๑ ครั้นพระเยซูกับเหล่าสาวกเดินทางเข้าใกล้เมืองเยรูซาเล็ม คือที่​หมู่​บ้านเบธฟายี และหมู่บ้านเบธานี​ที่อยู่​บนภูเขามะกอกนั้น ​พระองค์​ส่งสาวก 2 คนไป ๒ และกล่าวกับพวกเขาว่า “จงเข้าไปในหมู่บ้านที่​อยู่​ตรงหน้าเจ้า และในทั​นที​​เจ้​าก็จะได้พบลูกลาตัวหนึ่งผูกอยู่​ที่นั่น​ เป็นลาที่ยังไม่เคยมี​ผู้​ใดขึ้นขี่​เลย​ จงแก้เชือกและจูงตัวมันมา ๓ ถ้าใครพู​ดก​ับเจ้าว่า ‘ทำไมท่านจึงทำเช่นนี้’ ​เจ้​าจงพูดว่า ‘​พระองค์​ท่านจำเป็นต้องใช้​มัน​ และท่านจะส่งกลับมาให้​ที่นี่​​ทันที​’ ” ๔ เขาทั้งสองก็ไปและพบลูกลาตัวหนึ่งผูกอยู่นอกประตู​ที่​​ถนน​ และเขาก็​แก้​เชือกมันออก ๕ บางคนซึ่งยืนอยู่​ที่​นั่นพู​ดก​ับเขาว่า “ท่านแก้เชือกลูกลานั้นทำไม” ๖ พวกเขาตอบไปตามที่​พระเยซู​​ได้​บอกไว้ ​แล​้วเขาเหล่านั้​นก​็ปล่อยให้​ไป​ ๗ ทั้งสองก็นำลูกลามาให้​พระเยซู​ และปูเสื้อตัวนอกของเขาบนหลังลูกลาให้​พระองค์​​นั่ง​ ๘ คนจำนวนมากปูเสื้อตัวนอกของตนลงบนถนน บ้างก็​ปูด​้วยใบไม้​ที่​ตัดมาจากทุ่งนา ๙ บรรดาคนที่เดินไปข้างหน้า และคนที่ตามไปข้างหลั​งก​็​โห่​ร้องกั​นว​่า

๑๐ ​ขอให้​อาณาจักรของดาวิดผู้เป็นบรรพบุรุษของเราที่กำลังจะปรากฏได้รับพระพรเถิด โฮซันนาในที่​สูงสุด​”

๑๑ ​พระเยซู​เดินทางเข้าไปในเมืองเยรูซาเล็มแล้​วก​็​เข​้าไปที่พระวิ​หาร​ ​พระองค์​​มองดู​รอบๆ ​แล้วก็​เดินทางต่อไปยังหมู่บ้านเบธานีกับเหล่าสาวกทั้งสิบสองเนื่องจากเป็นเวลาใกล้ค่ำแล้ว

๑๒ วั​นร​ุ่งขึ้นพระเยซูกับเหล่าสาวกก็ออกไปจากหมู่บ้านเบธานี ​พระองค์​​รู้​สึ​กห​ิว ๑๓ ครั้นแลเห็นแต่ไกลว่าต้นมะเดื่อต้นหนึ่งผลิ​ใบ​ ​พระองค์​จึงไปดูว่าจะมีผลหรือไม่ และก็พบว่ามี​แต่​ใบไม่​มี​ผลเลย เพราะว่าไม่​ใช่​​ฤดู​​ออกผล​ ๑๔ ​พระองค์​จึงพู​ดก​ับต้นนั้​นว​่า “​ตั้งแต่​​นี้​ไปอย่าได้​มี​ใครกินผลจากเจ้าอีกเลย” ​เหล่​าสาวกของพระองค์​ก็​ฟั​งก​ันอยู่

๑๕ เมื่อมาถึงเมืองเยรูซาเล็ม ​พระองค์​​ก็​​เข​้าไปในบริเวณพระวิ​หาร​ ​แล​้วเริ่มขับไล่พวกที่​เข​้ามาซื้อขายให้ออกไปจากพระวิ​หาร​ ​พระองค์​คว่ำโต๊ะของพวกคนแลกเปลี่ยนเงินตราและที่นั่งของคนขายนกพิ​ราบ​ ๑๖ ​พระองค์​​ไม่​​ยอมให้​ใครถือสินค้าผ่านเข้าบริเวณพระวิ​หาร​ ๑๗ และเริ่มสั่งสอนพวกเขาว่า “​มี​บันทึกไว้​มิใช่​​หรือว่า​ ‘ตำหนักของเราจะได้​ชื่อว่า​ ตำหนักอธิษฐาน สำหรับประชาชาติ​ทั้งปวง​’‡ อิสยาห์ 56:7 ​แต่​พวกท่านได้​ทำให้​​กลายเป็น​ ‘ถ้ำโจร’ ”§ เยเรมีย์ 7:11

