๑ เรื่องนี้​ทำให้​ใจข้าพเจ้าสั่นระรัว

๒ ฟังเสียงของพระองค์เป็นเสียงฟ้าร้องกระหึ่ม

๓ ​พระองค์​​ให้​ฟ้าแลบไปทั่วใต้ฟ้าสวรรค์

๔ เสียงของพระองค์ดังกระหึ่มตามไป

๕ พระเจ้าเปล่งเสียงเป็นเสียงฟ้าร้องที่​น่าอัศจรรย์​​ใจ​

๖ เพราะพระองค์​กล​่าวกับหิมะว่า ‘จงตกลงบนแผ่นดินโลก’

๗ ​พระองค์​ห้ามมื​อมนุษย์​​ทุ​กคนไว้

๘ และพวกสัตว์ป่าก็​เข​้าถ้ำของมัน

๙ ​พายุ​หมุนพัดมาจากทิศใต้

๑๐ น้ำแข็งได้มาจากลมหายใจของพระเจ้า

๑๑ ​พระองค์​สะสมความชื้นในเมฆอันหนาทึบ

๑๒ เมฆล่องลอยไปมาตามแผนการของพระองค์

๑๓ ​ไม่​ว่าจะเพื่อการลงโทษ หรือเพื่อรดแผ่นดิน

๑๔ ​โอ​ โยบ ขอท่านฟังเรื่องนี้​เถิด​

๑๕ ท่านทราบไหมว่า พระเจ้าทำให้เมฆเคลื่อนที่​ไป​

๑๖ ท่านทราบไหมว่า เมฆลอยอยู่​ได้​​อย่างไร​

๑๗ ท่านเองรู้สึ​กร​้อนภายใต้เสื้อผ้าที่สวมอยู่

๑๘ ท่านแผ่ท้องฟ้าออกไปเหมือนกั​บท​ี่​พระองค์​​ทำได้​​ไหม​

๑๙ บอกพวกเราเถิดว่า เราน่าจะพูดอะไรกับพระองค์

๒๐ ควรหรือที่จะบอกพระองค์​ว่า​ ข้าพเจ้าจะขอพูด

๒๑ ​บัดนี้​​ก็​​ไม่มี​​ผู้​ใดจ้องมองแสง

๒๒ ความเรืองรองดั่งทองคำปรากฏจากทิศเหนือ

๒๓ ​องค์​​ผู้​กอปรด้วยมหิทธานุ​ภาพ​ พวกเราเอื้อมไม่ถึงพระองค์ ​พระองค์​​มี​​อาน​ุภาพยิ่งใหญ่​นัก​

๒๔ ​ดังนั้น​ ​ผู้​คนจึงยำเกรงพระองค์