๔๓
องค์ผู้ช่วยให้รอดของอิสราเอล
๑ แต่บัดนี้ ยาโคบเอ๋ย พระผู้เป็นเจ้าสร้างท่านขึ้นมา
อิสราเอลเอ๋ย พระองค์ปั้นท่านขึ้นมา
พระองค์กล่าวว่า
“อย่ากลัวเลย เพราะเราได้ไถ่เจ้าแล้ว
เราได้เรียกเจ้าตามชื่อ เจ้าเป็นของเรา
๒ เมื่อเจ้าเดินผ่านไปทางสายน้ำ
เราจะอยู่กับเจ้า
และผ่านทางแม่น้ำ
มันก็จะไม่ท่วมตัวเจ้า
เมื่อเจ้าเดินผ่านไฟ เจ้าจะไม่ไหม้
และเปลวไฟจะไม่เผาตัวเจ้า
๓ เพราะเราคือพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า
เราคือผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอล ผู้ช่วยให้รอดพ้นของเจ้า
เรามอบอียิปต์ให้เป็นค่าไถ่ของเจ้า
คูชและเส-บาเพื่อแลกเปลี่ยนกับเจ้า
๔ เพราะเจ้ามีคุณค่าในสายตาของเรา
เป็นที่ยกย่อง และเรารักเจ้า
เรามอบชีวิตคนทั้งหลายเพื่อเจ้า
และมอบบรรดาชนชาติเพื่อแลกเปลี่ยนกับชีวิตของเจ้า
๕ อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้า
เราจะนำผู้สืบเชื้อสายของเจ้ามาจากทิศตะวันออก
และเราจะรวบรวมเจ้ามาจากทิศตะวันตก
๖ เราจะพูดกับทิศเหนือว่ายอมเสียเถิด
และพูดกับทิศใต้ว่าอย่ายึดหน่วง
นำบรรดาบุตรชายของเรามาจากแดนไกล
และบรรดาบุตรหญิงของเราจากสุดมุมโลก
๗ ทุกคนที่ถูกเรียกตามนามของเรา
เราสร้างเขาขึ้นมาเพื่อบารมีของเรา
ซึ่งเราปั้นและสร้างขึ้นมา”
๘ จงนำบรรดาผู้มีตาแต่มองไม่เห็น
ผู้มีหูแต่ไม่ได้ยินออกมา
๙ ประชาชาติทั้งปวงร่วมชุมนุมกัน
และบรรดาชนชาติประชุมร่วมกัน
มีใครในพวกเขาที่จะประกาศเรื่องนี้
และให้พวกเราเห็นเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมาได้
ให้พวกเขาพาพยานทั้งหลายมาพิสูจน์ให้เห็นว่า พวกเขาเป็นฝ่ายถูก
และให้คนอื่นได้ยินและพูดกันได้ว่า “เป็นเรื่องจริง”
๑๐ พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า “พวกเจ้าเป็นพยานของเรา
และเป็นผู้รับใช้ของเราซึ่งเราได้เลือกไว้
เพื่อเจ้าจะได้รู้และเชื่อเรา
และเข้าใจว่าเราคือผู้นั้น
ไม่มีพระเจ้าที่ถูกสร้างขึ้นมาก่อนหน้าเรา
และภายหลังเราก็จะไม่มีเช่นกัน
๑๑ เรานี่แหละคือพระผู้เป็นเจ้า
และไม่มีผู้ช่วยให้รอดพ้นนอกจากเรา
๑๒ เราประกาศ เราช่วยให้รอดพ้น และให้เป็นที่ทราบกันแล้ว
เมื่อไม่มีเทพเจ้าต่างชาติท่ามกลางพวกเจ้า
