PDF   DOC   Langit

Lucas 16:19-26 Mayroon ngang isang taong mayaman, at siya'y nagdaramit ng kulay ube at maselang lino, at sa araw-araw ay kumakain ng sagana: At isang pulubi na ang pangala'y Lazaro, lipos ng mga sugat, ay inilalagay sa kaniyang pintuan, At naghahangad na mapakain ng mga mumo na nangahuhulog mula sa dulang ng mayaman; oo, at lumapit pati ang mga aso at hinihimuran ang kaniyang mga sugat. At nangyari, na namatay ang pulubi at siya'y dinala ng mga anghel sa sinapupunan ni Abraham: at namatay naman ang mayaman, at inilibing; At sa Hades na nasa mga pagdurusa ay itiningin niya ang kaniyang mga mata, at natanaw sa malayo si Abraham, at si Lazaro ay nasa kaniyang sinapupunan. At siya'y sumigaw at sinabi, Amang Abraham, maawa ka sa akin, at suguin mo si Lazaro, upang itubog niya sa tubig ang dulo ng kaniyang daliri, at palamigin ang aking dila; sapagka't naghihirap ako sa alab na ito. Datapuwa't sinabi ni Abraham, Anak, alalahanin mo na ikaw ay tumanggap ng iyong mabubuting bagay sa iyong pamumuhay, at si Lazaro sa gayon ding paraan ay masasamang bagay: datapuwa't ngayon, ay inaaliw siya rini, at ikaw ay nasa kahirapan. At bukod sa lahat ng ito, ay may isang malaking banging nakalagay sa pagitan namin at ninyo, upang ang mga mag-ibig tumawid buhat dini hanggang sa inyo ay hindi maari, at gayon din walang makatawid mula diyan hanggang sa amin.

Sa gitna ng lahat ng mga anghel nakita naming ang isang kamangha-manghang hugis ng isang lalaki. Ang wangis na ito ay isang pambihirang nilalang, isang lalaki na nakadamit sa isang napakaputing mantel at mga kasuotan. Ang Kanyang buhok ay tulad ng mga gintong sinulid. Hindi naming mabanaag ang Kanyang mukha ito ay lubhang nagluluning-ning. Subalit, nakita naming ang isang bigkis sa palibot ng Kanyang dibdib, may mga gintong titik na nagsasabi: “Hari ng mga hari at Panginoon ng panginoon.” Siya ay nakasuot ng purong gintong sandalyas sa kanyang mga paa, at ang Kanyang kagandahan ay walang kapantay. Nang makita naming ang presensya ng Lalaking ito, kaming lahat ay napaluhod sa aming mga tuhod.

At pagkatapos pinasimulan naming pakinggan ang Kanyang tinig. Ito ay napaka espesyal at kamangha-mangha; bawat salita bumaon sa aming mga puso tulad ng isang tabak na magkabila’y talim; parang tulad nito ang nasusulat sa salita ng Diyos (Hebreo 4:12). Siya ay nangusap sa amin sa napaka simple subalit makapangyarihang mga salita. Nadinig naming sinabi Niya sa amin, “ Aking mumunting mga anak, huwag kayong matakot, Ako si Hesus na taga Nazareth, at Ako’y dumalaw sa inyo upang ipakita ang isang hiwaga upang inyong maipakita at masabi sa mga bayan, mga bansa, mga lungsod, mga simbahan, at sa lahat ng dako. Kung saan ko sabihin na kayo ay humayo, kayo ay hahayo, at kung saan ko sabihin sa inyo na huwag humayo, ay hindi kayo hahayo.”

Ang Banal na Bibliya, ang Salita ng Diyos, ay nagsasabi sa Joel 2:28 “At mangyayari pagkatapos, na ibubuhos ko ang aking Espiritu sa lahat ng laman; at ang inyong mga anak na lalake at babae ay manganghuhula, ang inyong mga matanda ay magsisipanaginip ng mga panaginip, ang inyong mga binata ay mangakakakita ng mga pangitain:” Ito ang mga oras na inihahanda ng Diyos para sa bawat isa.

Habang kami ay nasa mapanglaw na kadiliman, kami ay natakot! Kami ay lubhang natakot at sinabi sa Panginoon, “Panginoon ayaw naming pumunta sa lugar na iyan! Huwag Niyo kaming dalhin sa lugar na iyan Panginoon! Alisin Mo kami rito Panginoon!” Ang Panginoon ay tumugon sa amin sa isang napakaganda at mapagmahal na tinig, “Ang karanasang ito ay kinakailangan upang inyong makita at sabihin sa iba.”

Na gimbal kaming makita kung paano ang kanilang mga katawan ay mawasak. Mga bulate ay naglalabas masok sa kanilang mga sisidlan ng mga mata, mga bibig, at mga tainga; at pumapanuot sa balat at sa lahat ng bahagi ng kanilang mga katawan. Ito ay ang kaganapan ng salita ng Diyos nasulat sa aklat ng Isaias 66: 24 “At sila'y magsisilabas, at magsisitingin sa mga bangkay ng mga taong nagsisalangsang laban sa akin; sapagka't ang kanilang uod ay hindi mamamatay, o mamamatay man ang kanilang apoy: at sila'y magiging kayamutan sa lahat ng mga tao.” Ganoon din sa Marcos 9:44, “Na doo'y hindi namamatay ang kanilang uod, at hindi namamatay ang apoy.” Kami ay sadyang nahintakutan sa aming namamalas. Nakita namin ang lagablab ng mga apoy ay 9 hanggang 12 talampakan ang taas. Sa loob ng bawat lagablab, mayroong kaluluwa ng isang tao na namatay at napunta sa impiyerno.

Mayroon din doon mga tumalikod na mananampalataya; ang kanilang pagdurusa ay isang libong ulit ang hirap higit sa kanino pa man. Sila ay sumisigaw at nagmamakaawa sa Panginoon ng habag, subalit ang salita ng Panginoon ay nagsasabi sa aklat ng Hebreo 10:26-27 “Sapagka't kung ating sinasadya ang pagkakasala pagkatapos na ating matanggap ang pagkakilala sa katotohanan, ay wala nang haing natitira pa tungkol sa mga kasalanan, Kundi isang kakilalkilabot na paghihintay sa paghuhukom, at isang kabangisan ng apoy na lalamon sa mga kaaway ng Diyos.”

