TAM GÜVENCE

“Full Assurance”
YAZAN
HARRY A. IRONSIDE
January 22, 2008

İÇİNDEKİLER

• Güvence Elde Etmek İçin Sarf Edilen Çabalar
• Sonsuz Güven
• Bol Bol Sağlanan Güven
• İmanın Verdiği Tam Güvence
• Anlayışın Verdiği Tam Güvence
• Umudun Sağladığı Tam Güvence
• Bütün İnsanlara Tam Güvence
• Yüreğin Sahip olduğu Güvence
• Bölüm 2 Tam Güvenceye Engel Olan Bazı Sorunlar
• Son Öğütler

GİRİŞ

Bu kitabı yazarken, aklımda tek bir amaç vardı. Bu amacın ne olduğunu burada hemen belirtmek isterim: “Ruhu sıkıntı içinde olan herkese, Tanrı’da sürekli huzur bulabileceğini bildirmek.” Bu kitabı yazarken hitap ettiğim kitle, Kutsal Kitap’ın tanrısal bir esin aracılığıyla yazıldığına inanan ve Mesih İsa’nın tek kurtuluş olduğunu bilen, ama daha “mükemmel bir güvenin sağladığı esenliği” tatmamış olan kişilerdir . Sözünü ettiğim kitleye dahil olan bu kişiler Tanrı’yı tanımak isteseler bile, zihinlerindeki karışıklık nedeniyle şaşkınlığa uğramışlardır. Örneğin, Bünyan’ın ‘Yolcunun Öyküsü’ adlı kitabında, Sina Dağı’nın uçurumlarının altında duran, kaşları çatılmış bir araştırmacı gibi.

Sonuç olarak, Kutsal Kitap’ın gerçek ya da doğru olduğuna dair hiç bir kanıt verilmemiştir, çünkü hem yazar, hem okurlar, Kutsal Kitap’ın doğru olduğu gerçeğini zaten kabul etmişlerdir. Bu konuda kuşkuya düşmüş olan kişiler başka kaynaklardan yeterli yardım alabilirler. Kutsal Kitap’ın doğruluğu konusunda yazılmış olan çok sayıda kitap mevcuttur. Kutsal Kitap’ın içeriğinin gerçekliği ve Tanrısal Hükmü konusunda tartışılamayacak derecede sağlam kanıtlar veren, güvenilir Hıristiyan edebiyatçıların sayısı da oldukça fazladır. O zaman bu konu ile ilgili sorunun kaynağı nedir? Sorun, bu konuda bir güçlük yaşadıklarını kabul eden insanların bir çoğunun—araştırmaları için önlerine çeşitli fırsatlar konmasına rağmen—konuyu kendi başlarına araştırmaktan aciz olmalarından kaynaklanır. Bu okuduğunuz kitap, gerçeği ciddi bir şekilde arayan kişiler için yazıldı.

Tanrı, Kutsal Ruh’u aracılığıyla, bana Kutsal Kitap’ın içeriğindeki esenliği gösterene kadar, ben de aylar boyunca büyük bir kargaşanın içindeydim ve pek çok kuşkuya sahiptim. Bu kargaşa ve kuşkuları daha önceki yıllarda da yaşamıştım, ama bu kitabı yazarken, o günlerde içinde bulunduğum ruhsal çatışma ile tekrar karşılaştım. Ama yine de ruhum yalnızca Mesih ile birlikte olduğu zamanlarda bulduğum o sevinci ve Tanrı’da sahip olduğum kalıcı ve rahatsız edilemeyen esenliği sanki dün almış kadar iyi hatırlıyorum.

Bulutlar arada sırada gökyüzünü kapatabilirler. Acılar ve zorluklar bazen ruhumu deneyebilirler.Yüreğimdeki çürüklüklerin farkına varmak beni utandırabilir ve tövbeye yönlendirebilir . Ancak Tanrı’da hissettiğim huzur değişmez, çünkü bu huzur benim yaşadıklarımdan ya da bir anlık düşüncelerimden kaynaklanan bir huzur değildir. Bu huzurun kaynağı, Mesih’in sağladığı kurtuluş, ve Kutsal Kitap’ın verdiği tanıklıktır; nitekim şöyle yazılmıştır: “Ya RAB, Sözün göklerde sonsuza dek duruyor.” (Mezmurlar 119:89)

Sayfa | 3

BÖLÜM BİR

1. GÜVENCE ELDE ETMEK İÇİN SARF EDİLEN ÇABALAR

Yaklaşık 50 yıldır sürdürdüğüm hizmet boyunca, bir çok kişiyi Mesih’e getirmenin sevincini yaşadım. Zihin karıştıran ve tam güvence elde etmeye karşı çıkan en büyük engeller olan soruların, her ne kadar farklı şekillerde ifade edilseler de, aslında birbirlerine çok benzediklerini anladım. Böylece bu küçük kitapta, binlerce insanın ruhundaki en basit ihtiyaçları karşılamak için gerekli olan gerçeklerin benim bildiğim kadarını yazmaya çalışıyorum.

Genç doktorların, çeşitli hastalarını tedavi etmek için yeni çıkan bir çok ilacı kullandıklarını duymuştum. Ama kişisel bilgileri ve deneyimleri geliştikçe, daha az tedavi etme gücüne sahip olan ilacı bir kenara bırakırlar ve gerçekten tedavi edebilen ilaçlar üzerinde yoğunlaşırlar.

Ruhun hekimi de muhtemelen genç doktorlarınkine benzer bir süreçten geçer. Daha önce yaptığı hekimliği sırasındaki Müjde duyurularında monoton bir benzerlik oluşmaya başlasa da, zaman içinde RAB’bimiz İsa’nın elçilerinin işine devam eden bir hekim olacak şekilde yetişir. Elçilerin görüşü şu ayet ile eksiksiz olarak ifade edilir: “Aranızdayken, İsa Mesih’ten ve O’nun çarmıha gerilişinden başka hiç bir şey bilmemeye kararlıydım.” (1. Korintliler 2:2) İşte, ruhsal hastalıklara sahip olan herkesin tanrısal tedavisi bu ayetin uygulanması ile mümkündür ve dünyadaki tüm insanların ihtiyaç duyduğu tek mesaj bu ayette bulunur. Ben de size bu mesajı okuduğunuz bu kitabın gösterişsiz sayfalarında iletmeye çalıştım.

GEZGİN VAİZ OLARAK HİZMET VERDİĞİM DÖNEMDE

Hayatımın çoğunu Müjde’yi duyuran gezgin bir vaiz olarak geçirdim, Mesih’te saklı olan değerli mücevherleri dünyaya duyurmak için yılda altmış beş bin kilometre kadar yol yapardım. Bu uzun ve sık yolculuklarım sırasında trenimi yalnızca iki kez kaçırdığımı hatırlıyorum. İlk trenimi saatlerin değiştiğini fark etmediğim için kaçırdım. Trenimi ikinci kez kaçırmamın nedeni ise, şehir dışındaki evinde kaldığım ağır kanlı bir çiftçinin, beni, kaldığım evine en yakın şehir olan Lowry’e götürürken yeterince çabuk davranmamasıydı. O tren yolculuğumu Winnipeg’e gitmek için yapıyordum ve trende yataklı bir kabinim vardı. O gün çiftçi arkadaşımın acele etmesi için ne kadar uğraştığımı hatırlıyorum, ama o, hep daha çok zaman olduğunu öne sürerek, önemsiz işleriyle ilgilenmeye devam etti. Ve acele etmesi konusundaki isteğimi sakin bir şekilde reddetti.

En sonunda atlarını kızağa bağladı ve geniş düzlüğün diğer tarafında ilerlemeye başladık. Ulaşmamız gereken şehre bir mil kala, binmem gereken trenin geldiğini, iki dakika durduktan sonra kuzeye doğru hareket ettiğini gördük. Artık bu durumda beş altı saat beklemekten ve rezervasyon yapmamış olduğum gece ekspresine binmekten başka çarem kalmamıştı. Ama tren geldiğinde hiç boş vagon kalmadığını gördüm, böylece, Kanada sınırından sonra daha boş olan vagonlardan birine yerleşene kadar, kalabalık bir gündüz vagonuna binmek zorunda kaldım. Biraz kızmama rağmen, kendimi şu sözlerle rahatlattım, “Tanrı’nın, kendisini sevenlerle, amacı uyarınca çağrılmış olanlarla birlikte her durumda iyilik için etkin olduğunu

Sayfa | 4

Kötü kokan, kalabalık vagona bindiğim zaman, tek bir boş yer kaldığını öğrendim. O kalan yer de vagonun ortasındaki bir koltuğun yarısıydı. Uyuyan genç bir adam koltuğun diğer yarısını sahiplenmişti. Bagajımı bir yana koyarken bu genç adam birden toparlandı ve bana uykulu bakışlar ile selam verdi. Kısa bir süre sonra, diğer yolcular uyurken, aramızda alçak sesle, seviyeli konularda konuşmaya başladık. Uygun bir fırsat bulduğumda genç adama, “Sen, RAB’bimiz İsa Mesih’i tanıyor musun?” diye sordum. Genç adam sanki biri kendisine ateş etmiş gibi aniden sarsıldı ve bana şöyle dedi, “Bana bu soruyu sorman ne kadar ilginç! O’nu düşünürken ve O’nu tanımak istediğimi hayal ederken uyuyakaldım, ama anlamak istediğim halde anlayamıyorum! Bana yardım edebilir misin?”

Yeni bulmuş olduğum arkadaşımın ilgisini, üzerinden bir kaç yüz yıl geçmiş olmasına rağmen Kurtarıcımızın çarmıha gerilişini anlatan, bu inanılmaz ayetlerdeki anlatıma çektim ve ayet dört, beş ve altıyı önüne koyarak okudum: “Aslında hastalıklarımızı o üstlendi, Acılarımızı o yüklendi. Bizse Tanrı tarafından cezalandırıldığını, vurulup ezildiğini sandık. Oysa, bizim isyanlarımız yüzünden O’nun bedeni deşildi, bizim suçlarımız yüzünden O eziyet çekti. Esenliğimiz için gerekli olan ceza O’na verildi. Bizler onun yaralarıyla şifa bulduk. Hepimiz koyun gibi yoldan sapmıştık, Her birimiz kendi yoluna döndü. Yine de RAB hepimizin cezasını ona yükledi.” (Yeşaya 53:4-6)

İHTİYACI OLAN RUH’A YARDIM

Bu kitabın kimler tarafından okunacağını bilemem. Ben bu kitabı yayınlarken şöyle dua etmiştim; O akşam Minnesota’daki trende konuştuğum genç tam zamanında ihtiyaç duyduğu yardımı almıştı; Tanrı’dan dileğim, bu genç gibi aynı ihtiyacı hisseden ve gerçekten Tanrı’ya dönmüş bulunan, ama huzuru tatmamış olan ve bu nedenle Cennet’e gireceğinden daha emin olmamış kişilerin Kutsal Kitap’ta aradıklarını bularak, Ruh’ta tekrar doğmalarıdır.

Eğer siz de o genç adam kadar endişeliyseniz ve herhangi bir zaman—Tanrı’nın lütfü vasıtasıyla—bu kitabı okursanız. Siz bu kitabı, dikkatlice okur, düşünceli ve dua dolu bir

şekilde her geçen pasajı, eğer varsa, Kutsal Kitap’ınızda açıp bakarsanız ve Tanrı’nın bu kitabı sizi kendisine çekmek için bir alet olarak görürseniz, emin olun ki siz de huzur bulacaksınız.

BERBER ÇOK ENDİŞELİYDİ

Belki anılarımdan bir başkası, bu bölüme daha anlamlı bir şekilde son vermemi sağlayabilir. Bir gün, öğlendi, İndianapolis şehrinin kalabalık sokaklarında bir berber dükkânı arıyordum. Bir anda kızıl beyaz bir direğe dikkatim çekildi ve bu direğin bulunduğu dükkâna girdim. Biraz sonra kesim koltuğunda oturuyordum. Kuaför ise işine koyulmuştu bile. Konuşkan ama sakin ve sessiz bir adam gibi geldi bana. Uygun bir zaman verilmesi için dua ettim ve kısa bir süre sonra trendeki gence sorduğum gibi, “Sen İsa Mesih’i tanıyor musun?” diye sordum. Berber’in olağandışı tepkisine çok şaşırdım. Kuaför birden işini bıraktı ve kontrol altına alınması imkansız bir şekilde ağlamaya başladı. İlk ağlama krizi geçtiğinde, “Bana, O’nun hakkında bu soruyu sorman ne kadar garip! Hayatım boyunca kimse bana bu soruyu sormamıştı. Ve şu ana kadar, son üç gündür O’nu hemen hemen her an düşünüyorum. O’nun hakkında ne anlatabilirsin bana?” dedi.

Hayret etmek sırası bana gelmişti. Berber’e bu olaya neyin yol açtığını sordum. Geçenlerde Tutku’yu tiyatro oyunu olarak izlemeye gittiğini söyledi. Bu tiyatro oyununun zihninde silinmeyecek bir iz bıraktığını söyledi. Hep şu soruyu sordu, “O adam niye öylesine acı çekmek zorundaydı? Tanrı niye O’nun öyle ölmesine izin verdi?” Berber, hayatı boyunca müjdeyi hiç duymamıştı, ve bu nedenle bir saat boyunca ona Mesih’in çarmıhtaki ölümünü daha ayrıntılı olarak anlattım. Sonra beraber dua ettik. O artık her şeyi net olarak anladığını ve Mesih’e Kurtarıcısı olarak güvendiğini ilan etti. Dükkândan, bu adamının Kurtuluşu’nun Tanrı’nın müjdesi aracılığıyla olduğunu bilmenin sevinci içinde ayrıldım. Eğitim almamış Yunanistanlı bir berber, Mesih’in bu berberin yerine geçerek Kendisini çarmıhta feda ettiğini ve kendisine sunulan koşulsuz sevgiyi ilk defa gördü.

O’nun bu kitapta yazılan mesajları beğenmesi, berberin durumunda olduğu gibi, yaşanan olayları anlatarak, başkalarına ulaşmak için kullanması, benim en içten arzumdur.

Kim derinliğini veya genişliğini bilebilir? Ruhum yaşamını hep bu şanlar üzerinde sürsün.”

2. SONSUZ GÜVEN

Yeşaya 32:17’de gerçekten şaşırtıcı bir ayet bulunmakta: “Doğruluğun ürünü esenlik, sonucu, sürekli huzur ve güven olacaktır.”

Sürekli güven! Ne kadar sevindirici bir söz, değil mi? Yalnızca bir kaç gün, bir kaç hafta, hatta ve hatta bir kaç yıl veya bir ömür boyunca değil, sonsuzluklar boyunca güven! Bu güven, Tanrı’nın, yaşam yoluna sahip olmak isteyen ve O’na yakaran ruhta yoksul günahlılara sağladığı ulu güvendir.

Yeşaya, Mesih İsa’nın çarmıha gerilmesinden 700 yıl önce yaşamış olmasına rağmen, Tanrı’nın İncil’deki doğruluğunun müjdesini çok bereketli bir şekilde ön bildiri ile iletme görevini üstlenmişti. Buna şaşırmamak gerekir, çünkü Yeşaya, Kutsal Ruh aracılığıyla konuşuyordu.

ÖLÜM DÖŞEĞİNDEKİ AVUKAT

Bir avukat ölmek üzereydi. Hayatı boyunca düzenli olarak kiliseye gitmiş, ama henüz iman etmemişti. Son derece dürüst biri olarak tanınırdı. Ama yatarken gözlerinin önüne hep sonsuzluk geliyordu ve bu durum onu çok rahatsız ediyordu. Bu avukat insanların gözünde çok iyi biri olsa da, Tanrı’nın gözünde günahkâr olduğunu biliyordu. Yakında onu Yaratan Tanrı ile yüz yüze geleceğini bildiğinden, vicdanı, geçmişte işlediği günahları ve hataları aklına getiriyor ve avukata,onun şimdi, bu günahları ve hataları işlediği zaman olduğundan daha da kötü biri olduğunu açıklıyordu.

Bir arkadaşı, avukata “Kurtarıldın mı?” diye sordu. Avukat, ‘Hayır’ diyerek başını üzüntülü bir şekilde soldan sağa doğru salladı. Arkadaşı bu tepkiyi görünce, “Kurtarılmak ister misin?” diye sordu. Avukat “Eğer fazla gecikmediysem, kesinlikle isterim.” dedi. Sonra biraz kızmış gibi, “Ama beni kurtarmakla yanlış bir şey yapılmış olmasını da istemem!” dedi.

Bu yorumu, avukatın, doğruluğa ne kadar çok değer verdiğini gösterir. Ziyaretçi, Kutsal Kitap’ına bakıp, Tanrı’nın, doğru olmayan günahlıları kurtarmak için adil bir şekilde, nasıl bir tasarı hazırladığını avukata okudu. Gerçek şu ki, O’nun insanları kurtarması için başka bir yöntemin var olması imkânsızdır.. Eğer günahkâr kurtulsun diye günahları örtülecekse, günahkâr sonsuza kadar kaybolur. Tanrı, hepimizin kurtulmasını çok istemesine rağmen, karakterinden hiç kimse için ödün veremez.

Yeşaya, Eski Anlaşma’daki mükemmel kitabının tamamında, bu büyük ve yüce gerçeği, Mesih’in gelişini anlatarak vurguluyor. Bu peygamber, yazdığı kitabında insanların Tanrı’dan yoksun, tamamen umutsuz ve kaybolmuş halini çok ciddi bir şekilde ortaya koyuyor: “Neden bir daha dövülesiniz? Neden vefasızlığı sürdürüyorsunuz? Baş büsbütün hasta, yürek büsbütün yaralı. Bedeniniz tepeden tırnağa sağlıksız, Taze darbe izleriyle, yara bereyle dolu, Temizlenmemiş, yağla yumuşatılmamış, sarılmamış.” (Yeşaya 1:5-6) Bu gerçekten iğrenç bir görüntü, ama Tanrı kurtulmamış insanları aynı bu şekilde görüyor. Günah, insanın iç organlarına kadar işlemiş inanılmaz derecede pis bir hastalıktır. Hiç kimse kendiliğinden bu hastalığın pisliğinden arındıramaz ve kendisini günahın hükmünden kurtaramaz.

KESİN ÇARE

Fakat Tanrı’nın bu hastalık için bir tedavisi var.“RAB diyor ki, “Gelin, şimdi davamızı görelim. Günahlarınız sizi kana boyamış bile olsa kar gibi ak pak olacaksınız. Elleriniz kırmız böceği gibi kızıl olsa da yapağı gibi bembeyaz olacak.” (Yeşaya 1:18) Tanrı’nın ta Kendisidir Cüzamlıyı iyileştirip, ahlaksızı bütün suçundan arındırabilen, ancak Tanrı’nın Kendisidir.Ve Tanrı, bu ayette anlatılanları, adaletinden ödün vermeden, tamamen adil bir şekilde yerine getiriyor.

Adaleti ve ulu lütfu çarmıhta kanıtlandı.

Mesih’in kanı beni Tanrı ile barıştırdı diyebilir.”

