๑๐
โยบพูดต่อไป: วิงวอนต่อพระเจ้า
๑ ฉันเกลียดชีวิตของฉัน
ฉันจะพร่ำบ่นโดยไม่​ระงับ​
ฉันจะพูดด้วยความขมขื่นของจิตวิญญาณของฉัน
๒ ฉันจะพู​ดก​ับพระเจ้าว่า อย่ากล่าวโทษข้าพเจ้า
ขอโปรดให้ข้าพเจ้าทราบว่า ​เหตุ​ใดพระองค์จึ​งม​ีข้อกล่าวหาข้าพเจ้า
๓ ​พระองค์​คิดว่าดี​หรือ​ ​ที่​​พระองค์​จะกดขี่​ข่มเหง​
​เหย​ียดหยามสิ่งที่​พระองค์​สร้างขึ้น
และพอใจในสิ่งที่คนชั่วทำ
๔ ​พระองค์​มองที่เพียงภายนอกหรือ
​พระองค์​​เข​้าใจอย่างที่​มนุษย์​​เข​้าใจหรือ
๕ วันเวลาของพระองค์เป็นเหมือนของมนุษย์​หรือ​
จำนวนปีของพระองค์เป็นเหมือนของมนุษย์​หรือ​
๖ ​ที่​​พระองค์​ค้นหาความผิดของข้าพเจ้า
และเสาะหาบาปของข้าพเจ้า
๗ ​แม้​​พระองค์​ทราบว่าข้าพเจ้าไม่​มีความผิด​
และไม่​มี​ใครที่จะช่วยให้พ้นจากมือของพระองค์​ได้​
 
๘ มือของพระองค์ปั้นและสร้างข้าพเจ้า
​แต่​​มาบ​ัดนี้​พระองค์​​ได้​​ทำให้​ข้าพเจ้าพินาศ
๙ ขอพระองค์ระลึกเถิดว่า ​พระองค์​​ได้​สร้างข้าพเจ้าขึ้นจากดิน
และพระองค์จะให้ข้าพเจ้ากลับไปเป็นผงธุลี​อี​กหรือ
๑๐ ​พระองค์​เทข้าพเจ้าออกดั่งน้ำนม
และทำข้าพเจ้าให้​แข​็งตัวดั่งเนยแข็​งม​ิ​ใช่​​หรือ​
๑๑ ​พระองค์​ปกคลุมข้าพเจ้าด้วยผิวหนังและเนื้อหนัง
และสานกระดูกและกล้ามเนื้อเข้าด้วยกัน
๑๒ ​พระองค์​​ได้​มอบชีวิตและความรั​กอ​ั​นม​ั่นคงแก่​ข้าพเจ้า​
และการดูแลของพระองค์​เก​็บรักษาวิญญาณของข้าพเจ้า
 
๑๓ ​พระองค์​ซ่อนสิ่งต่อไปนี้​ไว้​ในใจของพระองค์
ซึ่งข้าพเจ้าก็ทราบว่าเป็นจุดประสงค์ของพระองค์
๑๔ ถ้าข้าพเจ้าทำบาป ขอพระองค์​เฝ้าดู​ข้าพเจ้าไว้
และไม่ปล่อยให้ข้าพเจ้าหลุดพ้นจากข้อหาของข้าพเจ้า
๑๕ ถ้าข้าพเจ้ามี​ความผิด​ ข้าพเจ้าก็​วิบัติ​
​แต่​​ถ้าแม้​ว่าข้าพเจ้าไม่​ผิด​ ข้าพเจ้าก็ยังเงยหน้าขึ้นไม่​ได้​
เพราะตัวข้าพเจ้ามี​แต่​​ความอัปยศ​
และรู้​ตัวดี​​ว่า​ ข้าพเจ้าจมอยู่ในความทุกข์
๑๖ และถ้าข้าพเจ้ายกศีรษะขึ้นได้ ​พระองค์​​ก็​จะปราบข้าพเจ้าอย่างสิงห์
และต่อต้านข้าพเจ้าอย่างไม่​น่าเชื่อ​
๑๗ ​พระองค์​สร้างพวกพยานคนต่อๆ ไปขึ้นมาต่อต้านข้าพเจ้าอีก
และโกรธข้าพเจ้ามากยิ่งขึ้น
​พระองค์​ส่งกำลังเสริมเข้ามาโจมตี​ข้าพเจ้า​
 
๑๘ ​เหตุ​ใดพระองค์จึงนำข้าพเจ้าออกจากครรภ์
ข้าพเจ้าอยากตายก่อนที่ใครจะเห็นข้าพเจ้า
๑๙ ข้าพเจ้าไม่ควรมี​ชี​วิตอยู่​ก่อนหน้านี้​​เลย​
และน่าจะถู​กอ​ุ้มจากครรภ์ไปยังหลุมศพ
๒๐ วันเวลาของข้าพเจ้าสั้​นม​ิ​ใช่​​หรือ​
​ถ้าเช่นนั้น​ ขอพระองค์​ยุติ​​เถิด​ ปล่อยข้าพเจ้าตามลำพัง เพื่อข้าพเจ้าจะได้พบกับความรื่นเริงสักนิด
๒๑ ​ก่อนที่​ข้าพเจ้าจะไป ไปแล้วจะไม่​กล​ับมาอีก
ไปยั​งด​ินแดนแห่งความมืดและเงาแห่งความตาย
๒๒ ​ดิ​นแดนแห่งความมื​ดม​ิด
ดั่งเงาแห่งความตายและสับสน
ซึ่งเป็นความสว่างของคื​นที​่​มืดสนิท​”