Mayroon doong libu-libong kaluluwa na alam ang Salita ng Diyos, subalit ang kanilang buhay ay hindi malinis sa harapan ng banal na presensya ng Panginoon. “Hindi ka maaaring makipaglaro sa Diyos o kahit sa mga apoy ng impiyerno!” sabi ng Panginoon. Sinabi Niya sa amin, “Mga anak, lahat ng paghihirap sa mundo pagsamasamahin sa isang lugar ay bale wala, BALE WALA kumpara sa pagdurusa ng isang tao na taglay sa pinaka mainam na mga bahagi ng impiyerno.” Kung ito ay ganoon kalunos- lunos para sa kanila na nagdurusa ng bahagya sa impiyerno, gaano pa kaya ka-grabe itong sa kanila na nagdurusa sa gitna ng impiyerno, na minsan nakaalam ng Salita ng Panginoon at lumakad papalayo rito. Pagkatapos sabi ng Panginoon sa amin na kami na maaaring makipaglaro sa apoy sa mundo, subalit hindi kailan man sa apoy ng impiyerno.

Ang Salita ng Panginoon ay nagsasabi sa Pahayag 21:8 “Nguni't sa mga duwag, at sa mga hindi mananampalataya, at sa mga kasuklamsuklam, at sa mga mamamatay-tao, at sa mga mapakiapid, at sa mga manggagaway, at sa mga mapagsamba sa diosdiosan, at sa lahat na mga sinungaling, ang kanilang bahagi ay sa dagatdagatang nagniningas sa apoy at asupre; na siyang ikalawang kamatayan.”

Mga kaluluwa sa lugar na iyon ay pinahirapan nang di makayanang uhaw sa tubig na hindi mapapatid sa anumang paraan; tulad ng kuwento sa Bibliya kay Lazaro at ang mayamang tao. (Lucas 16:19) Ang mayamang tao sa impiyerno ay nagnais kahit isang patak ng tubig, na makakasapat na. Ang Salita ng Panginoon ay nagsasabi sa Isaias 34:9, “At ang mga batis niya ay magiging sahing, at ang alabok niya azufre, at ang lupain niya ay magiging nagniningas na sahing.”

Pagkatapos dinala kami ng Diyos sa isang lugar na higit na masama kaysa sa ibang mga lugar na aming nakita. Nakita naming ang lawa ng apoy at nagbabagang bato. Sa isang bahagi ng lawa ay mayroong maliit na lawa. Sa mas maliit na lawa, mayroong milyong-milyong-milyong mga kaluluwa ang umiiyak at nagmamaka-awa sa Panginoon na magkaroon nang habag sa kanila. Sinabi nila sa Kanya, “Panginoon paki-usap! Alisin mo kami rito kahit isang saglit lang!” Paki-usap bigyan mo ako ng pagkakataon na makalabas!!!” Datapwat, ang Panginoon ay walang magawang anuman para sa kanila dahil ang kanilang kahatulan ay nakatakda na.

Mula sa mga milyon at mga milyong mga tao, pinahintulutan kami ng Panginoon na tumuon sa isang tao na ang katawan ay kalahating nakalubog sa lawa ng apoy. Pinahintulutan ng Panginoon na aming maunawaan at malaman ang Kanyang mga iniisip. Ang pangalan ng taong yaon ay Mark. Kami ay namangha sa mga bagay na sinabi ng taong ito sa kanyang sarile, sa kanyang mga iniisip. Natutunan namin ang walang hanggang aral nang marinig namin ang mga sumusunod na kaisipan, “Ibibigay ko ang anuman para kamtan ang inyong kalagayan ngayon! Ibibigay ko ang anuman upang makabalik sa mundo kahit isang minuto lamang. Hindi ko na aalalahanin pa kung ako ang pinaka kawawa, pinaka masakitin, pinaka kamuhian, o ang pinakamahirap na tao sa mundo, ibibigay ko ang lahat makabalik lamang! Kahit isang minuto lamang sa ibabaw ng mundo.” Ang Panginoong Hesus ay hinahawakan ang aking kamay. Sumagot si Hesus sa mga iniisip ni Mark sinasabi, “Mark, bakit mo gustong bumalik sa mundo kahit na sa isang minuto lamang?” Sa isang umiiyak at nahihirapang tinig, sinabi niya kay Jesus, “Panginoon! Ibibigay ko ang anuman upang makabalik sa mundo kahit sa isang minuto lamang upang makapagsisi at maligtas.”

Nang marinig ng Panginoon ang sinabi ni Mark, nakita kong may dugong lumabas mula sa mga sugat ni Hesus at napuno ng luha ang Kanyang mga mata nang sabihin Niya, “Mark, ito ay lubhang huli na para sa iyo! Mga bulate ay nakahanda para sa iyong higaan at mga bulate ang lulukob sa iyo.” (Isaias 14:11) Nang sabihin ito ng Panginoon sa kanya, siya ay lumubog sa lawa magpakailanman. Nakalulungkot, lahat ng mga kaluluwang naroon ay wala na ngang pag-asa. Tayo lamang nasa ibabaw ng mundo ang mayroong pagkakataon na magsisi ngayon at makapunta sa Langit kasama ang ating Panginoong HesuKristo.

