๑ ​ผู้​​นี้​คือใคร ​ที่​มาจากเอโดม

​พระองค์​สวมเสื้อคลุมเรืองรอง

“เราเอง เราพูดด้วยความชอบธรรม

๒ ทำไมเสื้อของพระองค์จึงเป็นสี​แดง​

๓ “เราได้ย่ำในเครื่องสกัดหล้าองุ่นตามลำพัง

เราย่ำพวกเขาด้วยความโกรธ

เลือดของพวกเขากระเด็นบนเสื้อผ้าของเรา

๔ เพราะวันแห่งการแก้แค้นอยู่ในใจของเรา

๕ เรามองดู ​แต่​​ไม่มี​ใครช่วย

ดังนั้นพละกำลังของเราเองนำความรอดพ้นมา

๖ เราเหยียบบรรดาชนชาติด้วยความโกรธของเรา

๗ ข้าพเจ้าจะป่าวประกาศถึงความรั​กอ​ั​นม​ั่นคงของ​พระผู้เป็นเจ้า​

​เนื่องจาก​​พระผู้เป็นเจ้า​​ได้​มอบทุกสิ่งให้​แก่​​พวกเรา​

​ที่​​พระองค์​​ได้​โปรดมอบให้​แก่​พวกเขาเนื่องจากความสงสารของพระองค์

๘ เพราะพระองค์​กล​่าวดังนี้​ว่า​ “​แน่​ละพวกเขาเป็นชนชาติของเรา

๙ ​พระองค์​รั​บท​ุกข์​ทรมาน​ ​ก็​เพื่อความทุกข์ทรมานของพวกเขาทุกประการ

​พระองค์​​ไถ่​พวกเขาเพราะความรักและความสงสารของพระองค์

๑๐ ​แต่​พวกเขาก็ยังขัดขืน

​พระองค์​จึงกลับเป็นศั​ตรู​ของพวกเขา

๑๑ ​แล​้วพระองค์​ก็​ระลึกถึงสมัยดึกดำบรรพ์

​องค์​​ผู้​นำพวกเขาให้ขึ้นมาจากทะเล

​องค์​​ผู้​มอบพระวิญญาณบริ​สุทธิ​์ของพระองค์

๑๒ ​พระองค์​เป็นผู้ส่งพลานุภาพของพระองค์

ซึ่งเป็นผู้แยกสายน้ำที่เบื้องหน้าพวกเขา

๑๓ ใครนำพวกเขาผ่านทะเลลึก

พวกเขาเป็นดั่​งม​้าในถิ่นทุ​รก​ันดาร

๑๔ พระวิญญาณของ​พระผู้เป็นเจ้า​​ให้​พวกเขาหยุดพัก

​ดังนั้น​ ​พระองค์​นำชนชาติของพระองค์

๑๕ โปรดมองลงจากฟ้าสวรรค์ และเห็นเถิด

ความรั​กอ​ันแรงกล้าและอานุภาพของพระองค์​อยู่​​ที่ไหน​

๑๖ ​ด้วยว่า​ ​พระองค์​เป็นพระบิดาของพวกเรา

​โอ​ ​พระผู้เป็นเจ้า​ ​พระองค์​เป็นพระบิดาของพวกเรา

๑๗ ​โอ​ ​พระผู้เป็นเจ้า​ ทำไมพระองค์​ทำให้​พวกเราระหกระเหินไปจากวิถีทางของพระองค์

โปรดหันกลับมาเพื่อเห็นแก่บรรดาผู้​รับใช้​ของพระองค์

๑๘ ​ชนชาติ​อันบริ​สุทธิ​์ของพระองค์​ได้​เป็นเจ้าของเพียงชั่วระยะหนึ่ง

๑๙ พวกเรากลายเป็นเหมือนบรรดาผู้​ที่​​พระองค์​​ไม่​เคยปกครองมาก่อน