1 बाक ना मात्‍त ऊंद ताकतवर स्वर्गदूत उक आकाश होच्त स्वर्ग टु ईळुत नोळदीन. आऊन ताल्ला मा मेघधनुष ईरोद. आऊन बाय सुर्य अन्द घाई अदिक आऊन कालगोळ बेक्‍की इन खंबा घाई ईरव. 2 आऊन कय दा ऊंद स्यांळ्दतुसा किताब तेरूकु ईरोद. आव तान ऊम्मा काल समुद्र मा अदिक डाक्या काल पृथ्वी मा ईटदुन, 3 अदिक हिंग धोळ्द शब्द देल चिल्ळासदुन, ह्यांग हुल्ल गरजुसतद; अदिक याग आव चिल्ळासदुन रा गर्जन इन सांगुळ शब्द केळ बंदव. 4 याग येळु गर्जन इनव शब्द केळकु आगेदव, रा ना लिख्सदुर मा ईरीन, लेकीन ना स्वर्ग टु ईद शब्द केळदीन, “जो मातगोळ गर्जन इन आ येळ शब्दगोळ से केळ्या अवरी गुप्त ईट, अदिक लिख्सबाळ.”

5 याता स्वर्गदूत उक ना समुद्र अदिक पृथ्वी मा निदुर्त नोळीदिन, आव तान ऊम्मा कय स्वर्ग दी नेगदुन, 6 अदिक जो हमेशा हमेशा जित्‍ता आन, अदिक याव स्वर्ग इक अदिक जो येनारा अदुर दा आद, अदिक पृथ्वी इक अदिक जो येनारा अदुर दा आद, अदिक समुद्र अक अदिक जो येनारा अदुर दा आद सजुस्कु, अऊर्दा किर्‍या तिनकु अंदुन, “ईग रा मात्‍त समय आगतीदील. 7 बल्‍की सातवा स्वर्गदूत उन तुरही ऊरदुर मा जो आगव आव शब्द इन दिनगोळ दा परमेश्वर उन गुप्त मनोरथ आ खुशखबरी इन अनुसार जो आव तान दास भविष्यवक्तागोळी कोट्टुन, पुरा आदीत.”

8 याता शब्द अक ना स्वर्ग टु माताळ्त केळीदीन, अद मात्‍त नान सांगुळ मात हेळली कुर्त, “होग, जो स्वर्गदूत समुद्र अदिक पृथ्वी मा निदुरकु आन, आऊन कय दाकळोद अद किताब हुडु कोम जो तेरकु आद.”

9 ना स्वर्गदूत उन हात्‍ती होगकु अंदीन, “ईद स्यांळ्द किताब नानी कोळ.” आव नान से अंदुन, “हुडु, इदरी तिन कोम; ईद नीन व्हाट्टा केय रा माळीत, लेकीन नीन बाय दा सयद घाई सय हत्‍तीत.”

10 अत: ना अद स्यांळ्द किताब आ स्वर्गदूत उन कय दा टु हुडुकु तिंद बुटीन. अद नान बाय दा सयद घाई सय रा हत, लेकीन याग ना अदरी नुंग बुट्टीन, रा नान व्हाट्टा केयजोर आगेत. 11 आग नान से ईद अंदकु आत, “नीनी हापाळ सा लॉकुर, अदिक जातीगोळ, अदिक भाषागोळ अदिक राजागोळ्द बारा दा मात्‍त भविष्यवाणी माळोद बिद्दीत.”