Pagpalain kayo ng Diyos mahal na minahal na mga kapatid, Basahin natin ang Salita ng Panginoon mula sa Awit 18:9. “ Kaniya namang iniyuko ang mga langit , at ibinaba; at salimuot na kadiliman ay nasa ilalim ng kaniyang mga paa.” Nang abutin ng Panginoon ang aking kamay, hinawakan ko ang Kanyang kamay at nagsimula kaming bumaba pailalim sa butas na iyon sa ilalim ng lupa. Ang butas sa ilalim ng lupa ay patuloy na dumilim ng dumilim hanggang sa hindi ko na makita kahit ang isa ko pang kamay, na hindi nakahawak sa kamay ng Panginoon.

tinig ng mga milyon at mga milyong mga kaluluwa. Sila’y humihiyaw ng walang katapusan, nananaghoy ng malakas at umuungol. Ako’y lubhang natakot kaya’t ako’y pumihit sa Panginoon at nagsabi, “Panginoon saan Mo ako dadalhin? Panginoon mahabag Ka sa akin!” Sinabi lamang ng Panginoon, “Ito’y mahalaga na iyong makita, upang iyon masabi sa bawat isa.”

Ang bilang na 666 ay naka-ukit sa noo ng taong ito. Sa kanyang dibdib ay may plaka na yari sa di kilalang bakal na hindi nasisisra, kahit na sa pamamagitan ng apoy o ng mga bulate. Ito ay may mga titik na nakasulat dito, subalit hindi naming ito maunawaan. Ang Panginoon, sa Kanyang dakilang kahabagan, binigyan kami ng kaunawaan na maintindihan ang nakasulat. “Ako’y naririto dahil ako ay lasenggo.” Nagmakaawa siya sa Panginoon para sa kahabagan, subalit ang Salita ng Diyos ay napaka linaw nang sabihin sa atin sa 1 Corinto 6:10 “Ni ang mga magnanakaw, ni ang mga masasakim, ni ang mga manglalasing, ni ang mga mapagtungayaw, ni ang mga manglulupig, ay hindi mangagmamana ng kaharian ng Dios.”

Sa gitna ng lahat ng ito, habang ang lahat ng mga kaluluwa iyon sa impiyerno ay umiiyak ng malakas, tinanong ko ang Panginoon, “O Panginoon, pakiusap sabihin Mo sa akin, ang tao bang ito ay may kaalaman tungkol sa Iyo? Alam ba niya ang tungkol sa Iyong kaligtasan?” Ang Panginoon ay malungkot na tumugon, “Oo, Lupe, alam niya ang tungkol sa akin. Tinanggap niya ako bilang kanyang sarileng tagapagligtas, subalit hindi siya naglingkod sa akin.” Pagkatapos naramdam ko lalo ang higit na takot. Si Luis ay umiyak ng higit at sumigaw, “Panginoon ito ay masakit! Panginoon ito ay masakit! Pakiusap mahabag ka sa akin!” Ini-unat niyang muli ang kanyang kamay sa Panginoon, subalit sa halip kinuha ng Panginoon ang aking kamay at naglakad kaming papalayo sa apoy. Ang mga apoy na tumutupok kay Luis lalong naglagablab, at siya ay umiyak ng higit, “Maawa ka sa akin!!” Pagkatapos siya ay nawala sa mga lagablab ng apoy.

Ang babaeng ito ay walang mataos na pagsisisi sa kanyang kasalanan. Tinanong siya Panginoon, “Magdalena, bakit ka nasa lugar na ito?” Siya’y sumagot, “Hindi ko alintanang pagnakawan ang iba. Ang tanging bagay na inaalala ko ay panghawakan ang aking mga alahas at kumuha ng mga mamahaling pabango. Wala akong paki-alam kung sino ang pinagnanakawan ko, basta’t maganda lamang ang aking itsura.”

Humawak ako sa kamay ni Kristo habang nakita ko ang mga uod nagpasukan sa kanyang buong katawan. Lumingon si Magdalena at may bagay na hinahanap. Tinanong ko ang Panginoon minsan pa, “Panginoon, ang tao bang ito ay may kaalaman tungkol sa iyo?” At sumagot ang Panginoon, “Oo, ang taong ito ay kilala ako.”

Nagpasimulang tumingin pa-ikot-ikot si Magdalena, nagsasabi, “Panginoon nasaan yung babae na nangusap sa akin tungkol sa Iyo? Nasaan siya? Labing limang taon na ako sa impiyerno.” Lahat ng tao sa impiyerno ay kayang alalahanin ang lahat ng bagay. Patuloy na nagtatanong si Magdalena, “Nasaan ang babaing ito? Hindi ko siya makita?” Alam ko na ang kanyang katawan ay hinid kayang pumihit paikot dahil ang kanyang laman ay nanatili sa parehong posisyon. Sinubukan niyang pumihit at tumingin sa ibang naglalagablab na apoy, upang makita ang babaing iyon na nangusap sa kanya tungkol sa Diyos. Tugon ng Panginoon, “Hindi!, hindi, Magdalena, wala siya rito. Ang babaing iyon na nagsabi sa iyo tungkol sa akin ay kasama Ko sa kaharian ng Langit.”

Nang marinig niya ito, hinagis niyang pabagsak ang kanyang sarile sa naglalagablab na apoy at susunog sa kanya ng lalong higit. Ang bakal na plaka ay may hatol sa kanya bilang magnanakaw. Nais kong basahin mo ang Salita ng Panginoon sa Isaias 3:24. “At mangyayari na sa halip na mga mainam na especia ay kabulukan; at sa halip na pamigkis ay panali at sa halip na buhok na ayos ay kakalbuhan; at sa halip na pamigkis na mainam ay pamigkis na kayong magaspang; hero sa halip ng kagandahan.”

Habang kami ay patuloy sa paglalakad na kasama ang Panginoon, nakita ko ang isang lubhang napaka laking haligi puno ng mga uod. Sa palibot nito ay may isang padulasan yari sa namumulang bakal sa init. Sa ibabaw ng haliging ito ay may isang maliwanag na karatula na maaaring makita kahit saan. Ang karatula ay mababasa, “Pagbati sa lahat ng mga sinungaling at mga mapanirang puri.” Sa dulo ng padulasan ay mayroong isang maliit na kumukulong lawa. Ito ay katulad ng nag-aapoy na nagbabagang bato. Pagkatapos nakita ko ang isang taong hubo’t hubad bumubulusok pababa sa padulasan. Habang sila’y dumadausdos, ang kanilang mga balat ay natutuklap at kumakapit sa padulasan. Kapag sila ay nahulog sa nag-aapoy na lawa, ang kanilang mga dila ay namamaga hanggang sa ito ay sumabog at maglabasan ang mga uod sa kinalalagyan ng dila. Ito ang simula ng kanilang pagdurusa. Ang sabi ng Salita ng Diyos sa Awit 73:18-19 “Tunay na iyong inilagay sila sa mga madulas na dako: iyong inilugmok sila sa kapahamakan. Kung paanong naging kapahamakan sila sa isang sandali! Sila'y nilipol na lubos ng mga kakilabutan.”