Sayfa | 8

hepimizin cezasını ona yükledi.” (Yeşaya 53:5-6)

“Oysa, bizim isyanlarımız yüzünden onun bedeni deşildi.” (Yeşaya 53:5) Kişiselleştirin bu sözleri! Kendinizi ve günahlarınızı bu sözlerin içine yerleştirin. Bu cümleyi şöyle okuyun, “Oysa, benim isyanlarım yüzünden onun bedeni deşildi.” Kalabalığın arasında kaybolmayın. Eğer senin dışında başka hiç bir günahkar olmasaydı bile, O, yine de yalnızca senin için çarmıha gerilirdi! Bu gerçeğe iman et, ve huzura sahip ol!

Devam edin. “Esenliğimiz için gerekli olan ceza O’na verildi.” Tanrı ile barış sağlamak için gerekli olan her şeyi O yerine getirdi. “Mesih’in çarmıhta akıtılan kanı aracılığıyla esenliği sağlamış olarak yerdeki ve gökteki her şeyi O’nun aracılığıyla kendisiyle barıştırmaya razı oldu.” (Koloseliler1:20) Yeşaya kitabından alınan cümledeki “Esenliğimiz” kelimesini, “Esenliğim” kelimesiyle değiştirin. “Esenliğim için gerekli olan ceza Ona verildi.”

Beşinci ayetteki son cümleye çok dikkat edin. “Bizler O’nun yaralarıyla şifa bulduk.” Görebiliyor musunuz? Tanrı’nın doğru ve adil olduğuna mührünüzü basıp, “Evet, ben zavallı bir günahkarım, kayıp ve çürümüş bir ruhum. Ben her türlü yargıyı hak eden, O’nun yaralarıyla şifa buldum!” diye O’na tapınabiliyor musunuz?

O’nun Kendisi bizim doğruluğumuzdur. Cennet’teki en güzel giysiyi giydirmek ister bize, Daha iyi bir durumda olabilmen mümkün mü?

ESKİ BORÇ SİLİNDİ

Tanrı günahlarımızı hem görür hem de onlara karşı kayıtsız kalmaz. Tanrı her şeyi çarmıhta sonlandırdı. Yeşaya 53:6 ayetine göre, Tanrı’nın dünyanın borçlarını sıfırladığı ortadadır. İki tane ödenmemiş borcumuz görünüyordu:

Sayfa | 9

“Yine de RAB hepimizin cezasını O’na [çarmıhta olan Mesih İsa’ya] yükledi.”

İkinci borç ise, Adem ile Havva’nın işledikleri ilk günahın suçuna olan kişisel eğilimimizden kaynaklanır. “Her birimiz kendi yoluna döndü,” bunun anlamı, yalnızca doğuştan beri günahkâr olmadığımızdır. Günah işlemeye hala devam ediyoruz. Yani, kaybolmuşuz—tamamen kaybolmuşuz. Ama şöyle yazılmıştır, “Nitekim İnsanoğlu, kaybolanı arayıp kurtarmak için geldi.” (Luka 19:10)

Böylece, “Doğruluğun ürünü esenlik, sonucu, sürekli huzur ve güven olacaktır.” Artık esenlik sahibi olabiliriz. Tanrı, Oğlu’nun ödediği kefaretten hoşnut kalmıştır. Tanrı’nın hoşnutluğu, Tanrı’nın, Kendisine ve Çarmıh’a, tövbe ile dönen en iğrenç günahkârı bile affetmesini sağlar.

Tanrı’nın, günah borcunu hiçbir şekilde unutmayacağından korkar.

Tanrı’nın aklındaki tüm borcu hafızasından siler.

Ve onlara Kendi giysisini verir.

Tanrı, Yeşaya 44:22’de, tüm iman edenlere: “İsyanlarınızı bulut gibi, günahlarınızı sis gibi sildim. Bana dönün, çünkü sizi kurtardım” diyor. Ve Yeşaya 43:25’de ise şöyle diyor, “Kendi uğruma suçlarınızı silen benim, evet benim, Günahlarınızı anmaz oldum.” Siz, onca sene boş boş gezindiğinizi veya işlediğiniz tüm o günahları unutamayabilirsiniz. Ama esenlik veren gerçek, Tanrı’nın suçlarımızdan hiç birini hatırlamadığıdır. Tanrı bu günahları hafızasından tamamen silmiştir. Ve bu silme işlemini tamamen adalet ve doğrulukla tamamlamıştır, çünkü artık her borcumuz sıfırlanmıştır bulunmaktadır. Borcumuz ödenmiştir!

MESİH’İN DİRİLİŞİ BİZE GÜVEN VERİYOR

Mesih’in fiziksel dirilişi, her şeyin Tanrı’ya uygun bir şekilde sona erdirildiğinin ifadesidir. İsa bizim günahlarımızı çarmıhta yüklendi. Kendisini bizim günahlarımızdan sorumlu kıldı. Günahlarımız sonsuza dek yok olsunlar diye öldü. Tanrı ise, İsa’yı ölümden diriltti ve böylece Oğlu’nun tamamladığı işlerine olan hoşnutluğunu ifade etti. Kutsal Rab’bimiz artık, yüceltilmiş olarak Cennet’te Tanrı’nın sağında oturuyor. İsa Mesih’in orada bulunması, günahlarımızın tamamen silinmiş olduklarını kanıtlıyor. Tanrı hoşnut olmuştur!

İki defa ödeme istemez, Mesih’in Kefareti yeterlidir;

Bize esenlik ve güven veren gerçek işte budur. Tanrı’nın adaletinden ödün verilmeyecek şekilde günahlarımın silindiğini bildiğim sürece, O beni kollarına alır ve ben, artık doğru kılınmış bir imanlı olarak, tam esenliğe sahip olurum. Ben Tanrı’yı, Kendisini tanıttığı gibi tanıyorum, “adil Tanrı ve Kurtarıcı benim.” (Yeşaya 45:21) RAB’bimiz şöyle diyor, “Zaferim yaklaştı, uzak değil; Kurtarışım gecikmeyecek. Güzelliğim olan İsrail için Siyon’u kurtaracağım.” (Yeşaya 46:13) Ne kadar da sevindirici sözler değil mi! O, Kendi doğruluğunu, doğruluktan yoksun olanlara, sağladı! Böylece, kendimi aklamak için atılan bütün adımlarımı reddetmekten sevinç duyuyorum. Çünkü O’nda tam ve lekesiz bir şekilde, O’nun doğruluğu ile kuşanabilirim.

Bu giysiye bürünmüş olarak, nasıl da parlıyorum; Meleklerin bile benimki kadar güzel bir giysisi yok.

Çarmıhı sarsabilen,

Ve mezardan dirildiğine olan inancımı sarsamaz.

Değerli, dertli, yüklü ruh, görmüyor musun? Tanrı’nın kutsal Oğlu’nun tamamladığı işleri aracılığıyla, Tanrı’nın dinlendiği yerde dinlenemiyor musun? Eğer O seni İsa’ya olan imanınla kurtarmaya razı ise, O’na güvenerek tatmin olman gerekir.

3. BOL BOL SAĞLANAN GÜVEN

Pavlus, Selanik’teki imanlılara, Tanrı’nın kendi şehirlerindeki işleyişini hatırlatırken, oradakilere Tanrı’nın işleyişi aracılığıyla kurtulduklarını belirterek, şöyle diyor: “Dualarımızda sizleri anıyor, her zaman hepiniz için Tanrı’ya şükrediyoruz. İmanın ürünü olan etkinliğinizi, sevgiye dayanan emeğinizi ve Rabbimiz İsa Mesih’e bağladığınız umuttan kaynaklanan dayanıklılığınızı Babamız Tanrı’nın önünde durmadan anıyoruz. Tanrı’nın sevdiği kardeşlerim, sizleri O’nun seçtiğini biliyoruz. Çünkü yaydığımız Müjde size yalnız sözle değil, kudretle, Kutsal Ruh’la ve büyük güvenle ulaştı. Nitekim aranızdayken sizin yararınıza nasıl yaşadığımızı bilirsiniz. Siz de büyük sıkıntılara karşın, Kutsal Ruh’un verdiği sevinçle Tanrı sözünü kabul ederek bizi ve Rab’bi örnek aldınız. Böylece Makedonya ve Ahaya’daki bütün imanlılara örnek oldunuz.” (I Selanikliler 1:2-8)

Bu açıklama gerçek anlamda vurgulanmıştır, çünkü bu sözler, bugünkü müjdeleme sözleri ile kıyaslandıklarında, bu açıklama sayesinde gerçekleşenlerin karşısında çok daha parlak bir konuma sahiptirler. Ruhsal rahatsızlık çeken birinin, bizim çok sayıdaki kiliselerimize gidip, oralarda yıllarca vaazları dinledikten sonra bile hala aynı sorulara sahip olabileceğini söylemek bence hiç de yanlış olmaz. Bu kiliselerde dinleyicilere hiç güven verilmiyor. Ama Pavlus’un vaazleri, yeterinden fazla güven sağlamak için verilmişlerdi.

Pavlus ve gezgin vaizleri—bu adamların yaşamları buyurdukları Tanrı Sözü’nün inanılmaz gücünü gösteriyordu- işte bu kişilere gelmişlerdi. Kutsal Ruh’a dayanarak Mesih’i ve nasıl çarmıha gerildiğini anlatıyorlardı. Mesih’in dirilişine ve kurtarışına tanık oldular. O’nun bir gün dönüp ölülerin ve dirilerin Yargıcı olacağını beyan ettiler. İnsanları bu güne kadar günahkârlıktan dönmeye çağırıp kurtuluşa erdiren dinamik Tanrı müjdesi budur. Pavlus’un dinleyicileri günahlarının neden olduğu mahkûmiyetlerini anladılar. Hayatlarında oluşan yozlaşmanın birazının farkına vardılar. Tanrı’ya tövbe eden günahkârlar olarak dönüş yaptılar ve vaaz edildiğini duydukları Müjde’ye iman ettiler. Sonuç neydi? O kişiler yeni birer yaratık olmuşlardı. İçteki değişiklik dışa vurdu. Karanlıktan ışığa geçtiklerinin farkındaydılar. Tanrı’nın onları kabul etmiş olduğuna dair yalnızca dindar bir umuda bağlanmamışlardı. Tanrı’nın onları, Kendisinin diye nitelendirdiğini biliyorlardı. Bol güvenceleri vardı! Bundan daha bereketli bir şey var olabilir mi?

KADIN ÖLÜYORDU

Yaşlı bir kadının ölmek üzere olduğu biliniyordu. Doktoru kadının şifa bulması konusunda tamamen umutsuzdu. Kadının pastörü, onu gelecek olan değişimi yaşayabilmesi için hazırlamak üzere çağırıldı. Kadının derdi çok büyüktü. Günahlarından, Tanrı’ya karşı soğumuş olan yüreğinden ve O’na ettiği eksik hizmetlerden ötürü çok büyük pişmanlık

Sayfa | 12

Pastör bu sözleri, titreyen bir sesle okurken, ölmek üzere olan kadın bu sözleri yüreğine aldı. “Bunu doğrulukla yaptığımız işlerden dolayı değil, kendi merhametiyle!” dedi kadın. “Evet pastör, yeter bu kadarı, bu kadarı bana yeter, artık dinlenebilirim. Benim yaptığım işlerden ötürü değil, sadece O’nun merhametine iman etmekle yeterlilik sağlanıyor. Yeter bu kadar, artık huzur içinde ölebilirim.” Pastör onunla dua ettikten sonra kalktı. Sözler, Pastör’ün yüreğine de dokunmuştu. Hatta kendi sürüsünden olan ruhsal rahatsızlık yaşan bu hanıma ölümün lütfunu verebildiği için kendisini minnettar hissediyordu. Pastör bu kadını bir daha bu dünyada göreceğinden kuşkuluydu, ama kadın yakında Cennet’e gideceğinden dolayı teselli bulmuştu.

“Ey, kadın,” dedi, “Tek yapman gereken bunu diri lütuf olarak kabul etmek ve bu lütfun sevincinde yaşamak.”

Selanikli imanlılar, kurtuldukları konusunda kesin güvenceye sahip olmak için ölüm döşeğine kadar beklemek zorunda kalmadılar. Selanik’teki imanlıların hayatlarındaki lütuf aracılığıyla gerçekleşen değişikliklere tanık olan kişiler, bu imanlıların Tanrı’yı seçtiklerinden emindiler.

Pavlus’un sözlerine tanık olan, elbette kendi yaşamıydı. Pavlus’un bu kişiler arasında sürdüğü yaşam tarzı, sonsuzluğa erişmiş olan birinin yaşam tarzıydı. Mesih’in kutsanmış bir müjdecisi, Kutsal Ruh’un enerjisi aracılığıyla Müjdeyi anlaşılır bir şekilde paylaşırsa, başarıya ulaşılacağı kesindir. Böyle bir adam, Tanrı’nın elinde olduğu zaman, şeytanın kalelerini yıkmak için inanılmaz güce sahip bir silah gibi kullanılır. Bu ilk imanlılara güven veren müjdecilerin dindarlığı değildi. Güven, Müjde’nin kendisine iman ettikleri için geldi.

Bir vaizin karakteri aracılığıyla ruhsal esenlik almak, o vaiz çok tanrısever biri gibi görünse bile, büyük bir hatadır. İman, Tanrı’nın en iyi hizmetkarları aracılığıyla değil, Tanrı’nın Değişmeyen Sözü aracılığıyla huzur bulmaktır. Mesih imanlılarından birine hayran kalıp da, bu kişinin verdiği Müjde yerine kişinin kendisine bağlananların, vardıkları sonuç hiç de sevindirici bir sonuç değildir.

Billy Sunday kendisini Mesih yerine koyacak en son insandır. Konuşmamızın sonucunda, bu kişinin vaize duyduğu hayranlıktan ötürü yanlış yöne sürüklendiği ve Billy ile tokalaşmayı, “Ruh’un tanıklığı” ile karıştırmış olduğu ortaya çıktı; Tanrı’nın kurtuluş planı konusunda gerçek bir bilgeliğe sahip değildi. Oysa Billy Sunday, vaaz verirken, kurtuluş planını, Kutsal Ruh’un inanılmaz gücü ile aktarırdı.

KRALİÇE VICTORIA SORUYA CEVAP VERİR

İngiltere’nin uzun yıllar yaşayan kraliçesi Victoria hakkında, gerçek olduğuna dair kesin bilgi aldığım, bir hikâye vardır. Kraliçe Victoria İskoçya’daki Balmoral kalesinde kalırken, nezaket göstererek, oradaki köylerde yaşayan bazı kişileri ziyaret ettiği söylenir. Bu ziyaretlerden büyük onur duyan ve Tanrı’yı tanıyan, yaşlı bir kadın, kraliçenin ruhu hakkında endişe duymaya başlamış. Kraliçe, ülkesine dönmeden kısa bir süre önce Tanrı’nın bu değerli çocuğuna son ziyaretini yaptı. ‘Elveda’ dendikten sonra, yaşlı köylü kadın, biraz ürkerek kraliçeye, “Size bir soru sorabilir miyim Majesteleri?” dedi.

Kraliçe ise yaşlı kadına, “Tabii ki, istediğin kadar.” diye cevap verdi. “Majesteleri benimle Cennet’te karşılaşacaklar mı?” diye sordu köylü kadın.

Kurtuluşun tek güvencesi bundan ibarettir. İsa’nın Çarmıh üzerinde dökülen kanı, ünvanları ne olursa olsun tüm insanlar için geçerlidir.

Aynı durum bugün için de geçerlidir! Kurtuluşumuz için pek çok yıl önce Çarmıh’ta akıtılan kanı biz göremiyoruz, ama bu kan her zaman Tanrı’nın gözünün önündedir. Tövbe eden bir günahkâr, güvencesini Mesih’te bulduğu an, o günahkâr Tanrı’nın gözünde, üzerine kan serpilmiş olan eşiğin arkasında durmaktadır. O andan sonra günahkârın yargıdan

kurtulduğuna dair sahip olduğu güvence, kendisine, Kutsal Olan’ın doğru isteklerini yerine getirdiği için sağlanmaz. Bu güvence, Mesih İsa’nın çarmıha gerilmesi ve Çarmıh aracılığıyla Tanrı’nın isteklerini tam olarak yerine getirerek, bizim adımıza kefil olması ile ilgili kutsal gerçekten kaynaklanır ve Tanrı’nın suçlarımızın üzerinden geçip bizi her günahtan akladığını ve doğru kıldığını kanıtlar.

MISIR’DAKİ O KORKUNÇ GECE

Mısır’daki bir Yahudi delikanlının o gece, “Ben bu ailenin ilk doğan çocuğuyum ve binlerce evde ilk doğan, bu gece ölmek zorunda. Keşke güvende ve emniyette olsam, ama çok sayıda olan eksiklerim aklıma geldikçe, zihnime yoğun bir kargaşa ve pek çok kaygı hücum ediyor . Başkalarının ölmesi gereken bir durumda, kurtarılmayı hak edecek kadar iyi olmadığımı düşünüyorum. Çok inatçılık ve çok itaatsizlik ettim, güvenilmez davrandım, bu yüzden şimdi rahatsız ve endişeliyim. Sabahı göreceğimden emin değilim” diye düşünerek kendi kendisiyle konuştuğunu hayal edin.

Genç adamın, “Şimdi anlıyorum! Beni yargıdan kurtaran, benim ne olduğum değildir. Beni yargıdan kurtaran, benim kanla kaplanmış kapının arkasında durmamdır” derken, yüzünün nasıl da aydınlanacağını kendi gözümüzle görmüş gibi oluruz. Bu genç, adamın yüzünün aydınlanmasının nedeni kuzunun kanı aracılığıyla sahip olduğu bol güvencesi olurdu. Aynı şekilde şimdi Tanrı’nın, Kendi Oğlu’nun sağlamış olduğu kefareti hakkındaki tanıklığına güvenen bizler de, huzura ulaşmış olup, bütün mahkûmiyetimizden özgür kılınmış oluruz.

Bu gerçek kurtuluşumuzu etkilemez, aksine, kurtuluşumuzun bir sonucudur.

Sayfa | 15

Tanrı’ya, kurtuluşumuzun sonsuza dek kesinleşmiş olduğu bilgisine vardığımız için hizmet sunabiliriz. Kendi çabamız dışında, tamamen lütuf ile kurtulmuş olan bizler, “O’nun önceden hazırladığı iyi işleri yapmak üzere Mesih İsa’da yaratıldık.” (Efesliler 2:10)

İYİ İŞLERDEN ÖTÜRÜ KURTARILMAMIŞ

Kesinlikle emin olmanız gereken şudur: ‘ biz iyi işlerden ötürü değil, iyi işler yapmak üzere Mesih İsa’da kurtarıldık.’ Yani hiç kimse, iman yolunda bir yaşama sahip olmadan, iman yolunda yürüyemez. İmanda olan yaşam hem tanrısal kökenlere sahiptir hem de sonsuza kadar sürer. Petrus’un bize açıklamış olduğu gibi, Tanrı Müjde’ye iman edene şöyle diyor, “ölümlü değil, ölümsüz bir tohumdan, yani Tanrı’nın diri ve kalıcı sözü aracılığıyla yeniden doğdunuz. Nitekim, ”İnsan soyu ota benzer, Bütün yüceliği kır çiçeği gibidir. Ot kurur, çiçek solar, Ama Rab’bin sözü sonsuza dek kalır.” İşte size müjdelenmiş olan söz budur.” (1. Petrus 1:23-25)

Yuhanna 5:24’deki önemli sözcükleri iyice değerlendirin, “Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir.” Sonra bu ayetleri, Yuhanna 10:27-30’da ki ayetler ile birleştirin, “Koyunlarım sesimi işitir. Ben onları tanırım, onlar da beni izler. Onlara sonsuz yaşam veririm; asla mahvolmayacaklar. Onları hiç kimse elimden kapamaz. Onları bana veren Babam her şeyden üstündür. Onları Baba’nın elinden kapmaya kimsenin gücü yetmez. Ben ve Baba biriz.”

a. Sesini işitiyorlar. b. Onu izliyorlar.

e. Onları Baba’nın elinden kapmaya kimsenin gücü yetmez.