และพวกเจ้าเป็นพยานของเรา” พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า “และเราคือพระเจ้า
๑๓ และนับจากปฐมกาล เราคือผู้นั้น
ไม่มีผู้ใดที่สามารถคว้าไปจากมือของเราได้
เราลงมือกระทำสิ่งใด แล้วใครจะมาขวางได้”
๑๔ พระผู้เป็นเจ้าผู้ไถ่ของท่าน
องค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอลกล่าวดังนี้
“เพื่อพวกเจ้า เราส่งเขาไปยังบาบิโลน
และนำพวกบาบิโลนทั้งปวงลงมาอย่างพวกลี้ภัย
รวมถึงพวกชาวเคลเดียด้วย ลงมาในเรือที่พวกเขาภูมิใจนัก
๑๕ เราคือพระผู้เป็นเจ้า องค์ผู้บริสุทธิ์ของเจ้า
ผู้สร้างของอิสราเอล กษัตริย์ของเจ้า”
๑๖ พระผู้เป็นเจ้า ผู้ทำทางในทะเล
ทำทางผ่านในห้วงน้ำลึก
๑๗ ผู้นำรถศึกและม้า
กองทัพและนักรบออกมา
พวกเขานอนลงและลุกขึ้นอีกไม่ได้
พวกเขาสิ้นฤทธิ์และแน่นิ่งดับไปอย่างไส้ตะเกียง
พระองค์กล่าวดังนี้
๑๘ “อย่าจดจำเรื่องเก่าๆ
หรือนึกถึงเรื่องในอดีต
๑๙ ดูเถิด เรากำลังกระทำสิ่งใหม่
ซึ่งผุดขึ้นมาในบัดนี้ เจ้าไม่รู้หรอกหรือ
เราจะสร้างทางในถิ่นทุรกันดาร
และให้เกิดธารน้ำในที่รกร้างว่างเปล่า
๒๐ พวกสุนัขป่าจะให้เกียรติเรา
ทั้งหมาในและนกกระจอกเทศ
เพราะเราทำให้เกิดมีน้ำในถิ่นทุรกันดาร
ให้มีธารน้ำในที่รกร้างว่างเปล่า
เพื่อให้ชนชาติที่เราเลือกมีน้ำดื่ม
๒๑ ชนชาติที่เราปั้นขึ้นเพื่อเราเอง
เพื่อให้พวกเขากล่าวคำสรรเสริญถึงเรา
๒๒ โอ ยาโคบเอ๋ย เจ้าก็ยังไม่ได้ร้องเรียกถึงเรา
แต่อิสราเอลเอ๋ย เจ้าเอือมระอาเรา
๒๓ เจ้าไม่ได้นำแกะสำหรับเผาเป็นของถวายมาให้เรา
หรือมอบเครื่องสักการะเป็นการให้เกียรติเรา
เราไม่ได้ให้เจ้าแบกภาระเรื่องของถวาย
หรือทำให้เจ้าเบื่อหน่ายเรื่องกำยาน
๒๔ เจ้าไม่ได้ใช้เงินซื้ออ้อหอม
หรือทำให้เราพอใจด้วยเครื่องสักการะที่มีไขมัน
แต่เจ้าทำให้เราหนักใจด้วยบาปของเจ้า
เจ้าได้ทำให้เราเอือมระอาด้วยความชั่วของเจ้า
๒๕ เรานั่นแหละคือผู้นั้น
ที่ยกโทษการล่วงละเมิดเพื่อเราเอง
และเราจะไม่จดจำบาปของเจ้า
๒๖ จงนึกถึงเรา เรามาโต้วาจากัน
เจ้าจงยื่นคดีของเจ้า
เพื่อพิสูจน์ว่า เจ้าไม่มีความผิด
๒๗ บิดาต้นตระกูลของเจ้าทำบาป
และบรรดาตัวแทนของเจ้าล่วงละเมิดต่อเรา
๒๘ ฉะนั้น เราจึงทำให้บรรดาผู้นำของสถานที่บริสุทธิ์เป็นที่ดูหมิ่น
และมั่นหมายให้ยาโคบรับความพินาศ
และให้อิสราเอลเป็นที่ดูถูก