Pagkatapos naming makita ito, kami ay kinuhang pabalik, palabas ng Impiyerno. Nais ko lamang sabihin sa iyo na ang Langit at Impiyerno ay higit na di hamak na tunay kaysa sa materyal na mundo na ating nalalaman. Dito ang lugar kung saan ikaw ay magpapasya kung saan dako mo ibig pumunta; upang gugulin ang walang hanggang buhay kasama si Hesus o sa isang nag-aapoy na impiyerno. Ang Panginoon ay patuloy na nagsasabi sa atin, “walang kabanalan ay walang taong makakakita sa Akin, walang kabanalan walang taong makakakita sa Akin.” (Hebreo 12:14) Kung kaya sinasabi ko sa iyo ang ganoon ding bagay ngayon, “Walang kabanalan hindi mo makikita ang Panginoon.”

Pumunta tayo sa Salita ng Panginoon sa Mateo 10:28 “At huwag kayong mangatakot sa mga nagsisipatay ng katawan, datapuwa't hindi nangakakapatay sa kaluluwa; kundi bagkus ang katakutan ninyo'y yaong makapupuksa sa kaluluwa at sa katawan sa impierno.”

Nang si Hesus ay lumapit, tinanong Niya ang lalake, “Ano ang pangalan mo?” Sumagot ang lalake, “Andrew, ang pangalan ko ay Andrew, Panginoon.” Ang Panginoon nagtanong sa kanya, “Gaano ka na katagal dito?” Sumagot si Andrew, “Ako ay naririto na sa mahabang panahon.” Nagpasimulang magkuwento ang lalake patungkol sa kanyang buhay. Sabi niya siya noon ang nakatalagang maglikom ng mga ikapu at mamahala sa pagbabahagi ng salapi sa mahihirap sa kanyang simbahang Katoliko. Subalit, nanakawin niya ang salapi. May mga matang puno ng habag, ang Panginoon nagtanong sa lalake, “Andrew, napakinggan mo na ba minsan ang mabuting balita?” Tugon ni Andrew, “Oo Panginoon, Mayroon isang Kristiyanong babae na nagpunta sa simbahan at ipinangaral niyang minsan ang mabuting balita, subalit ayaw ko itong tanggapin. Ayaw ko itong paniwalaan, subalit ngayon ako ay naniniwala na! Ngayon ako ay naniniwala na ito ay totoo! Pakiusap Panginoon alisin mo ako rito, kahit na isang saglit lamang!”

Sa aming pagpapatuloy, nakita namin ang libo-libong mga tao nasa paghihirap. Sa tuwing may isang kaluluwa na nakakita sa Panginoon, pilit nilang inaabot Siya nang kanilang mga napakapayat na mga kamay. Napansin ko ang isang babae na nagpasimulang sumigaw nang nakita niya si Hesus. Humiyaw siya, “Panginoon pakiusap mahabag ka sa akin! Alisin mo ako sa lugar na ito!” Siya ay nagdurusa nang lubos at iniunat niya ang kanyang mga kamay tungo sa Panginoon. Patuloy siyang nagmamaka-awa sa Kanya na alisin siya sa lugar na iyon kahit na isang saglit lamang. Siya ay hubo’t hubad at takip ng putik. Ang kanyang buhok ay napakarumi at mga uod ay dumudulas paakyat at pababa sa kanyang katawan. Sinikap niyang alisin ang mga ito sa pamamagitan ng kanyang mga kamay, subalit sa tuwing kakayurin niya ang ilan sila’y lalong dumarami nang dumarami. Ang mga uod ay may 6-8 pulgada and haba. Ang Salita ng Panginoon ay nagsasabi sa Marcos 9:44, “Na doo'y hindi namamatay ang kanilang uod, at hindi namamatay ang apoy.”

Higit siyang nagmaka-awa sa Panginoon na alisin siya sa lugar na iyon, “Panginoon, ako’y naririto dahil sa pakikiapid, ako’y narito nang may 7 taon, mula nang ako ay mamatay sa AIDS. Nagkaroon ako ng anim na kalaguyo, at ako ay naririto dahil sa pakikiapid.” Sa impiyerno dapat niyang ulitin paulit-ulit ang kanyang kasalanan. Wala siyang kapahingahan araw o gabi, nagdurusang kagaya ng dati sa lahat ng oras. Sinikap niyang iabot ang kanyang mga kamay sa Panginoon, subalit sinabihan lamang siya ng Panginoon, “Blanca, ito’y huli na para sa iyo. Mga uod ang iyong higaan, at mga uod ang magtatakip sa iyo.” (Isaias 14:11) Nang sabihin ng Panginoon ang mga salitang iyon, isang kumot na apoy ang tumakip sa kanya, at hindi ko na siya maaaring makita.

Nagpatuloy kami sa paglalakad, nakikita ang libu-libong at libu-libong tao. Mayroon doong mga kabataan, may sapat na gulang at matatandang tao nagdurusa sa parusa. Dumating kami sa isang lugar na gaya ng isang malaking tangke na paliguan ng apoy, may libu-libong lalake at babae sa loob nito. Bawat isa sa kanila ay may bakal na plaka sa ibabaw ng kanilang mga dibdib na ang basa: “Ako ay naririto dahil sa hindi pagbibigay ng mga ikapu at mga kaloob.” Nang mabasa ko iyon, Tinanong ko ang Panginoon, “Panginoon, paano ito maaaring mangyayari, na ang mga tao ay naririto dahil sa ganitong dahilan??” Ang Panginoon ay tumugon, “Oo, dahil ang mga taong ito ay nag-akala na ang mga ikapu at mga kaloob ay hindi mahalaga, kahit ang aking Salita ay nagpapakita na ito ay isang utos.” Sa Malakias 3:8-9 sabi nito “Nanakawan baga ng tao ang Dios? Gayon ma'y ninanakaw ninyo ako. Nguni't inyong sinasabi. Sa ano ka namin ninakawan? Sa mga ikasangpung bahagi at sa mga handog. Kayo'y nangagsumpa ng sumpa sapagka't inyo akong ninakawan, sa makatuwid baga'y nitong buong bansa.”