Bu güvenceden daha üstün bir güvencenin var olması mümkün mü? Tanrı’nın Oğlu’na iman edenlerin tamamen kurtulmuş olduklarını daha açık anlatabilecek başka sözler olabilir mi? Tanrı’nın tanıklığından kuşkulanmak, Tanrı’yı yalancı olarak nitelendirmektir. Müjdesine inanmak ise bol güvenceye sahip olmaktır.

Bir süre önce, St. Louis şehrinde, bir müjdeci, başka bir müjdeci tarafından bilgilendirilme odasına davet edilen ve bu daveti kabul eden bir adamın, kurtulma arzusu ile ilgileniyordu. Müjdeci, adama, kurtulmanın tek yolunun Mesih’i Kurtarıcısı olarak kabul etmesi ve Tanrı’nın vaadine inanması ile mümkün olduğunu açıklamaya çalıştı. Ama adam hep: “İnanamıyorum, İnanamıyorum” diyip durdu.

“Evet, kime inanamıyorsun? Tanrı’ya mı inanamıyorsun? O yalan söyleyemez ki!”

Sözünü ettiğimiz adam, Tanrı’nın kesinlikle gerçekleşecek vaadine inanması gerekirken, imanını kendi çabasıyla yaratmaya çalışıyordu. İlk kez, Tanrı’nın Sözüne inanması gerektiğini anladı ve iman ettiği zaman kurtuluşun sağladığı gücü ve güveni yaşadı.

Kefaretimiz ödenir. Kutsal ve Adil Olana,

Bizim herhangi bir çabamızla

Bizim için hazırlamış olduklarını çoğaltamaz

Kabul etmek yeterlidir, Gereken tek şey O’na iman etmektir. Sadece iman etmektir O’na-

Sayfa | 17

4. İMAN’IN VERDİĞİ TAM GÜVENCE

İbraniler’e Mektup’un 10. bölümünün 19-22 ayetlerinde bulunan sözleri, bu yeni bölümün ana konusu olarak kabul edeceğiz. Bütün bölümü dikkatle ve üzerinde düşünerek okuyun: “Bu nedenle, ey kardeşler, İsa’nın kanı sayesinde perdede, yani kendi bedeninde bize açtığı yeni ve diri yoldan kutsal yere girmeye cesaretimiz vardır. Tanrı’nın evinden sorumlu büyük bir kâhinimiz bulunmaktadır. Öyleyse yüreklerimiz serpmeyle kötü vicdandan arınmış, bedenlerimiz temiz suyla yıkanmış olarak, imanın verdiği tam güvenceyle, yürekten bir içtenlikle Tanrı’ya yaklaşalım” (İbraniler 10:19-22)

Okulda öğretmeni küçük bir çocuğa, “İman nedir?” diye sorduğunda, çocuk, “İman Tanrı’ya soru sormadan inanmaktır,” cevabını vererek doğruyu söylemiştir. İman, tam anlamıyla çocuğun tanımladığı gibidir. İman, Tanrı’nın Sözü’nü soru sormadan kabul etmektir. Bu sözün esin aracılığıyla verilen gerçek anlamı, İbraniler 11:1’de yazılıdır. “İman, umut edilenlere güvenmek, görünmeyen şeylerin varlığından emin olmaktır.”

Ama, iman bazı gerçeklerin yalnızca zihinsel olarak kabul edilmelerinden ibaret değildir. İman, bu gerçeklere güvenmek ve bu gerçeklere inanmaktır, güvenme ve inanmanın sonucunda ise iman edilir ve böylece imanın gerekçeleri uyarınca yaşanır. Mesih’e iman, kutsal RAB’bimiz hakkında bilinen tarihi gerçekleri kabul etmek değildir. Mesih’e iman, insanın O’na, kefareti aracılığıyla, tamamen güvenmesidir. İman etmek, güvenmektir. Mesih’e iman edince, kurtuluşun tam güvencesine sahip olunur.

Örneğin, Kutsal Kitap’ımızda bize dört kez üst üste, “doğru kişi imanıyla yaşayacaktır.”dendiğinde, yalnızca iyimserlik ruhuyla, yani her şeyin sonunda iyi sonuçlanacağına inanarak yaşamamız söylenmiyor. Ve iman aracılığıyla aklanma ilkesinden söz ederken, ‘yüreğindeki cesareti sonuna kadar sürdüren kişi aklanacaktır’ anlamını iletmeye çalışmıyoruz. Kurtuluş, imanın kendisi değildir. İman, kurtuluşu sağlayana el uzatmaktır. Yani güçlü ve güçsüz imandan söz etmek saçmalıktır. Kendine ya da Mesih dışındaki bir şeye iman etmek yalnızca tuzak ve kuruntudur. Ve bu tür bir yaklaşım, ruhu sonsuza dek kurtulmamış bir konumda ve perişan halde bırakır.

Bizden, Tanrı’ya güven dolu yürekler ve imanın tam güvencesi aracılığıyla yaklaşmamız istendiğinde, bunun anlamı, Tanrı’nın Oğlu’na ve O’nun bizim uğrumuzda sağladığı inanılmaz kurtuluş hakkında açıklamış olduğu sözlere tamamen güven duymamızdır. Bu konu, bizim ayetimizin bulunduğu İbraniler kitabındaki bölümün başında, olağanüstü bir şekilde ifade ediliyor. Orada, yasal dağıtıma göre kesilen bir çok kurbanla, RAB’bimiz İsa Mesih’in mükemmel ve her şeye yeten, ilk ve son, yani tek kurban olarak sunulması arasındaki farklar tanımlanıyor. Bu farkların en önemli olanlarından bir kaçını not edin:

2. Hayvan kurbanların, günahı tamamen silmeye yeterli olacak değerleri yoktu. Mesih’in kurbanı o kadar değerliydi ki, günahı sonsuza kadar silmeye yetmişti.

4. Hayvan kurbanlar, insanların en kutsal yere girmelerini sağlamıyordu. O’nun kurbanı ise Tapınağın perdesini yırtmıştır ve Tanrı’nın huzuruna kadar giren, yeni ve yaşayan bir yol açmıştır.

6. Her yıl sunulan kurbanlar geçmişteki günahları andırırdı. O’nun kurbanı ise Tanrı’nın

7. Boğa ve keçi kanı, günahı silemezdi. Ama, Mesih kendisini kurban olarak sunmakla günahı silmiştir.

ENDİŞE İÇİNDEKİ İSRAİLLİ’Yİ ELE ALIN

Tapınağın avlusunda, sunuların yakıldığı yerin yakınında durduğumuzu ve endişeli bir İsrailli’nin kurbanıyla sunusunu vermeye geldiğini hayal edelim. İsrailli, keçiyi kurban edileceği yere getirir. Tapınak görevlisi kurbanı iyice inceler, kusursuz olduğunu belirledikten sonra kesilmesi için emir verir. Kurbanı getiren, eliyle keçinin kafasından tuttuktan sonra, bıçağı kurbanın boynuna yerleştirir. Sonra keçinin derisi soyulup, parçalara ayrılır ve iç parçaları dikkatle incelenir. Mükemmel olduğu ilan edildikten sonra, kabul edilir ve bazı parçaları sunuların koyulduğu ateşe atılır. Kan, sununun yakıldığı yerin etrafına ve dört boynuzun üzerine serpilir, sonra kâhin günahların bağışlandığını söyler, ve adam, günahının silindiğine dair güvenceyi alır.

Burada, “gelecek iyi şeylerin aslı yoktur, sadece gölgesi vardır,” (İbraniler 10:1) yani günah tamamen silinemiyordu. Kusursuz kurban, büyük günah sunusu olarak verilen, günahsız Kurtarıcı’yı simgeliyordu. O’nun kanı günahın kefaretini tümüyle ödedi. Tanrı’ya O’nun aracılığıyla gelen herkes sonsuza dek bağışlanmıştır.

İsrailli, RAB’be karşı günah işlediğinde, hemen ertesi gün, kurbana ihtiyaç duyuyordu. Vicdanı hiç bir zaman kusursuz olamıyordu. Ama Mesih’in tek sunusu, o kadar sonsuz bir değere sahiptir ki, Kendisine güvenenlerin günah sorunu, sonsuza dek çözümlenmiştir. “Çünkü [Mesih] kutsal kılınanları tek bir sunuyla sonsuza dek yetkinliğe erdirmiştir.” (İbraniler 10:14) Bu biçimde kutsanmak, Tanrı’nın gözünde, Mesih’in bizim günahlarımızı telafi etmesi ve Mesih’in kişisel yetkinliği sayesinde Tanrı için ayrılmış olmamız anlamına gelir. O, Kendisi aracılığıyla bizim kutsanmamızdır. Tanrı artık bizi Oğlunda görüyor.

Her iman eden, kurtulduğunu, duyduğu mutluluk sonucunda bilmez, ama her gerçek imanlı kurtulduğunu bilerek mutlu olur.

şaşkınlığa uğratır. Ama Tanrı Sözü üzerine kurulan güven kalıcıdır, çünkü Söz değişemez.

YAŞLI BEYEFENDİNİN HUZURU YOKTU

Yıllar önce, Kaliforniya eyaletinin Santa Cruz şehrinin birkaç mil dışındaki küçük bir kasaba okulunda, bir dizi Müjdeleme amaçlı toplantılar düzenlemiştim. Bir gün, her akşam toplantılara katılan, hoş, yaşlı bir beyefendinin at arabası ile yolculuk etmekteydik. Ama bu beyefendi kendi kurtuluşunun güvencesi konusunda hala emin değildi. Büyük ağaçların gölgesinde, güzel bir yol üzerinde at arabası ile giderken ona, “Tanrı ile barıştın mı?” diye sordum. Adam hemen atlarını durdurdu ve “İşte bu yüzden seni buraya getirdim. Kurtulduğumu ya da kurtulduğumu öğrenmeye çalışmamın yararsız olduğunu bilmeden, buradan bir adım dahi atmayacağım.” dedi.

“Beni şaşırtan da bu zaten, kesin bir tanıklık istiyorum. Ama öyle bir tanıklık istiyorum ki yanlış anlamam imkânsız olsun.” dedi yaşlı beyefendi.

“Gerçek şu ki, neyi kast ettiğimi ben de bilmiyorum,” dedi yaşlı beyefendi, “ ama imanlı çevremdeki kişiler, iman ettikleri zaman içlerinde büyük değişiklikler hissettiklerini söylüyorlar. Ben aslında yıllardır bu duygunun peşindeyim ama bu duygu benden hep kaçıyor.”

“Sanırım emin olurdum.”

Sayfa | 20

Bir süre düşündükten sonra, “Hayır, kanıtlayamazdım. Artık duygunun, kurtulduğum konusunda yetersiz olacağını anladım.” dedi.

“Eğer bir rüyada ya da bir görümde bana kesin bir cevap verilse ya da bir melek bana mesaj getirse, o zaman kesinlikle emin olurum.”

“Galiba olurdu,” dedi yaşlı adam, “eğer bir melek her şeyin yoluna konduğunu söylerse, insanın bundan dolayı emin olması gerekirdi diye düşünüyorum.”

“Bir meleğin beni kurtardığını söylerim tabii.” diye cevap verdi adam.

Bir kaç dakika düşündü ve “Haklı olduğunu görüyorum. Melek sözü de yetersiz kalır.” “Tanrı bize, hoş duygulardan ve bir meleğin sözünden çok daha üstün bir şey verdi. O,

iman ettiğin zaman günahlarının yok olduğunu dair tanıklık veriyor. Bu sözü dikkatle dinle,

“I. Yuhanna 5:13’te şöyle yazılmıştır, ‘Tanrı Oğlu’nun adına iman eden sizlere, sonsuz yaşama sahip olduğunuzu bilesiniz diye bunları yazdım.’ dedim ve sonra şöyle devam ettim, Bu sözler senin için mi? Tanrı Oğlu’nun adına iman ediyor musun?”

“Öyleyse şu sözler aracılığyla O’nun sana ne dediğini düşün, ‘sonsuz yaşama sahip olduğunuzu bilesiniz diye bunları yazdım.’ Emin olman için bu sözler yeter, değil mi? Bu sözler, Cennet’te yalnızca senin için yazılan bir mektup gibidirler. Tanrı’nın sana söylediği bu sözleri nasıl inkâr edebilirsin? O’na iman edemiyor musun? O meleklerden ya da uyandırılan duygulardan daha güvenilir değil mi? O’nun Sözüne güvenip, günahlarının bağışlandığına dair güven duyamıyor musun?

‘Hayır Şeytan beni artık korkutamazsın. Ben Yaşayan Tanrı’nın sözüne güveniyorum ve O

Sayfa | 21

Kutsal Oğlu hakkındaki Sözüne iman ederek kurtulacağını söyleyemez misin?”

O gece toplantıda, oradaki insanlara hayatının yarısı boyunca ne aramış olduğunu anlattı. Ve Tanrı’nın, Mesih’in günahkârlar için yaptıkları konusundaki mesajına iman ettiği zaman, aradığını bulduğunu söyledi. Bu yaşlı adam, Tanrı onu yanına alana kadar, benimle sürekli yazıştı. O sevinçli bir imanlıydı, çünkü Tanrı’nın Sözüne güvendiği an, tüm kuşku ve korkuları silinmişti. Onun güvencesi, imanın verdiği tam güvenceydi.

İMAN ETMENİN DUYGUSAL YÖNÜ

Lütfen beni yanlış anlamayın. İman etmenin duygulara dayanan yanını tamamen göz ardı etmiyorum. Ama bu duyguları, affedilmenin bir kanıtı olarak kabul etmeye de razı değilim. Kutsal Ruh, insanı, kayıp olduğu ve mahvolduğu konusunda haberdar ettiği zaman, içten bir duygu hissetmemek zaten garip olurdu. Biri tövbe ettiği zaman, daha doğrusu günahlarına, kendisine ve Tanrı’ya karşı tamamen farklı bir düşünce tarzı elde ettiği zaman, o kişinin yanaklarından aşağıya süzülen tövbe gözyaşları gördüğümüzde şaşırmamalıyız. Tanrı’nın söylediklerine güvenen ve Kutsal Ruh’un, “Günahlarını artık anmayacağım” ifadesindeki tanıklığını kabul eden bir insanın yüreği mutlaka, aynı Wesley’in yüreği gibi, garip bir şekilde ısınacaktır, bunun aksi mümkün olamaz.

Tamamen arındıran kana, Güvendiğim zaman, Kutsal Ruh içime girdi, Ve RAB’den doğdum.

5. ANLAYIŞIN VERDİĞİ TAM GÜVENCE

Elçi Pavlus, çoğu, bir dua adamı olan, adanmış Epafras’ın Müjdelemesi aracılığıyla imana gelen Koloselilere mektup yazarken, şöyle demişti, “Gerek sizler, gerek Laodikya’dakiler, gerekse sizler gibi yüzümü hiç görmemiş olanlar için ne denli büyük bir uğraş verdiğimi bilmenizi isterim. Yüreklerinin cesaret bulmasını, sevgide birleşmelerini dilerim. Öyle ki, anlayışın verdiği tam güvenliğin bütün zenginliğine kavuşsunlar ve Tanrı’nın sırrını, yani bilginin ve bilgeliğin bütün hazinelerinin saklı olduğu Mesih’i tanısınlar.” (Koloseliler 2:1-3) “Anlayışın verdiği tam güvenliğin” sözcüklerine ilginizi çekmek isterim.

Kurtuluş sorunu çözüldükten sonra, kuşkuların ve karmaşaların oluşmayacağını düşünmeyin. Tanrı’nın çocuğu, düşman ve boş bir dünyada bulunan bir yabancı ve oradan geçen bir yolcudur. Bu dünyada Tanrı çocuğunun ilerlemesini sınırlamak için, Tanrı çocuğuna her yönden saldırılır. Tanrı çocuğunun içinde düşman hala bulunmaktadır—eski beden, yeniden doğuşta elde edilen yeni ruhla sürekli savaş halindedir.

İnsan, kurtulduğunu bildiği andan itibaren, Kutsal Ruh’a bağımlılık ile, dikkatli, sürekli ve sistemli bir şekilde Tanrı Sözünü incelemelidir. Kutsal Kitap, Babamızın bize yazdığı mektuptur. O, çocuklarının fidyesini ödedi. Kutsal Kitap’ı, Babamızın düşüncesini ve yürümemizi istediği yolu açıklayan bir aracı olarak değerlendirmemiz gerekir. “Kutsal Yazılar’ın tümü Tanrı esinlemesidir ve öğretmek, azarlamak, yola getirmek, doğruluk konusunda eğitmek için yararlıdır. Bunlar sayesinde Tanrı adamı her iyi iş için donatılmış olarak yetkin olur.” (2. Timoteos 3:16-17) Söz’ü incelemekle gerçek eğitim alırım. Tanrı Sözü, bana, hayatımda ve Tanrı ile olan yürüyüşümde değişmesi gereken şeyleri gösterir. Söz beni doğruluk yollarına getirir. Hiç bir imanlı Kutsal Kitap’ını ihmal edemez. Çünkü eğer ihmal ederse, imanlı ruhsal hayatında büyüyemez, böylelikle kuşkulara ve korkulara yenilir. Ve her tür öğreti tarafından saptırılabilir.

YENİDEN DOĞMUŞ İRLANDALI

Yeni doğan bebekler nasıl süte ihtiyaç duyarsa, aynı şekilde yenilenen ruh da Söz’e ihtiyaç duyar. Yeni Antlaşmayı okuyarak iman eden İrlandalının hikâyesini bilip bilmediğinizi merak ediyorum. Yeni bulmuş olduğu bu değerli mücevherinden sevinç duyuyor, her fırsat bulduğunda onun kutsal sayfalarını incelemekten zevk alıyordu.

Çoban sert bir ses tonu ile, “Pat, o okuduğun kitap nedir?” diye sordu.

“Efendim,” diye cevapladı Pat, “Yeni Antlaşma’dır okuduğum.”

“Ama efendim,” dedi Pat, “Ben burayı okuyordum. Kutsal işçi Petrus’un kendisi şöyle diyor, ‘Yeni doğmuş bebekler gibi, hilesiz sütü andıran Tanrı sözünü özleyin ki, bununla beslenip büyüyerek kurtuluşa erişesiniz.’ (1. Petrus 2:2) Ve eminim ki, ben Mesih’te daha bir bebek gibiyim, ve istediğim şey, Söz’ün sütüdür, ve ben işte bu yüzden bu kitabı okuyorum.”

“Ahırımda bir ineğimin olduğunu bilirsiniz efendim, ama hastalandığım zaman, benim yerime ineğin sütünü sağması için bir adam tutmuştum. Kısa bir süre sonra bu kişinin sütün yarısını çaldığını ve sütün içine su koyduğunu fark ettim. İyileştiğim zaman, onu işten attım ve kendi ineğimin sütünü kendim sağmaya başladım. Artık aldığım sütün hep yoğun kaymağı var. Ve efendim, Söz’ün sütünü almak için size güvendiğimde, bana verdiğiniz o sulandırılmış süttü, artık ben kendi ineğimin sütünü kendim sağıyorum. Aldığım da her gün ruhumu beslemekte olan Söz’ün yoğun kaymağıdır.”

