนชั่วเอาใจใส่กับคำพูดเลวๆ
คนพูดปดฟังลิ้นที่นำความพินาศ
๕ คนที่ล้อเลียนผู้ยากไร้ก็ดูหมิ่นองค์ผู้สร้างของเขา
คนที่ยินดีกับความวิบัติจะถูกลงโทษ
๖ หลานๆ ที่เกิดจากบุตรเป็นดุจมงกุฎของผู้สูงอายุ
และความภูมิใจของลูกๆ ก็คือบิดาของเขา
๗ คำพูดที่ดีงามไม่เหมาะกับคนโง่
ปากที่พูดโกหกยิ่งไม่เหมาะสำหรับคนมีเกียรติ
๘ สินบนเป็นดั่งแก้ววิเศษในสายตาของผู้ให้
ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็สำเร็จ
๙ ผู้ที่ให้อภัยการกระทำผิดเป็นผู้แสวงหาความรัก
แต่ผู้ที่ย้ำเรื่องเดิมซ้ำซากก็เป็นผู้แยกเพื่อนรักให้จากกัน
๑๐ การตักเตือนว่ากล่าวครั้งเดียวฝังลึกในคนที่มีความหยั่งรู้
มากกว่าการเฆี่ยนตีคนโง่เขลาหนึ่งร้อยครั้ง
๑๑ คนชั่วร้ายจะแสวงหาแต่ความเลว
ดังนั้นคนเหี้ยมโหดจะถูกส่งมาเพื่อต่อต้านเขา
๑๒ ให้คนปะทะกับหมีแม่ลูกอ่อนที่ถูกขโมยลูก
ก็ยังดีกว่าพบคนโง่พร้อมกับความโง่ของเขา
๑๓ ความเลวร้ายจะไม่หายไปจากบ้านของ
คนที่ตอบสนองความดีด้วยความชั่ว
๑๔ การเริ่มทะเลาะวิวาทเปรียบเสมือนการปล่อยให้น้ำในเขื่อนไหลทะลักออกมา
ดังนั้น จงหยุดการโต้แย้งก่อนที่จะเกิดการทะเลาะวิวาท
๑๕ การช่วยคนที่มีความผิดให้พ้นข้อหา และกล่าวโทษผู้มีความชอบธรรม
สองสิ่งนี้เป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
๑๖ คนโง่จะมีเงินไว้ซื้อสติปัญญาเพื่อจุดประสงค์อะไร
ในเมื่อเขาขาดความคิด
๑๗ เพื่อนมีความรักให้เสมอ
และพี่น้องเกิดมาเพื่อช่วยกันในยามคับขัน
๑๘ คนที่ขาดความยั้งคิดให้คำสาบาน
และรับประกันเพื่อนบ้านของเขา
๑๙ คนที่รักการกระทำผิดจะรักการทะเลาะวิวาท
คนที่สร้างประตูของตนให้สูงขึ้นเท่ากับแสวงหาความพินาศ
๒๐ ผู้มีใจลวงหลอกจะไม่มีความสำเร็จในชีวิต
และลิ้นบิดเบือนก็ตกอยู่ในความวิบัติ
๒๑ บุตรที่โง่เขลาเป็นที่เศร้าใจของบิดา
และบิดาของคนโง่หามีความชื่นชมยินดีไม่
๒๒ ใจที่เปี่ยมด้วยความยินดีเป็นเสมือนยารักษาที่ดี
แต่วิญญาณอันบอบช้ำทำให้รู้สึกเหี่ยวแห้งถึงกระดูก
๒๓ คนชั่วร้ายแอบรับสินบน
เพื่อบิดเบือนวิถีทางแห่งความเที่ยงธรรม
๒๔ สติปัญญาอยู่ไม่ไกลจากสายตาของผู้หยั่งรู้
แต่ตาของคนโง่อยู่ที่สุดขอบโลก
๒๕ บุตรที่โง่เขลานำความทุกข์สู่บิดา
และความขมขื่นมาสู่นางซึ่งเป็นผู้ให้กำเนิดของเขา
๒๖ การลงโทษผู้มีความชอบธรรม
หรือเฆี่ยนตีผู้นำที่มีสัจจะเป็นการกระทำที่ไม่ดี
๒๗ ผู้ที่ยับยั้งคำพูดของตนได้เป็นผู้มีความรู้
และผู้รู้จักควบคุมตัวเองเป็นผู้หยั่งรู้
๒๘ แม้แต่คนโง่เวลานิ่งเงียบ คนก็ยังคิดว่าเขามีสติปัญญา
และเวลาเขาปิดปากก็จะดูเหมือนเป็นคนฉลาด