Noong oras na siya ay lumagpak, ang Bibliya ay bumukas sa Pahayag 21:8, “Nguni't sa mga duwag, at sa mga hindi mananampalataya, at sa mga kasuklamsuklam, at sa mga mamamatay-tao, at sa mga mapakiapid, at sa mga manggagaway, at sa mga mapagsamba sa diosdiosan, at sa lahat na mga sinungaling, ang kanilang bahagi ay sa dagatdagatang nagniningas sa apoy at asupre; na siyang ikalawang kamatayan.” Nang mabasa ni Rogelio ang talatang ito, siya’y namatay at napunta sa impiyerno.

Siya ay isang buwan pa lamang doon at mayroon pang ilang laman sa kanyang mukha. Subalit, siya ay nagdurusa na kagaya rin nang bawat isa. Noong una, hindi niya alam kung bakit siya napunta sa impiyerno. Sa palagay ko nang lumapit ang Kristiyano na iyon sa kanyang kotse, ito na ang tangi at huling pagkakataon para sa kanya na tanggapin ang Panginoong Hesus. Tulad sa paraan na naibibigay na pagkakataon sa marami para tanggapin Siya. Ngayon, iniimbitahan kita na buksan ang iyong puso kay Hesus; Siya lamang ang daan, ang katotohanan, ang buhay. (Juan 14:6) Tanging sa pamamagitan Niya tayo ay maliligtas tungo sa Kaharian sa Langit. (Gawa 4:12) Ang Panginoon din ay nagsasabi sa atin na sundan ang Kanyang mga daan sa kabanalan at dangal. Pagpalain ka ng Diyos.

Pagpalain kayo ng Diyos mga kapatid. Nang kunin ng Panginoon ang aking kamay, nakikita ko na ako ay nakatayo sa ibabaw ng isang bato, at sa likod naming, nakita ko ang isang anghel. Nagpasimula kaming bumaba sa isang butas sa ilalim ng lupa na may kamangha-manghang tulin. Biglang sulyap, ako’y pumihit at nakita ko na wala na ang anghel, at naramdaman ko ang sobrang takot. Tinanong ko ang Panginoon, “Panginoon, nasaan ang anghel? Bakit wala na muli siya rito ngayon?” Sabi ng Panginoon, “Hindi siya maaaring pumunta sa ating patutunguhan.”

Nagpatuloy kami sa pagbaba at pagkatapos ay biglaang paghinto, tulad ng isang elebeytor. Nakita ko ang ilang mga butas sa ilalim ng lupa, at pumasok kami sa isa na sinabi ng aking kapatid na si Sandra. Ang butas sa ilalim ng lupa na kung saan ang mga tao ay nakabitin sa mga kawit sa pamamagitan ng kanilang mga ulo, may mga tanikala sa kanilang mga pulsuhan. Ang pader na may mga tao sa ibabaw ay tila baga walang katapusan ang hangganan. Milyon-milyong tao ang mga nakabitin sa ibabaw nito. Mayroon silang mga uod sa buo nilang mga katawan. Tumanaw ako sa unahan at nakita na mayroon pang iba pang pader, eksaktong katulad ng iba pa. Sabi ko sa Panginoon, “Panginoon, napakarami ng tao sa lugar na ito!” Pagdakay, isang talata ang pumasok sa aking isipan; isa na di ko nakikilala. Ang Panginoon ay nagsabi sa akin, “Impiyerno at libingan ay laging gutom.” (Kawikaan 27:20)

Umalis kami roon at pagdakay dumating sa isang lugar na tinawag naming, “Ang Lambak ng mga kaldero.” Ang mga kalderong ito ay puno ng kumukulong putik, at lumapit kami sa isa sa mga ito. Ang unang tao na nakita ko ay isang babae. Ang kanyang katawan ay lulutang at lulubog sa kumukulong putik, subalit nang siya ay tignan ng Panginoon, huminto siya sa paggalaw at nanatiling naka-angat sa putik hanggang baywang. Nagtanong ang Panginoon, “Babae ano ang pangalan mo?” Sumagot siya, “Ang pangalan ko ay Rubiella.”

Sumigaw siya sa Panginoon, “Panginoon pakiusap, mahabag ka sa akin! Hindi ko na kaylan man kayang manatili rito! Kahit isang saglit Panginoon.” Hindi ko sinasabi na isang kasalanan ang gumamit ng isang pabango, subalit ang Panginoon ay sinabi sa atin na ang babae ay napunta roon dahil sa kanyang pabango, tulad ng sinasabi sa atin ng Salita ng Panginoon sa Deuteronomio 5:7 “Hindi ka magkakaroon ng ibang mga diyos sa harapan ko.” Siya ay naroon dahil sa kanyang kagandahan, mga pabango, at kayabangan ang mga una sa kanyang buhay. Subalit, ang Panginoong Hesus ay Hari ng mga hari at Panginoon ng mga panginoon! Siya ang dapat na una sa iyong buhay; ito ang dahilan kung bakit siya naririto. Taglay ang kalungkutan, ang Panginoon ay tumingin sa kanya at nagsabi, “Rubiella, ito ay huli na para sa iyo, mga uod ang iyong magiging higaan, at mga uod ang iyong takip.” Nang sabihin iyon ng Panginoon, isang kumot ng apoy ang buong tumakip sa kanya. Habang ang kanyang katawan ay tinutupok sa loob ng kaldero, siya ay nadusa ng kahindik-hindik na kirot.