CESARETLERİ KIRILAN İMANLILAR

Bir çok eğitimsiz imanlının cesareti kendi kusurlarının farkında oldukları için kırılır. Şeytan bu kusurları kendi amaçları için kullanır ve onların düşüncelerine kuşku yerleştirir, nitekim imanlı olmakla kendilerini aldatıp aldatmadıkları konusunda yanılgıya düşmelerine neden olur. Ama imanlının iki doğası hakkında sahip olduğu bilgi, imanlıya bu konuda yardım eder. Eski doğadan kalma bedenin içindeki günahın, yeniden doğduğumuzda silinmediğini bilmekte yarar var. Tam aksine, imanlı bu bedende kaldığı sürece eski günah direnir. Yeni doğuşta ise, yeni ve tanrısal bir doğaya bağlanırız. Bu iki doğa birbirleriyle çatışmaktadır.

Ruh’ta yürüyen imanlı bedenin tutkularını, kendilerini açıkça belirtseler bile, yerine getirmez. Böyle yürüyebilmek için, Tanrı’nın, Âdem doğasının içinde bulunan kötülüğe karşı verdiği savaşta, Tanrı’nın tarafını tutmalıyız. Tanrı, bu doğanın Mesih’in çarmıhında öldüğünü düşünüyor. Çünkü RAB İsa, yalnızca yaptıklarımız için değil, Adem doğamızda var olan şeyler için de öldü. İman bunu kabul ediyor, imanlı artık şöyle diyebilir: “Mesih’le birlikte çarmıha gerildim. Artık ben yaşamıyorum, Mesih bende yaşıyor. Şimdi bedende sürdürdüğüm yaşamı, beni seven ve benim için kendini feda eden Tanrı Oğlu’na imanla sürdürüyorum.” (Galatyalılar 2:20)

Sayfa | 24

Kişisel deneyimimde, bunu gerçekleştirmek için çağırılıyorum. Kendimi “günah karşısında ölü, Mesih İsa’da Tanrı karşısında diri” (Romalılar 6:11) olarak görmem lazım. Eski doğanın benden hiçbir alacağı yoktur. Kedisini ön plana atıp, beni köle etmeye kalkarsa, Tanrıyla ona karşı taraf tutmam gerekiyor. O bedendeki günahı kınamıştır, benim de aynı şekilde kınamam gerekiyor. Günaha boyun eğmektense, Tanrı’ya ölümden diriltilenler gibi boyun eğmem gerekiyor. Çünkü Mesih’in çarmıha gerilmesiyle bende çarmıha gerildim, ama ben O’nun dirilişinden yeni bir şekilde yaşıyorum. Mesih’e bağlanıyorum, ki O içimde yaşıyor. O benim yeni Sahibim. O beni sahiplenip, kendi görkemi için yönlendirecektir. O’na boyun eğdiğim için artık günahtan özgürüm. “Günah size egemen olmayacaktır. Çünkü Kutsal Yasa’nın yönetimi altında değil, Tanrı’nın lütfu altındasınız.” (Romalılar 6:14) Lütuf’un tatlı ve baskın gücü “diri, kutsal, Tanrı’yı hoşnut eden birer kurban olarak” bedenimi sunmamı sağlar. (Romalılar 12:1)

Bize hasret duyduğumuz zaferi veren, cennetteki Başımız, dirilmiş ve yüceltilmiş Kurtarıcıyla beraber olmaktır. O’nunla dirildiğimiz için, Mesih’in Tanrı’nın yanında oturduğu yerdeki, cennetteki, şeyleri aramamız tembih edilir. “Çünkü siz öldünüz, [yeni] yaşamınız Mesih’le birlikte Tanrı’da saklıdır.” (Koloseliler 3:3)

BAŞKA BİR İRLANDALI “GÖRKEM” DİYE BAĞIRIR

Tanrı Sözünde sevincini bulan bir İrlandalı’nın hikâyesini anlatmıştım. Size aktarmaya çalıştığım gerçeği anladığında, anlamanın getirdiği tam güvenceye sahip olan başka bir İrlandalı'nın hikâyesini anlatayım. Bu İrlandalı doğru şekilde imana gelmişti. Ve kısa bir süre boyunca, imana gelmesinden ötürü sevince sahipti. Ama bir gün bu korkunç düşünce aklına girdi, “Ya öyle bir günah işlesem ki, hem bana verileni hem de kendimde kaybetsem?” RAB’bi tanımış olup da o ayrıcalıklı yerden düşüp sonsuz keder ile boğulmanın ne kadar kötü olacağını hayal edemiyordu. Bu konuda geceler ve gündüzler boyu kara kara düşündü, o büyük dert içindeydi. Ama bir akşam, toplantıya katıldığında Koloseliler 3:1-4’teki sözlerin okunduğunu duydu. Bu sözlere daha öncede alıntı yapmıştım. Bu sözlerin tamamı buradadır : “Mesih’le birlikte dirildiğinize göre, gökteki değerlerin ardından gidin. Mesih orada, Tanrı’nın sağında oturuyor. Yeryüzündeki değil, gökteki değerleri düşünün. Çünkü siz öldünüz, yaşamınız Mesih’le birlikte Tanrı’da saklıdır. Yaşamınız olan Mesih göründüğü zaman, siz de O’nunla birlikte yücelmiş olarak görüneceksiniz.”

Bu değerli ayetleri işittiği ve gözleriyle okuduğu an, ayetlerdeki sözlerin kutsal güvencesi ruhunu sardı ve halka açık bir toplantıda olduğunu unutarak, çevresindekileri şaşırtan bir şekilde yüksek sesle bağırdı, “Tanrı’ya görkem! Birinin başı su üzerindeyken boğulduğunu, kim duymuş!”

Anlayışın getirdiği tam güvencenin sonucu verdiğim ayetlerden daha sonra gelen ayetlerde ifade ediliyor. (Koloseliler 3:5-17) Bu ayetlerde dünyada olan bedenimizi öldürmemizi (ruhsal olarak öldürmemizi), her kirli ve kutsallık dışı olan eğilimimizi, yeni yaratığa yakışmayan bir davranış olarak yargılamamızı ve bu şekilde rezil ve aşağı olanı reddetmemizi, öğütlüyor. Yeni insana yakışmayan giysilere benzeyen eski tavırlarımızı ve alışkanlıklarımızı çıkarmamız ve Mesih’te yaşayan bir insanın karakterine yakışan tavır ve alışkanlıklar giyinmemiz gerektiğini söylüyor. Bu bölümü lütfen kendiniz de açıp okuyun.

DEVAM EDİN! DEVAM EDİN! DEVAM EDİN!

Böylece insan imanlı olarak yaşamaya devam ederken, karşısına çeşitli sorunlar ve zihninin karışmasına neden olan olaylar çıktığı zaman, Tanrı Sözü’nün, biz dünyadayken bütün bu sorunlara, anlamamızı O istediği takdirde, çözüm getireceği ortaya çıkar. Aklımızın alamayacağı gizemler hep olacaktır, çünkü Tanrı’nın ne yolları ne de düşünceleri bizimkilerle aynıdır. Ama güvenen ruh, kendisine Tanrı tarafından açıklanmış olanlarla yetinmeyi öğrenir. Böylece imanlı diğer gizemlerin, Tanrı’yı gözüyle görebileceği gün açıklanacağını bilerek sakinleşebilir ve O’nun ışığından ışığı görür ve O’nun bildiklerini, O’nun aynı bizi bildiği gibi bilir.

Sabahların sabahında uyandığımda, Doğuşundan sonra gece gelmeyen sabahta, İşığın parladığı kişinin görkemiyle,

Sevdiğim kişiler ile buluşacağım, Çoktandır göremediğim yakınlarıma sarılınca,

O zamana kadar, Tanrı’nın Sözü, adımlarımıza çıra ve yollarımıza ışık olacak. Ve bu ışık aracılığıyla günah ve üzüntünün hüküm sürdüğü, insanın aklının hiç bir yönden ermeyeceği

sorunların olduğu bir dünyadan, Tanrı’yı tanıyanlar ve O’nun lütufu aracılığıyla Mesih İsa’da bulunanlar olarak her şeyin iyilik için işleyeceğini bilerek, güvenle geçebiliriz. Kutsal Kitap’ta yazılanlar, yüreğimize yetecek kadar esenlik sağlar ve “anlayışın getirdiği tam güvenceyi” yaşarken bize tam huzur verirler. Geri kalan her şeyi, karşılıksız iyilik yapan ve bizi sonsuz bir sevgi ile seven Tanrı’nın ellerine bırakabiliriz.

Tanrı’nın sağında Kurtarıcımın oturduğudur.

Çünkü Mesih’in günahkârlar için kesinlikle öldüğünü bilirim; Çünkü kalbim,

Sayfa | 27

6. UMUDUN SAĞLADIĞI TAM GÜVENCE

Bu dünyada eğitim almış biri bize şöyle demişti, “Umut, insan yüreğinden sonsuza kadar fışkırır.” Yaşamın bazı dönemlerinde bu sözler geçerli olabilirler, ama geleceğin sonsuzluğu konusunda, Tanrı Sözü bize, tövbe etmediğimiz takdirde umudumuzun olmayacağını söylüyor. Efesliler 2:11-12’de şöyle yazılmıştır: “Bunun için, öteki uluslardan doğan sizler bir zamanlar ne olduğunuzu anımsayın: Bedende elle yapılmış sünnete sahip olup “sünnetli” diye anılanların, “sünnetsiz” dedikleri sizler, o zaman Mesihsiz, İsrail’de vatandaşlıktan yoksun, vaade dayanan antlaşmalara yabancı, dünyada umutsuz ve tanrısızdınız.”

Buradaki sözler, kurtulmayı umut ettiğimizi söylemiyor. Orada, umut aracılığıyla kurtulduğumuz, daha doğrusu umut içinde kurtulduğumuz ifade ediliyor. İman ve anlayışın tam güvencesine sahip olanın ve Yalan Söyleyemeyenin Sözünden ötürü, kendisinin aklanmış ve sonsuzca kurtulmuş olduğunu bilen kişinin umudu vardır. Bu umut, İsa Mesih döndüğü zaman imanlının bedeninin yenilenmesi ve imanlının o zaman tamamen Tanrı Oğluna benzemesidir. İşte bu umut, yaşamı boyunca çektiği çileler ve karşılaştığı değişiklikler sırasında imanlıyı destekler ve imanlıya Gözle Görülmeyeni görmeden devam etmesi için cesaret verir.

Güvencemizin duygularımızdan kaynaklanmadığını, ama Tanrı’nın sözleri tarafından oluştuğunu gördük. Ama bu hissettiklerimizi küçümsemememiz gerekir. Yenilenen insan, gerçek bir duygu tadar; bu duygu, Mesih’in, yenilenen insanın yaşayacağı tüm çileleri yüklenmiş Biri olduğunu bilmesinden kaynaklanır. Bu hissedilenler, imanlının kişiliğini mükemmelleştirmek için Tanrı tarafından tasarlanmıştır. Böylece tehlikeden ve denenmeden kaçınmak için dua etmek büyük bir hatadır.

SABIR İÇİN DUA ETMEK

Genç bir imanlının kendisinden yaşça daha olgun bir imanlı olan bir çobandan yardım istemesi anlatılır. Genç imanlı, “Benim için dua et ki bana sabır verilsin.” Dizlerinin üstüne çökerek yere kapandılar ve çoban Tanrıya şöyle yalvardı, “Ya RAB, bu kardeşime daha çok zorluk ve denemeler yolla!”

“Seni anlıyorum,” dedi çoban, “ama Tanrı Sözü’nde bize ‘sıkıntının dayanma gücü’

Sayfa | 28

Bu gerçeği bildiğimiz için, İbraniler 6:10-12’de bulunan “umudunuzdan doğan tam güvence” sözcüklerini okuduğumuzda, bu sözlerin anlamını kavrayabiliriz. “Tanrı adaletsiz değildir; emeğinizi ve kutsallara hizmet etmiş olarak ve etmeye devam ederek O’nun adına gösterdiğiniz sevgiyi unutmaz. Umudunuzdan doğan tam güvenceye kavuşmanız için her birinizin sona dek aynı gayreti göstermesini diliyoruz. Tembel olmamanızı, vaat edilenleri iman ve sabır aracılığıyla miras alanların örneğine uymanızı istiyoruz.”

Birisine bir zaman şu soru sorulmuştu, “ İsa’nın yaşadığını, ölümden dirildiğini nerden biliyorsun?”

anlamış olmamın imkânı yok.”

İKNA EDİLEN GENÇ ADAM

Rahmetli Robert T. Grant, bana bir kez, bir Pullman treninde oturmuş, Kutsal Kitap’ını okurken, bir çok kişinin amaçsızca dolaştığını fark ettiğini anlattı. Robert Bey çantasını açtı, ve sonra Kutsal Kitap’ından bölümler içeren küçük kitapçıklar dağıtmaya başladı. Bu küçük kitapçıkları dağıtmayı bitirdi ve geçip tekrar yerine oturdu. Bunun üzerine bir genç oturduğu yerden kalkıp, vaize yaklaşarak şu soruyu sordu, “Bunu bana niye verdin?”

“Verdim çünkü bu, sana huzur vermek için yazılan, Cennet’ten gelen bir mektup,” dedi

Genç adam alaylı bir gülümsemeyle şöyle dedi, “Yıllar önce senin bu dediklerine inanırdım. Sonra okula gidip eğitim aldım. Ve bu tür kitapların hepsini camdan dışarı fırlattım. Meğerse içlerinde hiç bir şey yokmuş.”

Genç, “Okumaya devam et, sonra ne oluyor?” diye cevap verdi.

“‘Beni yemyeşil çayırlarda yatırır, sakin suların kıyısına götürür. İçimi tazeler, adı uğruna bana doğru yollarda öncülük eder.’ (Mezmurlar 23:2-3) Bu sözlerde yüreğine hitap eden bir şey bulamadın mı?”

“‘Karanlık ölüm vadisinden geçsem bile, kötülükten korkmam. Çünkü sen benimlesin. Çomağın, değneğin güven verir bana.’ (Mezmurlar 23:4) Bu sözlerde sana uygun olan bir şey bulamadın mı?”

Tanrı’nın bu hizmetçisi, kurtuluş yoluna dair gerçeği açıklarken, imansız ve kaygısız genç günahının neden olduğu mahkûmiyetini anladı. Günahını anlaması ise gencin Mesih’e güvenmesini ve o Pullman treninde Mesih’i, Kurtarıcısı olarak ilan etmesini sağladı.

Ne yazık ki, ruhsal ihmal, dua konusundaki dikkatsizlik ve Söz’ün yeterince okunmaması halinde bu güvence belirsizleşebilir. Bundan dolayı bize verilen öğütlere kulak asmalıyız. “Umudunuzdan doğan tam güvenceye kavuşmanız için her birinizin sona dek aynı gayreti göstermesini diliyoruz.” (İbraniler 6:11)

ESKİ GÜNAHLARINA DÜŞMÜŞ MUTSUZ KİŞİ

Petrus, günahlarına döndükleri için Tanrı ile ilişkilerini, eski günahlarından arındırıldıklarını unutacak kadar kötü bir dereceye getiren insanlardan söz ediyor. Böyle bir durumda olmak çok üzücüdür. Eski ayette bu şekilde davrananlar, bu davranışları nedeniyle genellikle “yüreği dönek” olarak anılırlar. “Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, iyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.” (Süleymanın Özdeyişleri 14:14) Çocukluğumda tanıdığım bir vaiz şöyle derdi, “Yüreği döneklik her zaman diz çökmemekle başlar.” Bu sözler gerçekten doğrudur. Dua etmemek insanı kısa bir süre sonra ruhsal görevleri konusunda köreltir, imanlının dünyasallığa ve şehvete düşmesini kolaylaştırır ve böylece gözleri körelir, tanrısal amacını göremez olur.

Sayfa | 30

Bu umut arındıran bir umuttur. 1. Yuhanna 3:1-3 ‘de Tanrı’nın Kutsal Ruhu bize şöyle konuşuyor: “Bakın, Baba bizi o kadar çok seviyor ki, bize “Tanrı’nın çocukları” deniyor! Gerçekten de öyleyiz. Dünya Baba’yı tanımadığı için bizi de tanımıyor. Sevgili kardeşlerim, daha şimdiden Tanrı’nın çocuklarıyız, ama ne olacağımız henüz bize gösterilmedi. Ancak, Mesih göründüğü zaman O’na benzer olacağımızı biliyoruz. Çünkü O’nu olduğu gibi göreceğiz. Mesih’te bu umuda sahip olan, Mesih pak olduğu gibi kendini pak kılar.” Ne işlerimizin doğruluğu ile, ne de yalnızca peygamberlere özgü doğrulukla doluyuz, ancak umudumuz Olan’la dolu olduğumuzdan, gittikçe ona daha çok benzememiz gerekir. O’nun onaylayamadığı şeylerden nefret etmeyi ve böylece ruhta ve bedende bulunan bütün pislikten arınarak, O’nun tez dönüşünü, kutsallıkta yetkin olmayı amaçlayarak bekleriz.

Yaralarıyla şifa bulduğumuz Kişi aracılığıyla, Yabancı ve göçmenler gibi,

Bu umut, görmeyi özlemle beklediğimiz Kişiye olan sadakatimizin ana nedeni olacaktır. Bize “efendilerinin gelip kapıyı çaldığı an kapıyı açmak için hazır bekleyen köleler gibi olun” (Luka 12:36) diye öğüt veriliyor. O’nunla doluyuz, sabah, öğle ya da gece, geldiği zaman O’nun için her zaman hazır olalım, öyle ki dönüşünde O’na karşı utanmayalım. “Efendisi eve döndüğünde işinin başında bulacağı o köleye ne mutlu!” (Matta 24:46)

LÜTUF’UN YÜCE OKULU

Yalnızca lütuf ile kurtulmuş olmakla her şey bitmiyor, artık lütuf’un okulunu da okuyoruz, öyle ki bizi Kendisi’nin yapmış Olanın sürekli onayını almak için nasıl hareket etmemiz gerektiğini öğrenelim. Burada kendimizi inkâr etmeyi, Tanrı’dan olmayan her düşünceyi reddetmeyi lütuf’tan öğreniyoruz. Öyle ki, temiz ve kutsal yaşantılarımızla duyurduğumuz imanın gerçekliği gösterilsin ve yüreklerimizde yüce Tanrı’ımız ve Mesih İsa’nın gelişinin görkeminin umudu olsun.

Sayfa | 31

Mesih’e ait imanlılar öldüklerinde, değerli bedenlerini mezara gömdüğümüzde bize, onların “görkemli bir diriliş yaşayacaklarının kesin ve şüphesiz,” olduğu hatırlatılır. Bu sözler, en yüce gerçeği ifade ederler. Çünkü RAB’bin verdiği umut kavrandığında, geçmişte yaşamış olan bütün imanlılar, şu an dünyada bulunan imanlılarla birlikte, o inanılmaz değişimi şu ayetlerde yazılan zamanda yaşayacaklardır: “Rab’bin kendisi, bir emir çağrısıyla, başmeleğin seslenmesiyle, Tanrı’nın borazanıyla gökten inecek. Önce Mesih’e ait ölüler dirilecek. Sonra biz yaşamakta olanlar, hayatta olanlar, onlarla birlikte Rab’bi havada karşılamak üzere bulutlar içinde alınıp götürüleceğiz. Böylece sonsuza dek Rab’le birlikte olacağız.” (1. Selanikliler 4:16-17) Ne kadar parlak bir umuttur bu ve gerçekleşeceği zamanın ne kadar yakın olduğunu kim bilebilir? Düşmeyelim, kuşkuya ve imansızlığa yol açmayalım, aksine tam anlayışı elde edene kadar, umudun tam güvencesinde kalmak için çabalayalım.