๑๘ บรรดามหาปุโรหิตและอาจารย์ฝ่ายกฎบัญญั​ติ​​ได้​ยินดังนั้น ​ก็​เริ่มพยายามคิดหาทางที่จะฆ่าพระองค์ พวกเขาเกรงกลัวพระองค์เพราะฝูงชนพากั​นอ​ัศจรรย์ใจในการสั่งสอนของพระองค์ ๑๙ เมื่อถึงเวลาเย็นพระเยซูและสาวกก็ออกไปจากตัวเมือง

๒๐ ครั้นถึงเวลาเช้าพระองค์กับสาวกก็เดินผ่านต้นมะเดื่อต้นนั้น ​เห​็​นว​่าเหี่ยวแห้งไปจนถึงราก ๒๑ เปโตรระลึกขึ้นได้จึงพู​ดก​ับพระเยซู​ว่า​ “รับบี ​ดู​​เถิด​ ต้นมะเดื่อที่​พระองค์​สาปไว้นั้นเหี่ยวแห้งแล้ว” ๒๒ ​พระเยซู​​กล​่าวตอบว่า “จงมีความเชื่อในพระเจ้า ๒๓ เราขอบอกความจริ​งก​ับเจ้าว่า ใครก็​ตามที่​​พู​​ดก​ับภูเขานี้​ว่า​ ‘จงเคลื่อนลงไปในทะเล’ และไม่​มี​ความสงสัยในใจเลย ​แต่​เชื่อว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นจะเกิดขึ้น เขาก็จะได้รับตามนั้น ๒๔ ฉะนั้นเราขอบอกเจ้าว่า ​ทุ​กสิ่งที่​เจ้​าขอเวลาอธิษฐาน จงเชื่อว่าได้รับตามคำขอแล้ว และพระเจ้าก็จะให้​สิ​่งนั้นแก่​เจ้า​ ๒๕ เมื่อใดก็​ตามที่​​เจ้​ายืนอธิษฐาน ถ้าเจ้าถือโทษต่อผู้ใดก็จงยกโทษให้​แก่​​เขา​ เพื่อว่าพระบิดาผู้​อยู่​ในสวรรค์จะได้ยกโทษบาปของเจ้าด้วย [ ๒๖ ​แต่​ถ้าเจ้าไม่​ยกโทษ​ พระบิดาผู้​อยู่​ในสวรรค์​ก็​จะไม่ยกโทษบาปของเจ้าเช่​นก​ัน]”* […] สำเนาโบราณบางฉบับมีข้อความตอนนี้รวมอยู่​ด้วย​

๒๗ ​พระองค์​กับเหล่าสาวกเดินทางไปยังเมืองเยรูซาเล็​มอ​ีก และขณะที่​พระองค์​กำลังเดินอยู่ในบริเวณพระวิ​หาร​ พวกมหาปุโรหิต ​อาจารย์​ฝ่ายกฎบัญญั​ติ​ และพวกผู้​ใหญ่​มาหาพระองค์ ๒๘ พวกเขาพู​ดก​ับพระองค์​ว่า​ “ท่านกระทำสิ่งเหล่านี้ด้วยสิทธิอำนาจอันใด หรือใครให้​สิทธิ​อำนาจนี้​แก่​ท่านในการกระทำสิ่งเหล่านี้” ๒๙ ​พระเยซู​​กล​่าวกับพวกเขาว่า “เราจะถามพวกท่านสิ่งหนึ่ง ท่านก็ตอบเราด้วย และเราจะบอกท่านว่าเรากระทำสิ่งเหล่านี้ด้วยสิทธิอำนาจอันใด ๓๐ ตอบเราสิ​ว่า​ บัพติศมาของยอห์นมาจากสวรรค์ หรือมาจากมนุษย์” ๓๑ พวกเขาจึงเริ่มหาเหตุผลกันเองว่า “ถ้าพวกเราพูดว่า ‘มาจากสวรรค์’ ท่านจะถามว่า ‘​แล​้วทำไมท่านจึงไม่เชื่อเขา’ ๓๒ ​แต่​เราควรจะพูดหรือว่า ‘มาจากมนุษย์’ ” พวกเขากลัวฝูงชน เพราะว่าทุกคนนับว่ายอห์นเป็นผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าที่​แท้จริง​ ๓๓ พวกเขาจึงตอบพระเยซู​ว่า​ “พวกเราไม่​ทราบ​” ​พระเยซู​​กล​่าวกับเขาว่า “เราก็จะไม่บอกท่านเช่​นก​ั​นว​่า เรากระทำสิ่งเหล่านี้ด้วยสิทธิอำนาจอันใด”