Ang Panginoon tumingin sa amin at nagsabi: “Tignan, ito ang mga kabayaran ng mga mananayaw.” Kailangang sila ay tumalon nang maigi pataas at pababa sa saliw ng musika. Kung salsa ang tumutugtog, kailangan silang tumalon sa ganoong saliw, kung iba naman uri ng musika ang tumutugtog, kailangan silang tumalon sa ganoong saliw. Hindi sila maaaring huminto sa pagtalon. Subalit ang higit na masama dito, ang kanilang mga sapatos ay may anim na pulgadang mga tinik sa ilalim. Sa tuwing sila’y tatalon tutusukin nito ang kanilang mga paa, at wala silang panahon magpahinga. Kung mayroong magtatangkang hihinto, darating kaagad ang mga demonyo at sasaksakin sila ng mga sibat, sinusumpa sila, at nagsasabi, “Purihin siya! Ito ang inyong kaharian ngayon, Purihin si Satanas! Purihin siya! Hindi kayo hihinto, purihin siya! Purihin siya! Kailangan ninyong purihin siya! Kailangan kayong tumalon! Kailangan kayong sumayaw! Hindi kayo maaaring huminto kahit isang saglit.”

Isang kahindik-hindik na maraming mga tao ay dating mga Kristiyano na kilala ang Panginoon, subalit sila ay nasa mga bahay kasayahan ang sila ay namatay. Marahil ikaw ay nagtatanong, “Saan sa Bibliya na sinasabi na mali ang sumayaw?” Sa Santiago 4:4, ang Salita ng Diyos ay nagsasabi: “Kayong mga mangangalunya, hindi baga ninyo nalalaman na ang pakikipagkaibigan sa sanglibutan ay pakikipag-away sa Dios? Sinoman ngang magibig na maging kaibigan ng sanglibutan ay nagiging kaaway ng Dios.” Gayon din sa 1 Juan 2:15-17, “Huwag ninyong ibigin ang sanglibutan, ni ang mga bagay na nasa sanglibutan. Kung ang sinoman ay umiibig sa sanglibutan, ay wala sa kaniya ang pagibig ng Ama. Sapagka't ang lahat na nangasa sanglibutan, ang masamang pita ng laman at ang masamang pita ng mga mata at ang kapalaluan sa buhay, ay hindi mula sa Ama, kundi sa sanglibutan. At ang sanglibutan ay lumilipas, at ang masamang pita niyaon; datapuwa't ang gumagawa ng kalooban ng Dios ay nananahan magpakailan man.” Tandaan ang mundo ay lilipas, lahat nang ito ay mapaparam, subalit siya na gumaganap sa kalooban ng Diyos ay mananatili magpakaylan man.

Sa kanyang paglakad, sinasaksak niya ang mga tao sa gawing ibaba ng kanyang sibat. Susumpain niya sila sinasabi, “Alalahanin ninyo ang araw na kayo ay nasa labas ng isang Kristiaynong Simbahan at ayaw ninyong pumasok sa loob? Alalahanin ninyo ang araw ipinangaral nila sa inyo at ayaw ninyong makinig? Alalahanin ninyo ang araw na binigyan nila kayo ng isang babasahin tungkol sa mabuting balita at ito ay inyong itinapon?” Ang mga napahamak na kaluluwa ay magtatangkang takpan ang dating lugar na kinalalagyan ng kanilang mga tainga. Sila’y sasagot sa demonyo, “Tumigil ka! Tumigil ka! Huwag mo nang sabihin ito sa akin kahit kailan! Ayaw ko nang malaman pang muli, tumigil ka!” Subalit, ang masamang espiritu ay natutuwa na gawin iyon dahil sa kirot na ipinaparusa nito sa mga kaluluwa.

Nagpatuloy kami sa paglalakad kasama ang Panginoon. Sa aming pagtingin sa napakaraming tao, napansin namin ang isang lalaking sumisigaw mas malakas kaysa iba na kapwa nasusunog doon. Sinasabi niya, “Ama, Ama, maawa ka sa akin!” Ang Panginoon ay hindi hihinto para tignan ang lalakeng ito, subalit nang marinig Niya ang mga salitang “Ama” Huminto Siya at lumingon. Tinignan siya ni Hesus at sinabi sa kanya, “Ama? Tinatawag mo akong Ama? Hindi, Hindi ako ang iyong Ama at hindi rin kita anak. Kung ikaw ang aking anak, ikaw sana ay kasama ko sa Kaharian ng Langit. Ikaw ay anak ng iyong ama ang diablo.” Pagdaka’y isang kumot ng apoy ang lumabas at buong tinakpan ang kanyang katawan.

Sinabi sa amin ng Panginoon ang kuwento ng buhay ng taong ito. Ang lalake ay tinawag Siyang Ama dahil nakilala niya Siya. Parati siyang pumupunta sa simbahan at nakikinig sa Diyos sa pamamagitan ng Kanyang Salita, marami siyang tinanggap na pangako ng Diyos. Kaya nagtanong kami, “Ano ang nangyari Panginoon? Bakit siya naririto ngayon?” Tumugon ang Panginoon, “Siya ay namumuhay ng dalawang uri ng buhay; namuhay siya ng isang paraan sa bahay, at isa pa sa simbahan. Ang akala niya sa kanyang puso, ‘Mabuti, wala na man nakatira na malapit sa akin, kahit ang pastor o kahit na sinong kapatiran, kaya puede kong gawin ang anumang ibig kong gawin’. Subalit nakalimutan niya na ang mga mata ng Panginoon ay nakatuon sa lahat ng ating mga landasin at walang sinuman ang makapagsisinungaling or makakapagtago mula sa Panginoon.”

Ang Salita ng Panginoon ay nagsasabi sa atin, “Huwag kayong magsinungaling sa inyong sarile hindi madadaya ang Diyos. Dahil lahat ng inihahasik ng isang tao, siya rin ang kanyang aanihin.” (Galatia 6:7) Ang taong ito ay nagdurusa mahigit sa isang libong ulit na hirap kaysa iba. Siya ay nagbabayad ng dalawang kahatulan: isa para sa kanyang mga kasalanan, at ang isa para sa kanyang pag-aakala na nadadaya niya ang Panginoon.