Hiç kurtulmamaktansa, ateş ile kurtulmak iyidir. Ama eminim ki hiç birimiz, Efendimizi eli boş karşılamak istemeyiz, ama umudumuz tamamlandığında, O’nun huzuruna yanımızda tomarlarımızı getirerek sevinç ile girmek isteriz. Sahip olduğumuz şeyleri hatırlayalım.

Ve O’nunla birlikle tahtına oturmamıza çok kısa bir süre kaldı.

Sayfa | 32

7. BÜTÜN İNSANLARA TAM GÜVENCE

En son konuyu, yani güvencenin gerçek kaynağını, analiz ettiğimizde, bu güvencenin yalnızca her imanlının kurtuluşu ile kalmadığını, tüm tanrısal planın sürdürülmesinin, yalnızca RAB’bimiz Mesih İsa’nın dirilmesine dayandığını gördük. Bu konu, Elçi Pavlus’un Ares Tepesinde Atinalı filozoflara verdiği önemli vaizinde, Elçilerin İşleri 17. bölümde, belirtiliyor. Putperestliğin mantıksızlığını ve şeytani ahmaklığını belirttikten sonra, Pavlus, yerin ve göğün Yaratıcısı Olan, Bilinmeyen Tanrı hakkındaki gerçekleri açıkladı ve konuşmasına şu sözleri ekledi: “Tanrı, geçmiş dönemlerin bilgisizliğini görmezlikten geldi; ama şimdi her yerde herkesin tövbe etmesini buyuruyor. Çünkü dünyayı, atadığı Kişi aracılığıyla adaletle yargılayacağı günü saptamıştır. Bu Kişi’yi ölümden diriltmekle bunun güvencesini herkese vermiştir.” (Elçilerin İşleri 17:30-31)

Horace Bushnell, Mesih İsa’nın dirilişinin, antik çağın en iyi kanıtlanan gerçeği olduğunu söylüyor. Geçmişteki herhangi bir olayın yetkili kanıtlarını bir inceleyin, sonra diriliş hakkındaki kanıtları inceleyerek bu kanıtlarla karşılaştırın, bu yorumun geçerliliğini o zaman anlayacaksınız.

Müjde’nin düşmanları bile, İlk Paskalya gününde görülen o boş mezarı, kendi çıkarları uyarınca beceriksizce yorumlamaya çalışarak, iradeleri dışında, istemeden tanıklıkta bulundular. İsa’nın, ölümünden üç gün sonra dirileceğini önceden söylediğini biliyorlardı. Bunu bildikleri için , Pilatus’a gittiler ve Mesih İsa’nın öğrencilerinin Efendi’lerinin bedenini mezardan çalmamaları için harekete geçmesi talebinde bulundular. Pilatus onların yanına bir grup asker verdi, mezarın mühürlenmesini buyurdu ve verdiği buyruğa, “Elinizden geldiği kadar sağlam mühürleyin!” ifadesindeki gaddar sözleri ekledi. Buna rağmen, bütün uğraşlar boşunaydı. Belirlenen saat geldiğinde, melekler Roma İmparatorluğunun mührünü kırdılar ve mezarın boş olduğunu göstermek için kayayı çektiler- beden orada değildi. İsa’nın herhangi bir düşmanı, O’nun bedeninin almış olamazdı. Mesih İsa’nın düşmanları, O’nun bedenini mezarda mümkün olduğu kadar uzun bir süre tutmaya niyetliydiler. Eğer daha sonra, dirilişe karşı kanıt olarak göstermek amacıyla, ortaya bir beden çıkarabilseydiler, kesinlikle o bedeni çıkarırlardı.

Sayfa | 33

MESİH’İN DİRİLİŞİNİN GERÇEKLİĞİ

Dirilişi’nin gerçekliğini onaylamalarına neden olan, yalnızca Mesih’in onlara kişisel olarak görünmesiydi. Kırk gün boyunca onlara bir çok kez göründü. RAB İsa bu kırk gün boyunca onlara, Tanrı’nın Egemenliği konusunda eğitim verdi ve Kendisinin ölüm üzerinde gerçekten zafer kazanmış olduğuna dair yüreklerine yeterince kanıt yerleştirdi. Bu görkemli gerçek, onlara tüm engellere göğüs germeleri için gereken gücü sağladı, böylece gördükleri herkese Tanrı’nın, O’nun bedenini mezardan çıkarıp dirilttiğini söyleyebildiler. O’nun aynı bedenle Cennet’e alındığına şahit oldular ve Kutsal Ruh’u almalarından sonra RAB’lerinin dirilişi hakkında büyük güçle tanıklıkta bulunmaya başladılar.

Kilisenin dikkat çeken mesajı budur. Günahlarımdan dolayı ölmüş olan, aklanmam için tekrar yaşamaktadır. Fiziksel bedenin, yani deri ve kemiklerin dirilişi, Tanrı’nın, Oğlu’nun kefaretinden memnun kaldığının kanıtıdır. Dirilişi, Tanrı’nın hem adil hem de RAB İsa’ya inananların Aklayıcısı olabileceğini kanıtlıyor. Mesih’in fiziksel olarak ölü ama ruhsal olarak diri olduğunu söylemek geçersizdir. Bu iddia herhangi biri için doğru olabilir. Ama bu iddianın Mesih için doğru olması imkansızdır; eğer doğru olsaydı, Mesih’in tamamladığı iş konusunda tanrısal onaylama gerçekleşmezdi.

Bu sapkınlık (ki bu kesinlikle bir sapkınlıktır) yeni değildir. Elçilerin zamanlarında bile bazı gruplar arasında yaygındı; 1. Korintliler 15’te bu sapkınlık kanıtlanıyor. Korintliler kilisesinde Sadukilerin öğretişini onaylayanlar vardı ve böylece fiziksel dirilişi reddettiler. Pavlus onlara şu bilinen sert sözleri ile meydan okuyor: “Eğer Mesih’in ölümden dirildiği duyuruluyorsa, nasıl oluyor da aranızda bazıları ölüler dirilmez diyor? Ölüler dirilmezse, Mesih de dirilmemiştir. Mesih dirilmemişse, bildirimiz de imanınız da boştur. Bu durumda Tanrı’yla ilgili tanıklığımız da yalan demektir. Çünkü Tanrı’nın, Mesih’i dirilttiğine tanıklık ettik. Ama ölüler gerçekten dirilmezse, Tanrı Mesih’i de diriltmemiştir. Ölüler dirilmezse, Mesih de dirilmemiştir. Mesih dirilmemişse imanınız yararsızdır, siz de hâlâ günahlarınızın içindesiniz. Buna göre Mesih’e ait olarak ölmüş olanlar da mahvolmuşlardır. Eğer yalnız bu yaşam için Mesih’e umut bağlamışsak, herkesten çok acınacak durumdayız.” (1. Korintliler

Bu düşünce, kesinlikle Kutsal Ruh ilhamından gelen sağlam bir mantığı temel alır. Nitekim Mesih dirilmemişse, duyuracak hiç bir müjdemiz yoktur, günah zincirlerine tutsak, zavallı ve kayıp günahkârlar için bir kurtuluş mesajımız olamazdı. Ölü bir Mesih’e olan iman, kimseyi kurtaramaz. Müjde, kurtuluş için sağlanan Tanrı dinamiğidir, çünkü Müjde diri, sevecen ve O’na güvenenler için gücünü fiziksel bir şekilde göstermeyi tercih eden bir Kurtarıcı’yı duyuruyor.

MESİH’İN DİRİLİŞİN KANITLADIĞI ŞEYLER

O zaman, Tanrı Sözü’nün bu görkemli gerçek hakkında ne dediğini iyice anlayalım:

1. Mesih İsa’nın dirilmesi, Kendi tanrısal karakterinin ve amacının gerçekliğinin kanıtıdır.

O zaman, eğer O, o mezardan, fiziksel deri ve kemikten oluşan dirilmiş bir beden ile çıkmadıysa, Kendisi ve kurtarmaya yeterli olan gücü hakkında iddia ettiği her şey geçersizdir. Ama O, başarısız olmadı! O’nun ölüm tarafından tutsak edilmesi imkânsızdı. Üçüncü gün dirilerek Sözünü yerine getirdi.

Yeşaya O’nun doğuşundan yedi yüz yıl önce şöyle yazmıştı: “Canını suç sunusu olarak sunarsa Soyundan gelenleri görecek ve günleri uzayacak. RAB’bin istemi onun aracılığıyla gerçekleşecek.” (Yeşaya 53:10) Bu gerçekten şaşırtıcı bir sözdür. Ölüm, Yahve’nin Kulu’nun işleyişini sona erdiremeyecekti. Canını günah sunusu olarak verdikten sonra, O’nun günleri uzayacak ve böylece dirilişiyle insanların bereketlenmesi için yaratılmış Tanrı planının Yöneticisi olacaktı.

1:17-23 ‘de elçinin tüm imanlılar için ettiği duasını okuruz. Yüreklerinin gözleri açılsın diye dua ediyor, öyle ki O’nun çağrısının getirdiği umudu, imanlılara verilmiş olan mirasının zenginliğini, “iman eden bizler için etkin olan kudretinin aşkın büyüklüğünü anlamanız için, yüreklerinizin gözleri aydınlansın diye dua ediyorum. Bu kudret, Tanrı’nın, Mesih’i ölümden diriltirken ve göksel yerlerde sağında oturturken O’nda sergilediği üstün güçle aynı etkinliktedir.” (Efesliler 1:18-20) Mesih İsa’yı diriltmek ve ölülerin arasında çıkarmak için kullanılan o güçlü enerji, artık ölü ruhları sonsuz yaşam yeniliğinin içine diriltiyor. Ve Tanrı’nın çocuklarına güç veriyor, öyle ki onlar, dünyada bile, O’nunla birlik içinde yürüyüp, Kutsal Ruh’un egemenliği altında, Cennet’in günah üzerindeki zaferini yaşasınlar.

Sayfa | 35

5. Öyleyse, Mesih’in dirilişi, inanan günahlıya, günahlarının tamamen silindiğine dair tam güvence vermektedir. Tanrı’nın Kendisi, İsa’ya güvenen kişide hiç bir suç bulmuyor. Nitekim Romalılar 8:32-34 ‘de şöyle yazılıdır: “Öz Oğlu’nu bile esirgemeyip O’nu hepimiz için ölüme teslim eden Tanrı, O’nunla birlikte bize her şeyi bağışlamayacak mı? Tanrı’nın seçtiklerini kim suçlayacak? Onları aklayan Tanrı’dır. Kim suçlu çıkaracak? Ölmüş, üstelik dirilmiş olan Mesih İsa, Tanrı’nın sağındadır ve bizim için aracılık etmektedir.” Mesih’in tamamlanan işine güvenene karşı hiç bir suçlamada bulunulamayacağını kesin olarak bilmelisiniz. O’nun ölümü ve dirilişi günah sorununun, imanlı için, sonsuza kadar tekrar konu edilmesini kesinlikle yasaklıyor. Diriliş fiyatı tamamen ödenmiş bir mal için verilmiş olan bir fişe benzer. Dirilmiş olan Mesih, bütün borçların ödenmiş olduğunu ve Tanrı’nın imanlıya karşı hiç bir karşıt tutumu bulunmadığını kanıtlıyor.

Artık yücelerde tahtta oturuyor.

7. Müjde’yi doğrulayan ve imanlıyı ölüm korkusundan kurtaran tek şey, O’nun dirilişidir. II.

Yalvarırım, bu sözleri hafife almayın. Bu sözlerin bütün gücü, ciddiyeti ve değerliliği ruhunuza işleyene kadar onları tekrar tekrar okuyun. Kurtuluşumuzun tamamı, Kurtarıcımız İsa Mesih’in, ölümün gücünü yenmesinden ve yerine Müjde aracılığıyla yaşam ve ölümsüzlüğü getirmesinden ibarettir. O, ölümün karanlık nehrine indi. Ölümün tüm dalgaları ve rüzgârı O’nun üzerine indi. Ama O dirilerek bir daha ölmemek üzere yaşama çıktı. Ve böylece bu Şeria Nehrinin suları aralanmıştır ve inananlar için ölümün arasından geçen bir yol inşa edilmiştir. O’nun bu zaferli sözlerini okuyun: “İsa ona, “Diriliş ve yaşam Ben’im” dedi. “Bana iman eden kişi ölse de yaşayacaktır. Yaşayan ve bana iman eden asla ölmeyecek. Buna iman ediyor musun?” (Yuhanna 11:25-26) Yürekleriniz bu soruya şöyle cevap veriyor mu, “Evet RAB, inanıyorum. Ruhum Senin kesin tanıklığına güveniyor. Seni Kurtarıcım ve RAB’bim olarak kabul ediyorum?”

TANRI’NIN MESİH’İN DİRİLDİĞİNE DAİR VERDİĞİ GÜVENCE

Tanrı böylece, bütün insanlara güvenceyi, Mesih’i ölümden diriltmek ile veriyor. Eğer şeytan sizi kendi yetersizlikleriniz ya da değersizliğiniz ile yıldırmaya çalışırsa, onunla tartışmayı denemeyin, Tanrı’nın tahtına bakın. Ve bir zamanlar utanç çarmıhına asılan, kanayan Kurban’ı ve Yusuf’un yeni mezarında cansız bedeni yatan dirilmiş Olan’ı düşünün. Eğer tek bir günahın kefareti bile ödenmemiş olsaydı, O’nun görkem içinde dirilmesinin imkansız olacağını hatırlayın. Bu nedenle her imanlı güvenle şu sözleri söyleyebilir:

RAB dirildi, O’nunla beraber biz de dirildik,

RAB dirildi, günahlarımızın sonucu olan

Yeni imanlıya, gerçekler, Kutsal Ruh tarafından açıklandığında, şöyle konuşur: “Eğer birisi benim günahlarımdan dolayı Cennet’ten uzakta tutulacaksa, O kişinin İsa olması gerekir, çünkü O günahlarımın hepsini aldı ve Kendisini benim günahlarımdan sorumlu kıldı. Ama O zaten, sonsuza kadar Cennet’tedir, böylece, benim için ölmüş olan Mesih diri olduğu sürece, güvende olduğumu biliyorum.” Bu sözler, gerçeği tamamen açıklamaktadır, çünkü iman yalnızca Tanrı’nın Kendi Sözünde bize açıkladıklarına “Amin” demektir. İmanlı, Tanrı’nın doğru olduğunu kabul ediyor, ve böylece her şeyi sonsuzluklar boyunca, bizim günahlarımızdan dolayı utanç çarmıhına gerilmiş olan Mesih’in sonsuz yaşama dirilmesi üzerine bina ediyor.

Kişiliğinin, RAB’bimizin dirilişinde bir görevi olduğunu görürüz.

Baba’ya şu nitelik veriliyor: “Esenlik veren Tanrı, koyunların büyük Çobanı’nı, Rabbimiz İsa’yı sonsuza dek sürecek antlaşmanın kanıyla ölümden diriltti.” (İbraniler 13:20)

Böylece Tanrı’nın içindeki tüm Üçlü-Birlik Üyeleri, Mesih’i ve dirilişinin tanıklığını- kutsal RAB’bimizi diriltip O’nu en yücelerdeki Cennet’te Tanrı’nın sağına oturtan o Yüce Güç tarafından—henüz diriltilmemiş, günahları ve suçları içinde ölü olan her yerdeki erkeklere ve kadınlara duyurmakla ilgileniyor.

O’nu kesinlikle tanır, O’ndan kuşkulanmaz ve O’nu inkar edemez, Ey dünya, tek bir sesle,O’nu inkar etmene rağmen,

Sayfa | 37

8. YÜREĞİN SAHİP OLDUĞU GÜVENCE

Yuhanna’nın ilk mektubunda, Mesih İmanlısı olmanın deneysel yönü hakkında çok değerli bir gerçek var. 3:18-19’da bulunan bu ifadeler aracılığıyla hem teşvik ediliyoruz hem de yüreklendiriliyoruz: “Yavrularım, sözle ve dille değil, eylemle ve içtenlikle sevelim. Böylelikle gerçeğe ait olduğumuzu bileceğiz ve yüreğimiz bizi ne zaman suçlarsa, Tanrı’nın önünde onu yatıştıracağız.”

Yüreklerimizi O’nun önünde güvenceye kavuşturan bu onaylayıcı kanıtlardan bir kaçını

İmanlı öncelikle, Tanrı’nın isteğine karşı içinde bir sevginin doğmuş olduğunu fark eder. “Buyruklarını yerine getirirsek, O’nu tanıdığımızdan emin olabiliriz. O’nu tanıyorum deyip de buyruklarını yerine getirmeyen yalancıdır, kendisinde gerçek yoktur. Ama O’nun sözüne uyan kişinin Tanrı’ya olan sevgisi gerçekten yetkinleşmiştir. Tanrı’da olduğumuzu bununla anlarız” (1. Yuhanna 2:3-5.) İmanlı olmayanın, Tanrı’nın isteğinden zevk alması doğal değildir. Kurtulmamış olan insan, kendi yolunu sever ve bir başkasının isteğine boyun eğme düşüncesi onu gücendirir.

İNGİLİZ BİR AVUKAT GENÇ BİR ADAMA DANIŞMANLIK YAPAR

İyi bir karaktere sahip olmasıyla tanınan İngiliz bir avukat ve ünlü bir Mesih duyurucusu olan Montague Goodman, yakın geçmişte, şimdi ele aldığımız konuya örnek olarak vereceğimiz şu olayı anlattı:

“Bu sözleriyle o, yalnızca, bir parçası olduğu soyun tamamının düşüncesini belirtiyordu. Çünkü insanlar ile ilgili uluslararası gerçek şudur: ‘Her birimiz kendi yoluna döndü.’ (Yeşaya

Sayfa | 38

İman eden biri için nelerin gerçekleştiğini düşünün. Ben Mesih’e Kurtarıcım olarak güveniyorum ve O’nu RAB’bim olarak kabul ediyorum. O’nun her şeyi kapsayan sevgisi kalbimi kazanıyor. O’nun arzusuna, kendi isteğimle boyun eğiyorum. O andan itibaren, her ne kadar günlük yetersizliklerimin farkında olsam da, yüreğimin en büyük arzusunun yalnızca O’nun isteğini yapmak olduğunu görüyorum. O’nun yasalarını seviyorum. Bonar’ın ilahisi bu gerçeği çok güzel bir şekilde dile getiriyor:

Çoban’ımın sesini sevmiyordum, Kontrol edilemiyordum; Kayıp bir çocuktum,

Çoban kuzusunu aradı, Baba çocuğunu aradı;

Boş ve ıssız çöllerden geçti:

O beni sevgi bağlarıyla bağladı,

İsa benim çobanımdır, O’ydu ruhumu seven,

Amaçsızca dolaşan kuzuyu bulan; O’ydu beni sürüye getiren,

Ben amaçsızca dolaşan bir kuzuydum, Kontrol edilemiyordum,

Seviyorum, sürüyü seviyorum: Ben yoldan sapmış bir çocuktum,

Sayfa | 39

DEĞİŞEN TUTUMLAR GÜVENCE VERİYOR

Değişen davranışlarım, bana, yeniden doğuş aracılığıyla, Tanrı’nın çocuğu olduğuma dair yürek güvencesi sağlıyor. Bunun dışında hiç bir şey, bir zamanlar gururlu olan irademin şimdi boyun eğmesini ve Tanrı’nın emirlerini, O’nun Sözünde yazılmış olduğu şekilde yerine getirme arzumu açıklayamaz.

