1 هپتگئے ائولی رۆچا، بزان یکشَمبِهئے سباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، مَریم مَجْدَلیَه کَبرئے سرا شت و دیستی هما ڈۆک که کَبرئے دپا اَت، چه کَبرا دور کنگ بوتگ. 2 آ په مئیدان، شَمون پِتْرُس و ایسّائے هما مریدئے کِرّا آتک که ایسّایا باز دۆست اَت. گوَشتی: «واجه‌اِش چه کَبرا برتگ، بله نزانێن کجا اێرِش کرتگ.» 3 گڑا پِتْرُس و آ دگه مرید راه گپتنت و دێم په کَبرا شتنت. 4 هر دوێنان مئیدان کرت، بله آ دگه مرید چه پِتْرُسا گوَست و چه آییا پێسر کَبرئے سرا رَست. 5 سَری جَهل کرت و کَبرئے تها چارتی. لیلُمێن گُدی دیستنت، بله وت کَبرئے تها نَشُت. 6 رَندا شَمون پِتْرُس رَست و کَبرئے تها شت. آییا هم دیست که کپُن همۆدا اِنت. 7 آ دَزمال که ایسّائے سرا بستگ‌اَت کپُنئے کِرّا نه‌اَت، پێتکگ‌اَت و کمّے دورتر یک کِرّێا اێر اَت. 8 رَندا، آ مرید که پێسرا کَبرئے سرا رَستگ‌اَت کَبرئے تها شت، دیستی و ایمانی آورت. 9 چیا که آیان، تان آ وهدی پاکێن کتابئے هبر سَرکِچ نئوارتگ‌اَت که ایسّا باید اِنت چه مُردگانی نیاما جاه بجنت. 10 گڑا آ دوێن مرید، وتی لۆگان پِر ترّتنت.

11 مَریم چه کَبرا ڈنّ اۆشتاتگ‌اَت و گرێتی. هما ڈئولا که گرێوگا اَت، سری جَهل کرت و کَبرئے تۆکا چارتی. 12 همۆدا که ایسّائے جۆن اێر بوتگ‌اَت، دو اِسپێت‌پۆشێن پرێشتگی دیست، یکّے سرونان نِشتگ‌اَت و آ دگه پادونان. 13 آیان گوَشت: «او جنێن! تئو په چے گرێوگا ائے؟» پَسّئوی دات: «منی واجه‌اِش برتگ و نزانان کجا اێرِش کرتگ.» 14 وهدے اے گوَشتی، چَکّی تَرّێنت و ایسّایی دیست همۆدا اۆشتاتگ‌اَت، بله پَجّاهی نئیاورت. 15 ایسّایا گۆن آییا گوَشت: «او بانُک! چیا گرێوگا ائے؟ کئیی پدا گردئے؟» مَریما هئیال کرت بلکێن باگپان اِنت. گوَشتی: «او واجه! اگن تئو برتگ، منا بگوَش کجااِت اِشتگ که من آییا ببران.» 16 ایسّایا پَسّئو دات: «او مَریم!» مَریما چَکّ تَرّێنت و آرامی زبانا گوَشتی: «رَبّونی!» (بزان: او منی استاد.) 17 ایسّایا گوَشت: «منا دست مجن، چیا که اَنگت پتئے کِرّا بُرزاد نشُتگان، بله منی براتانی کِرّا برئو و آیان بگوَش که انّون دێم په وتی پتا و شمئے پتا، وتی هُدایا و شمئے هُدایا بُرزادَ رئوان.» 18 مَریم مَجْدَلیَه مریدانی کِرّا شت و مستاگی دات: «من هُداوند دیست.» گڑا ایسّائے کُلئوی په آیان برت و سر کرت.

19 هما یکشَمبِهئے شپا، وهدے مرید چه یَهودیانی تُرسا لۆگێئے تها مُچّ اتنت که دروازگی کُبل اتنت، ایسّا آتک، آیانی نیاما اۆشتات و گوَشتی: «شمارا سُهل و اێمنی سر بات.» 20 اے هبرئے گوَشگا رَند، وتی دست و پهلوگی آیانا پێش داشتنت. وهدے مریدان هُداوند دیست، باز گَل و شادان بوتنت. 21 ایسّایا پدا گوَشت: «شمارا سُهل و اێمنی سر بات. هما ڈئولا که پتا منا راه داتگ، من شمارا رئوانَ کنان.» 22 چه اے هبرا رَند، ایسّایا مرید دَم جتنت و گوَشتی: «هُدائے پاکێن روها بگرێت و وتی دلا جاگه بدئیێت! 23 اگن کَسێئے گناهان ببَکشێت، بَکْشگَ بنت، آیان که نبکشێت، بَکْشگَ نبنت.»

24 چه دوازدهێن مریدان یکّے، توما که آاِش «جاڑۆ» نامێنتگ‌اَت، ایسّائے آیگئے وهدا گۆن آیان گۆن نه‌اَت. 25 پمێشکا وهدے آ دگه مرید گوَشگا اتنت: «ما هُداوند دیستگ،» آییا گوَشت: «من تان آییئے دستان، مێهانی ٹَپّا مگندان، تانکه وتی لَنکُکا، مێهانی ٹَپّا و دستا آییئے پهلوگا اێر مکنان، باورَ نکنان.»

26 هشت رۆچا رَند، وهدے مرید پدا یکجاه بوتنت، توما هم گۆن اَت. لۆگئے دپ بَند اَت، بله اَنگت هم ایسّا گوَست و آیانی نیاما اۆشتات و گوَشتی: «شمارا سُهل و اێمنی سر بات.» 27 نون گۆن تومایا گوَشتی: «وتی لَنکُکا اِدا بیار، منی دستان بچار، وتی دستا منی پهلوگئے سرا اێر کن و چه اِد و رند بےایمان مبئے، ایماندار بئے.» 28 تومایا گوَشت: «او منی هُداوند، او منی هُدا!» 29 ایسّایا گوَشت: «تئو پمێشکا ایمان آورت که منا دیستِت. بله بَهتاور هما اَنت که منا نگندنت و ایمانَ کارنت.»

30 ایسّایا وتی مریدانی دێما، دگه بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش داشتگ که اے کتابا نبیسگ نبوتگ‌اَنت. 31 بله همینچُک نبیسگ بوتگ تان شما باور کنێت که ایسّا، مَسیه اِنت و هُدائے چُکّ، تانکه ایمان بیارێت و آییئے نامئے سرا نمیرانێن زِندئے واهند ببێت.