Sa ngayon, ang mga tao ay sinisikap na i- rango ang mga kasalanan batay sa bigat nito; akala nila na ang mga bakla, mga magnanakaw, at mga mamamatay tao ay higit na mga makasalanan kaysa mga sinungaling at mga mapangtsismis. Subalit sa mga mata ng Panginoon, lahat ng mga kasalanang ito ay mayroon pare-parehong bigat at pare-parehong kabayaran, Ang Bibliya ay nagsabi sa atin, “Ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan” “Ang kaluluwa na nagkakasala ay mamamatay.” (Roma 6:23) (Ezekiel 18:20) Aking mga kaibigan at mga kapatid, Iniimbitahan kita ngayon na tanggapin ang imbitasyon ni Hesus’. Iniaabot ni Hesus ang kanyang mga palad ng kahabagan sa iyo kung ikaw ay magsisisi. Ang Salita ng Panginoon ay nagsasabi sa atin na siya na nagbabago ng kanyang mga paraan at nagsisisi ay pagkakalooban ng kahabagan. Higit na mainam sumampalataya ngayon, kaysa maghantay at masumpungan ang mahirap na daan bandang huli. Pagpalain ka ng Diyos.

Ang Salita ng Diyos ay nagsasabi sa atin sa Roma 6:23 “Ang mga kabayaran ng kasalanan ay kamatayan, subalit ang kaloob ng Diyos ay buhay na walang hanggan kay Kristo Hesus na ating Panginoon.”

Marami ang nanaghoy sa Panginoon na alisin sila kahit isang minuto, kahit isang saglit. Ang Panginoon ay nagtanong sa kanila, “ Bakit gusto ninyong lumabas?”, at sila ay sasagot, “Dahil gusto kong maligtas! Gusto kong magsisi at maligtas!” Subalit, ito ay huli na para sa kanila.

Nakita namin ang isang lalaki, napakalayo, na nakalublub hanggang baywang sa nag-aapoy na putik. Sa tuwing ilalabas niya ang kanyang mga braso, ang laman mula sa kanyang mga buto ay lalaglag sa putik. Nakikita namin ang isang kulay abong usok sa loob ng kanyang kalansay, kaya tinanong namin ang Panginoon kung ano ito. Ang ganitong uri ng usok ay nasa bawat tao sa impiyerno. Ang sabi ng Panginoon sa amin ito ang kanilang mga kaluluwa nakulong sa loob ng isang kasalanang katawan; katulad ng nasusulat sa Pahayag 14:11 “ At ang usok ng hirap nila ay napaiilanglang magpakailan kaylan man; at sila'y walang kapahingahan araw at gabi, silang mga nagsisisamba sa hayop at sa kaniyang larawan, at sinomang tumatanggap ng tanda ng kaniyang pangalan.”

Hawak-hawak kamay kaming naglakad kasama ng Panginoon, aming natanto na ang impiyerno ay mayroong iba’t-ibang mga lugar na may iba’t-ibang antas nang pahirap. Dumating kami sa isang lugar na mayroong maraming mga kulungan na naglalaman ng mga pinahirapang kaluluwa. Ang mga kaluluwa ay pinahihirapan ng marami at iba’t-ibang uri ng mga demonyo. Ang mga demonyo ay sinusumpa ang mga kaluluwa, sinasabi, “Ikaw na sinumpang sawing-palad, purihin si Satanas! Paglingkuran siya kagaya ng ginawa mo nang ikaw ay nasa ibabaw ng Lupa!” Ang mga kaluluwa ay lubhang naghihirap mula sa mga uod; at ang apoy ay tulad ng asido sa ibabaw ng lahat nilang katawan.

Tinangka naming takpan ang aming mga tainga sa kanyang mga iyak subalit amin pa rin siyang naririnig. Lalo pa naming tinakpan nang mas mahigpit ang aming mga tainga, subalit hindi ito naka tulong. Sinabi namin sa Panginoon, “Pakiusap Panginoon ayaw na naming makita at marinig ito kahit kaylan! Pakiusap!” Sabi ng Panginoon, “Ito ay mahalagang makita ninyo, upang masabi ninyo sa iba pa, dahil ang aking mga tao ay napapahamak, ang aking mga tao ay wina-walang bahala ang katotohanan ng kaligtasan, ang tunay na landas patungo sa kaligtasan.”

Nagpatuloy kami sa paglalakad at nakita namin ang isang higanteng lawa na mayroong libu-libo at libu-libong tao sa gitna ng mga naglalagablab na apoy. Winawagayway nila ang kanilang mga kamay humihingi ng tulong, subalit maraming demonyong lumilipad sa ibabaw nang lugar na iyon. Gamit ng mga demonyong ito ay mga sibat na may s-kurbada na mga dulo ng sibat upang saktan ang lahat ng taong nasusunog sa lawa. Ang mga demonyo ay tinuya at sinumpa sila nagsasabi, “Kayong mga sinumpang sawing-palad! Ngayon dapat ninyong sambahin si Satanas! Purihin siya, purihin siya kagaya nang ginawa ninyo nang kayo ay nasa ibabaw ng Lupa!”Mayroong libu-libo at libu-libong mga tao. Kami ay talagang natakot, naramdaman namin na kung hindi kami nakahawak sa kamay ng Panginoon maiiwanan kami sa kakila-kilabot na lugar na iyon. Kami ay nangilabot sa mga bagay na aming nararamdaman.

Pagkatapos nakita namin ang isang bilang ng mga demonyo sa isang lugar. Ilang bagay ang nakakuha ng aking pansin, napansin ko na isa sa mga demonyo ay nawawalan ng isang pakpak. Tinanong ko ang Panginoon, “Panginoon, bakit itong demonyo na ito ay nawawalan ng isang pakpak?” Sumagot ang Panginoon, “Iyang demonyo na yan ay pinadala sa ibabaw ng Lupa na may isang layunin, subalit hindi niya nagampanan ang kanyang tungkulin, at siya ay itinapon pabalik sa Impiyerno ng isa sa mga lingkod ng Diyos. Pagkatapos dumating si Satanas at pinarusahan siya, at pinutol ang isa sa kanyang mga pakpak.” Sa oras na iyon naunawaan namin na bilang mga Kristiyano, mayroon tayong lahat nang kapamahalaan at kapangyarihan sa Pangalan ni Hesus upang palayasin lahat ng mga demonyo at kanilang mga pamunuan.