İkinci olarak 1. Yuhanna 3:9’da yazılanları gözden geçirelim: “Tanrı’dan doğmuş olan, günah işlemez. Çünkü Tanrı’nın tohumu onda yaşar. Tanrı’dan doğmuş olduğu için günah işleyemez.” Bu ayet birçok dikkatsiz okuyucu ile birlikte bazı dikkatli okuyucuları bile yanıltmıştır. Şeytan bu ayeti, Tanrı’nın değerli çocuklarını rahatsız etmek için kullanır, ama Tanrı bu ayeti duyarlı ve hassas vicdanlı ruhları teselli etmek için kullanmayı amaçladı. Şeytan böyle birine şöyle der, “Sen günahsız olmadığını biliyorsun. Sık sık düşüncede, sözde ve eylemde yetersiz kalıyorsun, bu demektir ki sen günah işliyorsun, yani Tanrı’nın bir çocuğu olamazsın.” Dertli ruhun Mesih’e güvenen yüreği, şeytanın verdiği bu düşünceye isyan ettiği ve içgüdüsel olarak bu sözlerin yanlış ve yanıltıcı olduğunu mantığıyla düşünebildiği halde,onlara kanmaya eğimlidir.

İKİ FARKLI AİLE NASIL HAREKET EDER

Dirilmiş ve dirilmemiş ailelerin birbirlerinden nasıl farklı davrandıklarını buradaki anlatıma dahil etmeyelim. Kurtarılmamış insanlar günah işler. Dünya standartlarıyla kıyaslandıklarında karakterlerinde bir çok güzel özellik bulunabilir, ama onlar kendi isteklerinin gerçekleşmesinden zevk alırlar. Günahın özü budur. “Günah yasasızlıktır.” Bütün dikkatli bilim adamları, bu sözlerin “Günah, yasanın çiğnenmesidir” ifadesinden daha doğru olduğu kanaatindedir. Bize şöyle deniyor, “Kutsal Yasa’dan önce de dünyada günah vardı….” (Romalılar 5:13) Yazılı bir yasa olmadığı için, günah, yasayı çiğnemek olarak ifade

Sayfa | 40

İmanlı açısından ele alındığında ise, bu durum tamamen farklıdır. Mesih’e dönen imanlı gökten doğar ve gördüğümüz gibi, yeni bir doğaya sahip olur. Bu yeni doğa günahtan nefret eder ve böylece imanlının düşüncelerini ve isteklerini değiştirir; günahtan tiksinir. İmanlı geçmişindeki akılsızlıklarından ve hatalarından nefret eder ve kutsallığı arzular. Kutsal Ruh aracılığıyla güç aldığı için yaşamı değişir. İmanlı doğruluğu uygulamaya başlar. Yetersizliğinin farkında olmasına rağmen, yaşamının tamamı değiştirilmiştir. Tanrı’nın isteği, imanlının sevinci ve zevki olur. Ve Mesih’te yaşamanın değeri hakkında giderek daha çok bilgi edindikçe, imanlı lütufta ve bilgide büyür ve itaat yolunda yürümesi için kendisine güç verildiğinin farkına varır. İmanlı’nın yeni doğası İsa’ya RAB olarak teslim olmaktan sevinç duyar, ve böylece, yaşamında ve karakterinde savaşan günahın gücünden kurtarılır.

Burada sözü edilen sevgiyle insanların birbirlerinden hoşlanma duygusu arasında çok büyük bir fark vardır. Yunanca dilinde yazılmış İncil’de bu iki sevgi türünü birbirinden ayırmak için iki farklı kelime kullanılmaktadır. Ruh’un burada seçmiş olduğu kelime bütün bölümde geçmektedir ve tanrısal sevgi anlamında kullanılır. Yalnızca doğal bir hoşlanma duygusundan çok daha fazlasıdır. Yeniden doğduğumuzda bu sevgi içimize yerleştirilir.

SINIR ÇİZGİSİ BELİRİYOR

Sözünü ettiğim duygu geçici değildir, çünkü yıllar geçtikçe sınır çizgisi gittikçe daha çok belirginleşir. Dünya’nın çekiciliği gittikçe azalır ve dirilmişler ailesinin değeri giderek artar. Kardeşler için sevgi, yeni yaşamın kalıcı bir kanıtıdır, böylece imanlının yüreği Tanrı önünde güvenceye kavuşur. Bu sevgi, uygulamalı bir eylemdir. Tanrı’nın gerçek çocuğu sözle ya da dille sevmekle yetinemez. İmanlı, sevgiyi, aktif yardımseverlik ve nezaket şeklinde gösterir. Bu gerçek Yuhanna’nın ilk mektubu boyunca ifade edilir. “Sevgili kardeşlerim, birbirimizi sevelim. Çünkü sevgi Tanrı’dandır. Seven herkes Tanrı’dan doğmuştur ve Tanrı’yı tanır.” (1. Yuhanna 4:7)

Yeniden doğuşun varlığına ilişkin kanıtları, mektubun ilk kısımlarında açıkça incelemiş olmasına rağmen, elçi Yuhanna’nın bu konudaki en kesin kanıtın Tanrı’nın tanıklığına inanmak olduğunu son olarak belirtmesi çok şaşırtıcı bir gerçektir. Bunun nedeni ise, ruhun, gerçeklerin farkında olduğu oranda, kendisine ve yaşadığı deneyimlere güvenmemesidir ve bu nedenle yüce temel olan Müjde dışındaki bu deneyimler üzerinde bina etmek ruh için yetersiz kalır.

1. Yuhanna 4:13-16’da bize şöyle deniyor: “Tanrı’da yaşadığımızı ve O’nun bizde yaşadığını bize kendi Ruhu’ndan vermiş olmasından anlıyoruz. Baba’nın Oğlu’nu dünyanın Kurtarıcısı olarak gönderdiğini gördük, şimdi buna tanıklık ediyoruz. Kim İsa’nın Tanrı’nın Oğlu olduğunu açıkça kabul ederse, Tanrı onda yaşar, o da Tanrı’da yaşar.”

Seni çiçeklerde ve ağaçlarda, Mis kokulu esintilerin tazeliğinde, Uçan kuşların şarkılarında,

O Utanç Çarmıhını, Yüklenmek için Göksel Baba tarafından Gönderilmiş Olan’da

O, bizi günahlarımızdan arındırdıktan sonra, cennete alındı ve Tanrı’nın sağında oturtuldu. Ve sonra Kutsal Ruh, O’nun yüce eyleminin tanıklığına güç vermek için dünyaya indi, Romalı asker, Mesih’in ölü bedeninin böğrünü deştiğinde, “hemen kan ve su aktı.” (Yuhanna 19:34) Bu kan ve su, O’nun günahkarlar uğruna feda edilen kutsal yaşamının sessiz tanıklığı olmuştur. Kutsal Ruh buna kendi ilahi eylemleriyle tanıklık verir. Ve böylece

Bu ayet, bize Tanrı Oğlu’nun, arındırıcı eyleminin mükemmelliğine dair yeterinden fazla kanıt verir. Şimdi ise Tanrı, insanı, bu tanıklığı iman aracılığıyla kabul etmesi ve sonsuz yaşamı elde etmesi için çağırıyor. Bizler, bilgimizi aşan ve kanıtlayamayacağımız konularda konuşan, güvendiğimiz insanların tanıklığını bile kabul ediyoruz. O zaman, Tanrı’nın, kendi Oğlu hakkında vermiş olduğu tanıklığa, soru sormadan kesinlikle inanmalıyız! Bunun aksini yapmak ve O’nun sözüne inanmamak, O’nu yalancı yerine koymaktır. Bu tanıklığa inanmak, tanrısal Müjdeyi yüreklerimize ve ruhlarımıza tamamen kabul etmektir. Yuhanna bu konuda bize şöyle diyor, “Tanrı’nın Oğlu’na inanan, yüreğinde Tanrı’nın tanıklığına sahiptir.” (1.Yuhanna 5:10) Yani, Yuhanna bizi daha önce üzerinde konuştuğumuz bölüme geri getiriyor, “Tanrı Oğlu’nun adına iman eden sizlere, sonsuz yaşama sahip olduğunuzu bilesiniz diye bunları yazdım.” (1. Yuhanna 5:13)

Sayfa | 42

Benim yiice giivencem, isa'du! Tannsal gorkemini bana tathran O'dur.

Kurtulu un varisi, Tann'mn satm ahnm1olam, benim, O'nun Ruh'undan dogdum, O'nun kanmda y1kandrm.

Sayfa 143

BÖLÜM İKİ

9. TAM GÜVENCEYE ENGEL OLAN BAZI SORUNLAR

Bu bölümde amacım, ruhun, kurtuluşun tam güvencesinden zevk alıp, huzura ermesine engel olan bazı zorlukları ve soruları ele almaktır. Işığı ciddi olarak arayanlar, bana, sürekli olarak bu soruları ve itirazları yöneltirler. Bu durum nedeniyle, O’nun kutsal Sözü’nde bize gösterilen Tanrı yaşamının anlaşılmasının, aslında ne kadar basit olduğunu kabul etmemize engel düşüncelerin çok yaygın olduklarına inanıyorum. Eğer okuyucum huzura ermemiş bir yürek ya da vicdana sahipse, kendi sorununun çözümünü belki bu bölümde öğrenebilir.

1. “Yeterince tövbe ettiğimi nasıl bilebilirim?”

Çoğu zaman gerçek sorun, tövbe kelimesinin ne anlama geldiğinin bilinmemesinden kaynaklanır. Tövbe olmadan kurtuluş yoktur, ancak bu kelimenin gerçek anlamını bilmek çok önemlidir. Günahlar nedeniyle oluşan pişmanlık, günaha karşılık sunulan bir hareket ya da günahtan dönmekle karıştırılmamalıdır. Tövbe, günaha, kendimize ve Tanrı’ya karşı hissedilenlerin değişmesidir. Yunanca yazılmış İncil’de kullanılan asıl kelimenin anlamı, “düşüncelerin değiştirilmesi”’dir. Bu yalnızca zihinsel bir değişim değil, aynı zamanda bir davranış değişimidir.

Kendi ruhunu arındırmaya gücü olmayan bir günahkâr olduğunu kabul eder ve Tanrı’nın istediği şekilde kurtulmayı onaylarsan, tövbe etmiş olursun. Unutmayın ki, önemli olan tövbenin miktarı değil, insanın, kendisinden Tanrı’ya dönmesidir. Bu dönüş, seni İsa Mesih aracılığıyla O’nun lütfunun hüküm sürdüğü yere getirir.

Ne dualar ne de tövbe gözyaşlarıdır ruhu arındıran, Ruhu arındıran, O’nun kanıdır;

2. “Kendimi Tanrı’ya layık hissetmiyorum. O’na hiç layık değilim, beni kabul etmeyeceğinden korkuyorum.”

Sayfa | 44

Kendi doğruluğunla Cennet’e, ya da Tanrı’nın gösterdiği sevgiye layık olduğunu düşünseydin ne kadar da sefil bir durumda olurdun! Mesih sen hak etmediğin için öldü, öyle ki kefaletin ödensin. Sen yalnızca sonsuz yargıyı hak ettiğin için, “günahı bilmeyen Mesih” (2. Korintliler 5:21) senin için günah oldu, öyle ki sen O’nda Tanrı’nın doğruluğu olasın. Eğer kendiliğinden hak etmiş olsaydın, bir Kurtarıcıya ihtiyacın olmazdı.

Onlar, “layıktır” dediler, yüzbaşı ise “layık değilim,” dedi. Bu söz, İsa’nın yüreğine dokundu ve şöyle dedi, “İsrail’de bile böyle iman görmedim.” (Luka 7:9)

Vicdanın seni tutmasına izin verme, Ne de layık olmayı hayal et. O’nun istediği tek şey,

3. “Kurtarılması imkansız derecede büyük bir günahkâr olduğumdan korkuyorum.”

Mesih doğru olanları değil, günahkârları tövbe etmeye çağırdı. O iyi insanlar için ölmedi, zaten doğaları nedeniyle gerçekten iyi olan insanlar yoktur bu dünyada. “İyilik eden yok, bir kişi bile.” (Mezmurlar 14:3) Kendi doğruluklarının yeterli olduğuna inanan kişiler için kurtuluş yoktur, “Sağlamların değil, hastaların hekime ihtiyacı var.” (Matta 9:12) Günah, insanı benliğine tamamen bağlayan korkunç bir hastalık gibidir, ama İsa en kötü hastaları bile iyileştiren yüce Hekimdir. O’nun için hiç kimse birdiğerine kıyasla daha fazla rezil, günahlı, ya da daha fazla ahlaksız değildir. O’nun iyileştirme gücü sınırsızdır. Büyük günahkârlara büyük lütuf göstermekten zevk alır. Tarsus’lu Saul günahkârların önde geleniydi, ama RAB İsa’ya güvendiği an kurtarıldı.

Günahın ne kadar büyükse, kurtarılmaya o kadar çok ihtiyacın var demektir. Ve durumun ne kadar sefilse, O’nun senin için öldüğüne dair daha çok kanıta o kadar çok ihtiyacın var demektir. Tanrı bütün günahları, Golgota’daki çarmıhta asılı olan Oğlu’na yükledi. O, günahların hepsi için acı çekti. Günahlarının hiç biri unutulmadı. O’nun gerçekleştirmiş olduğu, kefaret eyleminin değeri öylesine sınırsızdır ki, dünyadaki en kötü günahkâra bile lütuf verilebilir. Yeter ki günahkar RAB İsa’yı imanla kişisel Kurtarıcısı olarak kabul etsin.

Günahım—bir bölümü değil tamamı,

4. “Peki, ama ya ben seçilmiş olanlar arasında değilsem?”

Sayfa | 45

Seçilmiş olanların arasında bulunmak, kolaylıkla elde edilebilir. Tanrısal emirlerin ve tanrısal esinlerin gizemlerinden söz etme çabasına girmeden, Tanrı’ya, Oğlu aracılığıyla gelen herkesin, seçilmiş biri olduğunu söylemek yeterlidir. RAB’bimiz bu gerçeği Yuhanna

bana geleni asla kovmam.” Ayetin ilk yarısı üzerinde fazla düşünmeyin. Ama ikinci yarısını iyice anlamanız gerekir, çünkü sizin sorumluluğunuz, ayetin ikinci yarısında bulunandan ibarettir. Sen İsa’ya geldin mi? Eğer geldiysen, O’nun, seni kovmayacağına dair bir vaadi var. Gelmiş olman, Baba’nın seni Mesih’e verdiğinin bir kanıtıdır. Böylece seçilmişlerin yüce topluluğunun bir parçası olduğundan emin olabilirsin.

Kutsal Ruh’un elçi Pavlus aracılığıyla verdiği bu beyanı üzerinde biraz düşünün: “Mesih İsa günahkârları kurtarmak için dünyaya geldi sözü, güvenilir ve her bakımdan kabule layık bir sözdür. Günahkârların en kötüsü benim.” (1. Timoteos 1:15) Mesih’in seçilmiş olanları kurtarmak için geldiği hiç bir yerde söylenmiyor. “Günahkârlar” terimi herkesi içine alır, “Çünkü herkes günah işledi ve Tanrı’nın yüceliğinden yoksun kaldı.” (Romalılar 3:23) Günahkar olduğundan emin misin? O zaman senin için kurtuluş olduğundan emin olabilirsin. Kendinden daha yüce konuları düşünme. Yalnızca, Tanrı’nın vaadini yerine getireceğinden emin olacak kadar basit düşün.

Tekrar ve tekrar söyleyin: Mesih günahlı insanları kabul ediyor.

5. “Bazen, Cehenneme atılmamın önceden belirlenmiş olduğundan korkuyorum ve eğer bu korkum gerçekse, sefil durumumu değiştirecek hiç bir şey yapamayacağımı düşünüyorum.”

Hiç kimsenin önceden Cehenneme gitmesi için belirlenmemiştir. Önceden belirlenme gerçeği, doğru bir şekilde algılandığı sürece, değeri tahmin edilemeyecek boyutta olan teselli etme gücüne sahip bir gerçektir. Kutsal Kitap’ınızı açıp “önceden belirlenme” konusundaki bölümleri okumaz mısınız? Bu bölümlerden ilki, Romalılar 8:29-30, “Çünkü Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu’nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul bir çok kardeş arasında ilk doğan olsun. Tanrı önceden belirlediği kişileri çağırdı, çağırdıklarını akladı ve akladıklarını yüceltti.”

Sayfa | 46

Ve bir gün, ben Senin Oğlu’na benzeyeceğim. O’nun benim için kazanmış olduğu lütuf bu değil midir?

İşte bu, düşüncelerin ötesindeki düşüncedir.

6. “İnanmaya çalışıyorum, ama kurtuluşa dair güvenceye sahip değilim.”

Kime inanmaya çalışıyorsun? Yalan Söyleyemeyene inanmaya çalışmaktan söz edebilir misin? Bu Tanrı’nın yüzüne karşı yapılan bir hakaret değil midir? Diyelim ki çok yakın bir arkadaşın sana garip bir hikâye anlatıp bunun gerçek olduğunu söylerse, ona, “Sana inanmaya çalışacağım” mı dersin? Bu söylediğin, ona hiç inanmadığını söylemekle aynı şeyi ifade etmez mi? O zaman size yalvarıyorum, lütfen Tanrı’nın, kendi Oğlu hakkında verdiği tanıklığı ve Oğlu’na inananların hepsine sonsuz yaşam ihsan edeceği konusundaki vaadini bildiğiniz halde, O’nun söylediklerine inanmaya çalışmak hakkında konuşmayın.

İman ediyorum, artık inanıyorum,

O, çarmıhta Kanını benim için akıttı

7. “Kendimi değişik hissetmem gerekmiyor mu?”

“His” sözcüğü, Yeni Antlaşma’da geçmemektedir. Bu sözcüğe en yakın kelime, Pavlus’un Atinalılara verdiği vaazda geçer. Bu vaazda Pavlus, Tanrı’nın Üçlü Birliğini gümüşe ya da altına benzettikleri için Atinalıları azarlar, ve gerçek Tanrı’nın her şeyin Yaratıcısı olduğunu gösterir, “Ulusların sürelerini ve yerleşecekleri bölgelerin sınırlarını önceden saptadı. Bunu, kendisini arasınlar ve el yordamıyla da olsa bulabilsinler diye yaptı. Aslında Tanrı hiç birimizden uzak değildir. Nitekim, ‘O’nda yaşıyor ve hareket ediyoruz; O’nda varız.’ Bazı ozanlarınızın belirttiği gibi, ‘Biz de O’nun soyundanız.” (Elçilerin İşleri

17:26-28) “His” kelimesine yakın anlam taşıyan “el yordamı” ifadesi, yani hissederek anlamına gelebilecek sözler, bölümün ortasında yer alırlar, ama Müjdeyle hiç bir ilgileri yoktur, bu ifade, ‘karanlıkta aramak’ ifadesi ile ilikilidir; “El yordamıyla da olsa bulabilsinler

diye yaptı.” Sizler onlar gibi bilgisiz bir konumda değilsiniz. Sizler Müjdeyi duydunuz. Sizler tek diri ve gerçek Tanrı’yı tanıyorsunuz. Size hissetmeniz değil, O’na iman etmeniz buyruluyor.