Awit 62:12 “ Sa iyo naman, Oh Panginoon, ukol ang kagandahang-loob sapagka't ikaw ay nagbabayad sa bawa't tao ayon sa kaniyang gawa.”

Pagkatapos siya ay nanginig at sumigaw nang higit; ang kanyang hiyaw ay hindi natapos. Siya ay puno ng mga uod, at mayroong isang ahas na nakapulupot sa kanyang braso. Ito ay napakataba at may mga tinik paikot sa kanyang katawan. Siya ay may bilang na 666 na naka-ukit sa kanyang katawan; ang bilang ng Halimaw na binanggit sa aklat ng Pahayag. (Pahayag 13:16-18) Siya rin ay may isang bakal na plaka nakabaon sa ibabaw ng kanyang dibdib, yari sa hindi kilalang bakal, hindi ito natutupok ng apoy. Sa ibabaw ng plaka ay may nakasulat na kakaibang titik, subalit nauunawaan namin ang nakasulat dito. Ang basa, “Ako ay naririto dahil sa pakikiapid.”

Nang makita siya ni Hesus tinanong siya Nito, “Elena, bakit ka naririto sa lugar na ito?” Habang si Elena ay sumasagot sa Panginoon ang kanyang katawan ay baluktot sa sakit ng kanyang mga parusa. Sinabi niya na siya ay naroon dahil sa pakikiapid. Humingi siya ng tawad sa Panginoon paulit-ulit.

Ang Salita ng Panginoon ay nagsasabi nang maraming bagay tungkol sa pakikiapid, at ito ay napakalinaw. Ang pakikiapid ay pakikipagtalik sa labas ng pag-aasawa. 1 Corinto 6:13 “Ang mga pagkain ay sa tiyan, at ang tiyan ay sa mga pagkain: nguni't kapuwa iwawasak ng Dios yaon at ang mga ito. Datapuwa't ang katawan ay hindi sa pakikiapid, kundi sa Panginoon; at ang Panginoon ay sa katawan.” Ganoon din sa 1 Corinto 6:18 “Magsitakas kayo sa pakikiapid. Lahat ng kasalanang gawin ng mga tao ay nangasa labas ng katawan; nguni't ang gumagawa ng pakikiapid ay nagkakasala laban sa kaniyang sariling katawan.”

Nagpatuloy kaming kasama si Hesus, hawak-hawak na mas mahigpit ang Kanyang kamay. Dumating kami sa isang bahagi na nagbigay talaga sa akin ng isang bagay na di malilimutan. Nakita namin ang isang batang lalake, 23 taong gulang, nakabitin hanggang baywang sa gitna ng apoy. Hindi namin makita nang husto kung ano ang kanyang paghihirap, subalit ang bilang na 666 ay naka-ukit sa kanya. Siya rin ay may isang bakal na plaka sa ibabaw ng kanyang dibdib na ang basa, “Ako ay naririto sa pagiging karaniwan.” Nang makita niya si Hesus iniunat niya ang kanyang kamay patungo kay Hesus humihingi ng habag. Ang Salita ng Diyos ay nagsasabi sa Kawikaan 14:12 “ May isang landas na tila baga matuwid sa paningin ng isang tao, subalit ang dulo ay ang landas ng kamatayan.”

Nang mabasa namin ang plaka na nagsasabi “Ako ay naririto sa pagiging karaniwan”, tinanong namin ang Panginoon, “Panginoon, paano nangyari! Ito ba’y posible na ang isang tao na mapunta sa lugar na ito sa ganyang kadahilanan?” At siya ni Hesus, “Andrew, bakit ka naririto sa lugar na ito?” Siya’y sumagot, “Hesus, nang ako ay nasa ibabaw ng Lupa, akala ko ang pagpatay at pagnanakaw lang ang mga kasalanan, at iyan ang dahilan kung bakit hindi ko sinubukang lumapit sa iyo.” Sa Awit 9:17 nagsasabi “Ang masama ay ibubulid sa Impiyerno, pati ng lahat ng mga bansa na nagsisilimot sa Diyos.”

Si Andrew ay nakagawa ng isang napakalaking pagkakamali sa pamamagitan nang pag-uuri ng mga kasalanan, tulad ng maraming mga tao ngayon. Ang Bibliya ay napakalinaw nang sabihin nitong ang mga kabayaran ng kasalanan ay kamatayan, subalit ang kaloob ng Diyos ay buhay na walang hanggan. (Roma 6:23)

Wala kaming nakitang mga bata roon. Nakita lang namin ang libu-libo at libu-libong kabataan; lalaki at babae ng maraming lahi. Gayunman, sa Impiyerno wala na ang mga lahi o antas ng pamumuhay, lahat ay napunta upang pahirapan at parusahan. Mayroon lamang isang bagay na gusto ang bawat isa, at ito ay isang pagkakataon na makalabas, kahit na isang segundo lamang. Gusto rin nilang magkaroon kahit isang patak ng tubig upang malamigan ang kanilang mga dila, tulad ng kuwento ng mayamang tao sa Bibliya. (Lucas 16:19) Subalit ito ay hindi posible kaylan man, pinili nila kung saan nila ibig gugulin ang kanilang walang hanggang buhay. Pinagpasyahan nila itong gugulin na walang Diyos. Walang sinumang tao ibinulid ng Diyos sa Impiyerno, bawat isa ay dumating doon ayon sa kanilang sariling mga gawa. Sa Galatia 6:7 “Huwag kayong padadaya, ang Diyos ay hindi maaaring hamakin. Kung ano ang itinanim ng tao, siya ring aanihin niya.”