“Hissetmek” kelimesinin yakın çevresindeki sözcüğün son kullanımındaki anlamı çok farklıdır. İbraniler 4:15’de, bize sunulan, yüce RAB’bimizin kendisidir: “Çünkü başkâhinimiz zayıflıklarımızda bize yakınlık duyamayan biri değildir; tersine, her alanda bizim gibi denenmiş, ama günah işlememiştir.”

İsa sana güveneceğim, Yüreğimle güveneceğim; Yorgun, yıpranmış ve acizim, Sen beni tamamlayabilirsin. Ne Cennette,

Sen günahkârlar için öldün, Böylece benim için ölmüş oldun.

8. “Tanrı’nın, benim kurtuluşum için olan eylemde, kendine ait bölümü gerçekleştirdiğini görüyorum, ama Tanrı’nın yapmış olduğundan yararlanabilmem için kurtuluş eyleminde benim de gerçekleştirmem gereken bir bölüm bulunması gerekmiyor mu?”

Yeni bulmuş olduğu sevinci anlatmak için sınıf toplantısında ayağa kalkan, kurtuluşa yeni kavuşmuş olan adamın hikâyesini duydunuz mu? Bu adamın yüreği Mesih’le doluydu ve dudaklarını sadece ve sadece O’nun, Kurtarıcısı ve RAB’bi olduğunu ifade eden sözler için kullanıyordu. Adam sözünü bitirdiğinde, yasacı ve dindar sınıf başkanı ona şunu sordu, “Kardeşimiz, RAB’bin onun için ne yaptığını söyledi, ama kurtulmamız için yapılması gerekeni söylemeyi unuttu. Tanrı bize düşen iş bittiğinde, O’na düşen işi yapar. Kardeş, Tanrı seni kurtarmadan önce sen, sana düşen görevi yapmış mıydın?” Adam birden ayaklandı ve şöyle dedi, “Ben bana düşeni yaptım, günahlarımın beni kaçırabileceği kadar hızla kaçtım Tanrı’dan. Bana düşen buydu. Ve Tanrı da beni yakalayana kadar kovaladı. Bu da O’nun göreviydi.”

Sayfa | 48

Bana günahımı silmek için,

Ama yüce gerçeği biliyorum,

Evet, Mesih zaten yapıl ması gereken her şeyi yaptı.

9. “Sorun tam olarak Tanrı’ya güvenmemem değil, ben kendimden emin olamıyorum, imanımın gerçek olmamasından korkuyorum.”

Kurtarıcı, imanın kendisi değil, Mesih’tir. O, Değişmeyendir- “İsa Mesih dün, bugün ve sonsuza dek aynıdır.” (İbraniler 13:8) İman, yalnızca O’na uzatılmış eldir. Kendine güvenmen buyrulmamaktadır. Kendine ne kadar az güvenin varsa o kadar iyi. Bütün güvenini RAB İsa’ya ver. O sahte değildir, ve eğer imanın O’na odaklanmışsa, şu anda ve sonsuzlukta olan her şey iyi olacaktır.

Senin dışında nerede huzur bulabilirim? Yükü ağır ruhumun huzur bulduğu tek yer. Yumuşak huylu ve alçak gönüllü bağrındır.

10. “Ama Kutsal Kitap imanın, Tanrı’nın armağanı olduğunu ve herkesin imana sahip olmadığını söylüyor. Belki de Tanrı bana kurtaran iman vermeyi arzulamıyor”

İman, yalnızca O’nun Sözü aracılığıyla alınabilindiğinden, Tanrı’nın bir armağanıdır. “İman, haberi duymakla, duymak da Mesih’le ilgili sözün yayılmasıyla olur.” (Romalılar

Yahudilerin sunaklarında kesilen, Bütün hayvanların kanı,

Ama Mesih, Cennet Kuzusu, Bütün suçumuzu O üstlendi; En kutsal ismin sahibi olan,

İmanım, elini

Tövbe eden biri olarak, Günahımı sana itiraf etmek ister.

Ve beni kurtaran sevgisini anlatan şarkılar söylerim.

11. “Beni endişelendiren şudur: Mesih’i kabul edip etmediğimden emin değilim.”

Mesih’i kabul etmek, O’nu, iman aracılığıyla Kurtarıcın ve RAB’bin olarak yaşamına davet etmektir. Ama aslında, daha temel olan ve anlaşılması gereken yüce olgu, Tanrı’nın, Mesih’i kabul etmiş olmasıdır. O günahlarımızı kendi üzerine yükledi ve onların kefaretini ödemek için öldü. Ama Tanrı O’nu ölülerin arasından aldı ve görkemle diriltti. Tanrı, Oğlu’nu, Oğlu’nun mükemmel eyleminden duyduğu hoşnutluğun bir ifadesi olarak diriltti. Buna inanan ruh esenliğe varır. Tanrı’nın kendi Oğlu hakkındaki düşüncelerinden dolayı ben huzur buluyorum.

Tanrı’yla barışmak, Mesih’in dirilişi ile mümkün oldu, Tanrı ışıktır ve Tanrı sevgidir;

Öyle ki Tanrı’ya düşman olan bizleri Tanrı ile barıştırsın.

12. “Bazen İsa’ya güvendiğime ve Tanrı’nın önünde doğru olduğuma inanıyorum. Ama günahlarımı unutamıyorum. Gündüz ve gece hep gözümün önündeler. Eğer gerçekten affedilmiş olsaydım, geçmişi unutabilirdim diye düşünüyorum.”

Ah, sana verilen esenliği alamayan zavallı kardeşim, Mesih’e daha çok yaklaşır ve günahlarından daha derin tövbe edersen, bu günahları işlediğin için kendinden daha çok nefret edeceksin. Teselli edilmeni sağlayacak olan tek kutsal düşünce şudur: Tanrı günahlarını unuttu! O şöyle diyor, “Çünkü suçlarını bağışlayacağım, günahlarını artık anmayacağım.” (Yeremya 31:34) Günahların aklına geldiğinde ve bu nedenle üzüldüğünde, Tanrı’nın onları unuttuğunu ve hiç söz konusu etmeyeceğini bilerek huzura kavuşabilirsin. Mesih bütün o günahların bedelini ödedi. Buna iman et ve böylece huzur içinde kal.

Kurtarıcı Mesih, öldüğünde bütün işi tamamladı.

13. “Her zaman Mesih’e karar verme noktasına geliyorum, ama son anda vazgeçiyorum, çünkü Mesih’te kalamayacağımdan korkuyorum.”

Mesih’te kalmak senin yeteneğin ya da gücünle sağlanan bir şey olsaydı, o zaman korkmakta haklı olurdun. Dayanma gücün, senin kendi gücünden kaynaklanmamaktadır; RAB İsa’ya tamamen güvendiğin anda yeniden doğarsın. Bu andan itibaren Kutsal Ruh, yüreğinde yaşamak ve yeni yaşamında senin gücün olmak için gelir. O, ayartılmaya karşı direnmeni ve Tanrı’nın görkeminde yaşamanı sağlayacaktır. “Çünkü kendisini hoşnut edeni hem istemeniz hem de yapmanız için sizde etkin olan Tanrı’dır.” (Filipililer 2:13) Kendinize

hiç güvenmeyin. Arzularını gerçekleştirmesi için O’na izin verin. Siz O’na boyun eğdiğinizde, O sizi zafere ulaştıracaktır.

14. “Sonda kurtulmak için her an tutunmam gerekmiyor mu?”

İzninizle, hiç saygısız davranmadan, Kutsal Kitap’ta olan bir öyküyü biraz farklı anlatabilir miyim? Eğer Nuh’un tufanı hakkındaki öykü şöyle devam etse ne düşünürdünüz? Nuh’un gemisi bitince, Tanrı’nın Nuh’a şöyle dediğini düşünün, “Şimdi sekiz tane, büyük ve sivri demir uçlu çubuk getir ve bu çubukları geminin içine kadar delerek yerleştir.” Ve bu sözleri dinleyen Nuh gidip kendisinden isteneni aynen yapıyor. Sonra bir önceki sözlere şunların eklendiğini düşünün, “Nuh, sen ve ailen bu demirlere tutunun.” Nuh, eşi, üç oğlu ve onların eşlerinin birer demire tutunduğunu hayal edin. Yağmurların yağdığını ve tufanın geldiğini, geminin suların üzerinde gezindiğini ve Nuh’un ve ailesinin kaslarındaki gücün o demirlere tutunurken sonuna kadar harcandığını gözlerinizin önüne getirin. Ve Tanrı’nın onlara şöyle dediğini düşünün, “ Eğer sona kadar tutunursanız kurtulacaksınız!” Aralarındaki herhangi birinin o fırtınanın sonuna güvenle varabileceğini düşünüyor musunuz?

Ama Kutsal Kitap’ta anlatılan çok farklıdır. “RAB, Nuh’a, ‘Bütün ailenle birlikte gemiye bin’ dedi.” Gemiye binmek, tutunmaktan çok farklıdır! Geminin içinde oldukları ve gemi sağlam durduğu sürece güvendeydiler. Ve aynı şekilde Mesih’te duran her imanlının güvenliği, Tanrı’nın sağlayışı aracılığıyla kesindir. Kişisel çabayı bir yana bırakın ve yalnızca O’na güvenin. Gemide durun ve Tanrı’nın yüce kurtarışı ile sevinç duyun.

İyiliğinin başlattığı işi, Gücünün kolu bitirecektir. Vaadi, ‘evet ve amin’dir,

15. “Cennet’in kapısından geçmek için bir çaba sarf etmem gerekmiyor mu? Yalnızca iman etmek bana fazlasıyla kolaymış gibi geliyor.”

RAB’bimizin sözü, bir an için duraksamamıza neden olabilir. Ama Sözü’nün amacı, kurtulmanın mücadele gerektirdiğini ifade etmek değildir. Ama gerçekten ve ciddiyetle iman etmeyenlerin kurtulmayacağını bilmemizi istiyor. İnsanların çoğu amaçsızca ve kaygısızca, yalnızca bedensel ve dünyasal arzularını gerçekleştirmeye odaklanarak yaşam kapısından geçer. Kurtulmak isteyen kişi, en önemli şeyin ruhsal gerçekler olduğunu anlamak zorundadır. Önceliğe sahip şeylere, öncelik verilmelidir. Cennet’in kapısından içeri girmek için yalnızca bu konuda çaba sarf edilir.

Sayfa | 51

Ama Tanrı’nın sizi kurtarması için çaba harcamak zorunda değilsiniz. O, çabalamaktan vazgeçmenizi bekliyor. Tanrı, sizi, siz çabalamayı bırakıp Mesih’e tamamen güvendiğiniz an, kurtaracaktır. Cennet’e girmek için mücadele etmek, RAB İsa’nın lütufkâr davetini kabul etmeye engel olmaktır. O, sizi tüm çaresizliğiniz ve suçluluğunuzla kabul edecektir, öyle ki sizi her lekeden arındırıp Cennet’ girmek için hazırlasın. Bu daveti hiç bir şekilde reddetmeyin, ama her engeli bir kenara atın ve Kurtarıcıya kalplerinizi hemen verin.

O, yapılmış olan bir şeyi gösteriyor, Golgota’da gerçekleşmiş olan bir şey, Sevgili Oğlu’nun yapmış olduğu bir şey; Kişisel işlerim yok bu eylemin içinde,

16. “Tanrı’nın zamanlaması için beklemem gerekmiyor mu? Beni kurtarmak için hazır olduğu zamana kadar ben hiç bir şey yapamam.”

Tanrı’nın zamanlaması şimdidir, şu andır. O bize açıkça şöyle diyor, “Uygun zaman işte şimdidir, kurtuluş günü işte şimdidir.” (2 Korintliler 6:2) Bir an dahi beklemenize gerek yoktur. O, bir daha, siz bu kelimeleri okuduğunuz anda olduğu kadar hazır olmayacaktır ve sizin için bu an kadar doğru başka hiç bir an olmayacaktır. Çünkü bekleyerek geçirdiğiniz her gün günahlarınızın korkunç listesine eklemeler yapıyorsunuz. Beklediğiniz her saat, O’nun Kutsal Oğlu’nu kabul etmeyi reddetmiş oluyor ve suçunuzu arttırıyorsunuz. O’ndan uzak durduğunuz her an, O’nun sevgisine karşı günah işliyorsunuz. Neden hemen şimdi O’nun önünde eğilerek ve ihtiyacınız olan Tanrı’nın armağanını kabul ederek şu ana kadar biriktirmiş olduğunuz günah kaydını sildirmiyorsunuz?

Bir zamanlar affedilmeyi bekliyordum, Kurtarılmayı umut ediyordum.

Ta ki Tanrı’nın gerçeğiyle şaşkınlığa uğrayana kadar, Günahkâr olduğumun farkında olarak bekliyordum. O’nun lütfu bollukla geldi,

17. “İsa’ya gelmeyi gerçekten çok istiyorum, ama nasıl yapılacağını bilmiyorum.”

Müjde’nin sunduğu önerinin basitliğinden dolayı sendelememiz çok gariptir. İsa Mesih diri, seven ve tanrısal insan olan Kişi’dir- O, dünyadayken de böyleydi. Gelmemiz için bizi çağıran O’dur. O’ndan uzak kalmanın ne demek olduğunu biliyor musunuz? Eğer biliyorsanız, o zaman bunun tam aksini yapmakta hiç zorluk çekmezsiniz! Dua ederek yüreğinizi O’na verin. Günahkâr olan sizin için öldüğünü ve “Buyurun, her şey hazır,” (Luka

14:17) diyerek verdiği davetini kabul ettiğinizi O’na söyleyin. Sonra da O’nun sizi kabul ettiğine inanın, çünkü O sizi kabul edeceğini söyledi ve O, her zaman sözünü tutar.

Bir ilahi yazarı olan Charlotte Elliot’un öyküsünü duymuş olabilirsiniz. Gençken, ruhu konusunda çok endişe ediyor, ama başkalarından yardım istemekten çekiniyordu. Babasını ziyaret eden Fransız bir pastör, ona aynen şöyle sordu, “İsa’ya geldin mi?” O da şöyle yanıt verdi, “ Gelmek istiyorum, ama nasıl geleceğimi bilmiyorum.” Pastör de basit bir şekilde şu cevabı verdi, “Olduğun gibi gel.” Charlotte, aniden gözyaşlarına boğularak odasına kaçtı ve bir süre sonra odasından kurtulmuş biri olarak çıktı. Charlotte, Mesih’e geldiğini ifade eden aşağıdaki ünlü ilahi sözlerini yazdı. Siz de Charlotte gibi bu sözleri sahiplenmez misiniz?

Ey Tanrı Kuzusu! Geliyorum! Geliyorum!

Bütün duvarları yıktın,

Ey Tanrı Kuzusu! Geliyorum! Geliyorum!

18. “Kurtulduğumun kanıtını alana kadar dua etmem gerekmiyor mu?”

Kutsal Kitap’ta, kurtulmak için dua etmemiz gerektiğini ifade eden bir söz yoktur. Ama uyandırılmış ve huzursuz bir ruhun doğal ifadesinin dua olduğu bir gerçektir. Kutsal Yazılarda, kurtulmak için “kanıt alana kadar dua etmek” diye bir ifade yer almaz. Gerekli olan, hüküm giymiş günahkârın Müjde’ye iman etmesidir. Diyelim ki, aç ve yorgun bir şekilde eve geldiniz, ve eşinize şöyle dediniz, “Bir zahmet yemeği hazırlayabilir misin?” Eşiniz hemen “tamam” diyip sofrayı hazırlamaya koyulur, ve sonra hazırlamış olduğu yemeği yemen için seni sofraya çağırır. Ama siz sofraya oturup yemeğe başlamak yerine, eşinize yemek hazırlaması için yalvarmayı sürdürdüğünüzü gözünüzün önüne getirin. Eşiniz hakkınızda ne düşünür?

Ruh’un tanıklığı, yalnızca O’nun sözüne iman edenler içindir. İmanlı, O’na edilen tanıklığı Tanrı Sözünden öğrenmiştir. (İbraniler 10:15) Tanıklık imanlının içindedir çünkü gerçek, yüreğinin içine konmuştur. (1. Yuhanna 5:10) İmanlı, Ruh’un içinde yaşamasına izin verdiğinde, Ruh’un tanıklığına ruhunda iman ederek sevinçle yaşar. (Romalılar 8:16) Bu tanıklık, mutluluk hissi değildir. Bu tanıklık, Ruh’un Kutsal Kitap aracılığıyla verdiği tanıklıktır. Bu tanıklığa iman eden kişinin, mutluluk ve sevinçle dolacağı kesindir. Ama kendimi mutlu hissettiğim için kurtulmuş olduğumu bilemem. Kurtulduğum için mutlu olduğumu bilirim. Çocukken tanıdığım bir müjdeci şöyle derdi, “İman etmek köktür, meyvesi ise hissetmektir.” Bu sözler, bu konuyu gerçekten çok iyi bir şekilde ifade ederler.

Sayfa | 53

19. “Bazen lütuf günümü günaha girerek sildiğimi düşünüyorum, çünkü Tanrı’yı uzun zamandır aramama rağmen, O’nu bulamıyorum.”

Kurtulmayı isteyen hiç kimse lütuf günlerini silmemiştir. Bu arzu içimize Tanrı tarafından yerleştirilmiştir. Tanrı’yı arıyorsan, bunu O seni aradığı için yapıyorsundur. RAB’bi arayıp O’nu bulamadığını söylerken gerçekten kastettiğin nedir? O kendisini gizlemiyor. O günahkarlara sevgi ile geliyor, aynı kaybolmuş kuzularını bulmak için onları aramaya çıkan iyi Çoban gibi.

Eski Antlaşma’da Tanrı, bir peygamber aracılığıyla şöyle dedi, “Bulma fırsatı varken RAB’bi arayın, yakındayken O’na yakarın.” (Yeşaya 55:6) Bu sözler bir açıdan hala geçerlidirler. Ama Müjde’nin tüm gerçeğini ifade etmiyorlar. İsa şöyle demişti, “Nitekim İnsanoğlu, kaybolanı arayıp kurtarmak için geldi.” (Luka 19:10) Kayıp mısın? O zaman O seni arıyor. “Yerinizde durup bekleyin, RAB’bin size sağlayacağı kurtuluşu görün.” (II. Tarihler 20:17) Olduğun yerde durun ve kalbinizi O’na, tövbe ruhuna sahip bir günahkar olarak sunun. O’nun sizin için beklediğini ve sizi kabul etmeye hazır olduğunu göreceksiniz.

Ve eğer şimdi ben O’nu ararsam, O’nun beni sevgiyle aradığını görürüm, Günah ve hüzün içinde,

O kulaklarımı açtı,

20. “İmanımın ruhumu kurtaracak kadar güçlü olduğunu nerden bilebilirim?”

İman, ruhu kurtarmaz, ruhu kurtaran, Tanrı’nın, imanın amacı olarak yollamış olduğudur. İman aracılığıyla kurtulduğumuz doğrudur, ama aslında O’nun kanı aracılığıyla aklanıyoruz. İsa’ya olan en güçsüz iman bile kurtarmaya yeterlidir. Kendine ve iyi işlere ya da kiliseye ve kilisenin yönetmenliklerine olan iman, insanı hala kayıp ve aciz bırakır.

New Jersey Plainfield’den gelen James Parker, bir hastanede ziyaretler yaparken bir hemşire ona beyaz perdeyle kapatılmış bir yatağı gösterdi ve şöyle fısıldadı, “Zavallı adam ölüyor. Peder buraya gelip ona son yemeğini verdi. Çok yaşamayacak.” James Parker, perdenin arkasına geçmek için hemşireye yalvardı, ve hemşire ona izin verdi. James Parker, ölmek üzere olan adama bakarken, göğsünde bir çarmıh olduğunu gördü. Eğilip çarmıhı kaldırdı. Hasta adam gözlerini kaldırdı, biraz endişelenmişe benziyordu. “Yerine koy,” diye

fısıldadı, “Çarmıh göğsümdeyken ölmek istiyorum.” Ziyaretçi çarmıhtaki kişiyi göstererek, coşkuyla “O harika Kurtarıcıdır!” dedi.

“Çarmıh değil, ama çarmıhta ölendir önemli olan. O çarmıhta ölen,İsa Mesih’tir.O, seni kurtarmak için öldü” diye yanıtladı James Parker.

Ruhuna imanın girdiği o anda belli oldu. James Parker çarmıhı yerine koydu ve kısa bir dua ettikten sonra adamın yanından ayrıldı. Bir kaç dakika sonra, ölmüş olan adamın bedeninin hastane odasından dışarıya götürüldüğünü gördü.

Çarmıha gerilmiş Olan’a bakmakta yaşam vardır, Senin için şu an yaşam var;

21. “Kurtulmak için On Buyruk’u yerine getirmem gerekmiyor mu?”

On Buyruk’u yerine getirmek mi? Bu kutsal buyrukları çok uzun zamandır, bilemeyeceğiniz kadar çok çiğnediniz. On Buyruk’u dikkatle inceleyin; hangisini ruhta veya gerçekte çiğnemediniz? Tanrı, “Yasa’nın gereklerini yapan, onlar sayesinde yaşayacaktır” (Galatyalılar 3:10) der, ama bu şekilde buyuran Tanrı’nın, “Yasa Kitabı’nda yazılı olan her şeyi sürekli yerine getirmeyen herkes lanetlidir” (Galatyalılar 3:12) dediği de gerçektir. Bu on buyruğu şimdi tek tek, ciddiyetle inceleyelim:

a. “Benden başka tanrın olmayacak.” (Yasanın Tekrarı 5:7)

‘nunla paylaşmadı mı? RAB’bimiz olan Tanrı’yı bütün kalbimiz, aklımız, canımız ve

b. “Kendine yukarıda gökyüzünde, aşağıda yeryüzünde ya da yer altındaki sularda yaşayan herhangi bir canlıya benzer put yapmayacaksın. Putların önünde eğilmeyecek, onlara tapmayacaksın.” (Yasanın Tekrarı 5:8-9)

Sayfa | 55

c. “Tanrın RAB’bin adını boş yere ağzına almayacaksın” (Yasanın Tekrarı 5:11)

d. “Şabat Günü’nü tut ve kutsal say” (Yasanın Tekrarı 5:12)

e. “Annene babana saygı göster” (Yasanın Tekrarı 5:16)

f. “Adam öldürmeyeceksin.” (Yasanın Tekrarı 5:17)

g. “Zina etmeyeceksin” (Yasa’nın Tekrarı 5:18)

h. “Çalmayacaksın” (Yasa’nın Tekrarı 5:19)

Çalmak eyleminin büyük para miktarları ya da değerli eşyaların alınmasıyla sınırlı olduğunu düşünmeye eğilimliyiz. Ama eğer biri, bir kuruş bile çalarsa, bir eve girip milyonları çalan bir adamla aynı günahı işlemiş olur. Yasal olarak kendisinin olmayanı almaktan suçlu olmayan kişi var mıdır?

Dudakların bir yalanla hiç kirletilmedi mi? Bize şu söyleniyor: “Kötüler daha ana rahmindeyken yoldan çıkar, doğdu doğalı yalan söyleyerek sapar.” Çocukların gerçeği söylemesi için eğitilmeleri gerektiği, sık sık belirtilen bir gerçektir. Çocuklar yalan söyleme dersine ihtiyaç duymazlar, “Çünkü ağız yürekten taşanı söyler.” (Matta 12:34) Ve “Yürek her şeyden daha aldatıcıdır.” (Yeremya 17:9) Bu nedenle, aldatıcı dudakların altında aldatıcı eylemler bulunur. Bu konuda “suçsuzum” demeye kalkan kişi, yalnızca hesabı sorulacak olan yalanlarının arasına bir yalan daha ekleyen kişidir.

Kendini beğenmiş Tarsuslu Saul’un, kendi günahının farkına varmasını sağlayan buyruk buydu. Dış görünüşte bu suçlardan hüküm giymemiş olduğunu kesinlikle söyleyebilmesine rağmen, Tanrı’nın ona yasakladığı şeylerin arzusuna köle olmuş olduğunu anladı: “Buyruk da bana yaşam getireceğine, ölüm getirdi.” (Romalılar 7:10) Çünkü günah, yasa aracılığıyla işleyerek onun içinde her tür şehveti yarattı, (başkasının malına göz dikmek, cinsel istekler ve şeytani arzular) ve böylece Saul zincirlerini kıramayan aciz bir köle haline geldi. Kendinizi aynı durumda görüyor musunuz? O zaman yasanın hükmünü ve hüküm giydiğinizi kabullenin.

TEK BİR SUÇ BİLE GÜNAHTIR

Belki, dikkatle inceledikten sonra, bu on buyruğun hepsini ihlal etmemiş olduğunuzu görürsünüz. Ama Kutsal Ruh, bize, Yakup 2:8-11’de şöyle diyor: “Komşunu kendin gibi seveceksin diyen Kutsal Yazı’ya uyarak Kralımız Tanrı’nın Yasası’nı gerçekten yerine getiriyorsanız, iyi ediyorsunuz. Ama insanlar arasında ayrım yaparsanız, günah işlemiş olursunuz; Yasa tarafından, Yasa’yı çiğnemekten suçlu bulunursunuz. Çünkü Yasa’nın her dediğini yerine getirse de tek bir konuda ondan sapan kişi bütün Yasa’ya karşı suçlu olur. Nitekim “Zina etmeyeceksin” diyen, aynı zamanda “Adam öldürmeyeceksin” demiştir. Zina etmez, ama adam öldürürsen, yine de Yasa’yı çiğnemiş olursun.”

Tanrı’nın yasası, insanları kurtarmak için değil, günahın ciddiyetini belirtmek için verilmiştir, amaç, günahın büyüklüğünü ortaya koymaktır, öyle ki yasayı ihlalin öz karakteri belirtilmiş olsun. “Bu nedenle Yasa’nın gereklerini yapmakla hiç kimse Tanrı katında aklanmayacaktır. Çünkü Yasa sayesinde günahın bilincine varılır.” (Romalılar 3:20) RAB’be şükürler olsun çünkü: “Mesih bizim için lanetlenerek bizi Yasa’nın lanetinden kurtardı. Çünkü, ‘Ağaç üzerine asılan herkes lanetlidir’ diye yazılmıştır.”(Galatyalılar 3:13) O insan oldu, ve yasa altında doğdu. Yasayı kusursuz bir şekilde yerine getirdiği için yasanın cezasından muaftı. Ama O çarmıha gerildi ve bizim yerimize geçerek yasanın lanetini üstlendi, öyle ki O’na güvenen bizler, yasanın adil yargısından muaf olabilelim. “O’na iman eden yargılanmaz, iman etmeyen ise zaten yargılanmıştır. Çünkü Tanrı’nın biricik Oğlu’nun

adına iman etmemiştir.” (Yuhanna 3:18) “Böylece Mesih İsa’ya ait olanlara artık hiç bir mahkûmiyet yoktur.” (Romalılar 8:1)

İsa kanını döktüğü için artık bağışlanma vardır;

22. “Mesih’e gelip bağışlanmadan önce, başkalarına yapmış olduğum bütün yanlışları

düzeltmem gerekmez mi?”

Başkalarına yapılmış olan haksızlıklar konusunda eğitilmiş olmanız çok iyi, ama Söz’ün hiç bir yerinde kurtulmak için önce yanlışların düzeltilmesi gerektiğini söyleyen bir ifade yoktur. Ama kurtulduktan sonra elimizden gelenin en iyisini yaparak günahlarımızı telafi etmeyi arzulamamız doğrudur. Elçi, zaten kurtulmuş olanlara şöyle yazmıştır: “Hırsızlık eden, artık hırsızlık etmesin. Aksine, kendi elleriyle iyi olanı yaparak emek versin; böylece ihtiyacı olanla paylaşacak bir şeyi olsun.” (Efesliler 4:28)

Çarmıhtaki tövbe eden hırsızı ele alalım. Bir çok komşusunu yaraladığı için kesinlikle suçluydu! Ama İsa’ya iman ettiği an kurtulmuş oldu. İman ettiği andaki koşullarından ötürü işlemiş olduğu herhangi bir suçun telafisini gerçekleştirmesi mümkün değildi. Elleri ve ayakları çarmıha çivilenmişti. Yaptığı kötülükleri telafi etmek amacıyla hiç bir şey yapacak gücü ve zamanı yoktu. Ama, Kutsal Acı Çeken’in aracılığıyla tamamen ve hiç duraksamadan Cennet’e uygun olmak üzere bağışlandı. Eğer bu hırsıza yaşama hakkı verilmiş olsaydı ve çarmıhtan indirilseydi, ömrünün geri kalan bölümünü kesin tövbesinin gerçekliğini göstermeye adardı. Ve mümkün olduğu kadar yapmış olduğu kötülükleri telafi etmeye çalışırdı. Ama içinde olduğu bu duruma rağmen yine de kurtarıldı. Bunun nedeni, RAB Mesih İsa’nın kefaret sağlayan emeğidir.

Sana ölüm getiren her şeyi at, İsa’nın ayaklarının dibine at; Yalnızca O’nda dur,

23. “İmanlı olduğumu gerçekten umuyorum, ama emin olmaya cüret etmek istemiyorum. Kıyamet gününden önce hiç kimsenin bundan emin olamayacağı düşüncesindeyim.”

İmanlı olduğunuzdan emin olmanız için kıyamet gününü beklerseniz geç kalmış olursunuz! Eğer bu konu, kıyamet gününden önce çözüm bulmazsa, sonsuza kadar kaybolmuş olacaksınız. Belki de, yüce yargı tahtını, kıyametin nedenini ve yargılanacak olanları bilmediğiniz için bu düşünceye sahipsiniz. Kıyamet günü, günahın içinde kalmış olanların yargılanması için gerçekleşecektir. Yaşayıp da Mesih’le birleşmeden ölmüş olanlar,

Sayfa | 58

Ben bu ayetin Douay çevirisini seviyorum, bu çeviri aynı zamanda Türkçe Kutsal Kitap tarafından da doğrulanmaktadır, benim kullandığım çeviride (NJV) “hüküm giymeyecektir” diyor, ama Douay çevirisinde, “yargılanmayacaktır” diyor. Burada ne kadar da muhteşem bir gerçek açıklanıyor, değil mi? RAB İsa’ya iman eden kişi, günahları için yargılanmayacaktır, çünkü Mesih onun için zaten yargılanmıştır. İşte bu yüzden Tanrı, Oğlu’nu Kurtarıcıları olarak kabul eden herkesi karşılıksız ve eksiksiz olarak aklar. Yukarıda verilen ayeti tekrar inceleyin. Sözünü işitenlerin ve O’na iman edenlerin hepsine sonsuz yaşam verildiğini görün.Geçerli olan gerçek, işte budur. Bu nedenle, “İsa’ya iman ettiğim için sonsuz yaşama sahip olduğumu umuyorum” demek, aslında imansızlıktır. Tanrı’yı sorgularsanız, alçak gönüllülükten söz edemezsiniz. O’nun vaatlerine iman edin ve sonsuz yaşamın size ait olduğundan emin olun.

İman eden, müjdeyi yüksek sesle bağırarak yaysın,

24. “Kurtulduğumdan emin olmak için önce vaftiz olmuş olmam gerekmez mi?”

Vaftiz olmak doğru ve uygundur. Ama vaftiz olmak ruhun kurtuluşunu etkilemez. Petrus’un bize söylediği gibi vaftiz, Nuh’un daha önceki dönemde, gemiyle kurtulmuş olmasına benzeyen bir kurtuluşun ifadesidir. Ama bize açıkça şöyle söyleniyor: “İman yoluyla, lütufla kurtuldunuz. Bu sizin başarınız değil, Tanrı’nın armağanıdır.” (Efesliler 2:8) Filipi’deki zindancının merakla sorduğu, kesin bir yanıt gerektiren, “Efendiler, kurtulmak için ne yapmam gerekir?” şeklindeki sorusuna şu yanıt verildi, “Rab İsa’ya iman et, sen de ev halkın da kurtulursunuz.” ( Elçilerin İşleri 16) Vaftiz, iman etmekten sonra gerçekleşen bir olgudur. Vaftiz, Mesih’i RAB ve Kurtarıcı olarak ilan etmenin tanrısal yoludur. Hiç bir şekilde vaftiz olamayacak durumda olan bir çok insan kurtulmuştur. Tövbekâr hırsızı tekrar düşünün ve Tanrı’nın insanları kurtarmak için asla iki yolu olmadığını bilin. Bütün günahları silen İsa Mesih’in kanına güvendiğiniz zaman, o hırsızı kurtarmış olan lütuf sizi de kurtaracaktır.

Vaftiz konusunda zihinleri biraz karıştıran bir kaç ayet vardır. Buna rağmen ruhunuz, lütuf aracılığıyla gerçekleşen açık ve kesin kurtuluşu vaat eden Tanrı Sözü nedeniyle huzura varsın. Kutsal Kitap’ı Kutsal Ruh’un yönetimi altında incelediğiniz zaman bu zihinleri karıştırabilen ayetlerin anlamları ortaya çıkacaktır. Ölümden kurtuluşunuzu sağlayan, Mesih’in yargı vaftizinden geçmiş olmasıdır.

Ruhunun çektiği acıyı hatırlıyoruz;

Ölümün karanlık sularında vaftiz olurken,

Sayfa | 59

25. “Keşke doğru kilisede olduğumu bilebilseydim, o zaman güvende hissederdim kendimi. Ama o kadar çok kilise var ki, aklım karışıyor ve üzülüyorum.”

Güvenin kaynağı kilise değildir. Kilise, RAB Mesih İsa’ya inananların yani tek bir beden halinde Kutsal Ruh ile vaftiz edilmiş olanların topluluğudur. Kilise, ne kadar eski kökenli ve saygı değer olsa da, yalnızca basit bir topluluktan ibaret değildir. Eğer doğru kilisede olduğunuza emin olsaydınız ve bundan dolayı kurtulduğunuza inansaydınız, sonsuza kadar kaybolmuş olurdunuz. Güveninizin temeli, kesinlikle yalnızca kilisenin Başı’na, dirilmiş olan Mesih İsa’ya dayanmalıdır. Tek Kurtarıcı O’dur. Kiliseyi temel alan eylemler boştur. Ve kurtuluş için herhangi bir kilisenin üyeliğine güvenmek, aldanmaktan başka bir şey değildir. Sizi gelecek olan yargı fırtınalarının arasından geçirebilecek olan tek gemi yalnızca Mesih’tir. Hangi mezhebe dönerseniz dönün, o mezheple birleştiğiniz için kurtuluşa ulaşamazsınız. Ama İsa’ya geldiğiniz zaman,O’nun halkıyla beraber olmanın sevincini yaşamaya hazırsınızdır.

Kutsal Kurtarıcımızın kanıyla kurtardığın

26. “İsa’nın benim için ölmüş olduğuna inanıyorum, ama kurtulmuş olduğumu söylemeye çekiniyorum, çünkü RAB’bi, sevmem gerektiği kadar sevmediğimi biliyorum.”

O’nu, sevilmesi gerektiği kadar sevenlerin olup olmadığına dair ciddi kuşkularım var. Ama kendi yüreğinizde sevgi aramanız, büyük bir hatadır. Bunun yerine, Mesih’in çarmıhında ifade edilen yüce Tanrı sevgisinden ve O’nun size yıllardır gösterdiği ilgiden ötürü sevinç duyun. Bazen sevginin daha çok sevgi yarattığını söyleriz. Bu durum, ancak RAB’be karşı duyulan sevgi söz konusu olduğunda gerçektir. O’nun sevgisiyle ilgilenmeye başladığınız zaman, yüreğiniz bu sevgiye yanıt verir ve, “Bizse seviyoruz, çünkü önce O bizi sevdi” (1. Yuhanna 4:19), diyebilmeniz mümkün olur. Kendi yüreğinde güven aramak, geminin demirini, geminin içine atmak gibidir. Demiri geminin yanından, bela denizinin büyük ve sorunlu dalgalarının içine atın. Öyle ki, attığınız demir derinlerdeki bir kayaya tutunana kadar aşağılara insin. Var olan tek Kaya, Mesih’tir ve O, Tanrı’nın günahkârlara karşı gösterdiği sonsuz sevginin ifadesidir.

Aşağıdaki şiirin yazarı belirsizdir, ama sözleri kutsal gerçeği içermektedir: Eğer okyanuslar mürekkepten ve,

Eğer her çimen parçası bir kalem , Ve her insanın işi yazarlık olsaydı, Göklerdeki Tanrı’nın

Ama yazılan sayfalar, gökyüzüne kadar uzansalar bile, Yine de Tanrı’nın sevgisini anlatamazlardı!

27. “Bazen her şeyin yolunda olduğunu hissediyorum, ama bazen de hatalı olduğumdan kuşkulanıp, korkudan titriyorum.”

Sayfa | 60

Fırtınalı bir gecede, Cornwal sahilindeki kayalara çarpıp parçalanan bir geminin öyküsüne kulak verelim: Gemideki herkes öldü. Yalnızca İrlandalı genç bir çocuk kurtuldu. Bu genç çocuk, dalgalar tarafından yükseklerdeki kocaman bir uçurumun sivri tepesine fırlatıldı ve orada fırtınadan saklanacak bir yer buldu. Sabah olunca dürbünle çevreyi araştıran insanlar, onu gördüler ve tutunduğu yere doğru bir sandalla ilerlediler. Bütün gece boyunca dışarıda soğukta kaldığı için neredeyse ölmek üzere olan genç, bulunduğu yerden büyük özen gösterilerek alındı ve karaya götürüldü. Kendisine gelmesi için yapılan tedavi tamamlandıktan sonra, ona şu soruyu sordular, “Oğlum, o korkunç fırtına sırasında kayanın üzerinde hiç sarsılmadın mı?” Genç çocuk, İrlandalılara özgü aksanıyla onları şöyle yanıtladı, “Sarsılmak mı? Tabii ki sarsıldım. Ama biliyor musunuz, o kaya, fırtınalı gece boyunca hiç sarsılmadı.” Eğer Mesih’e iman ettiyseniz, o kayanın üzerindesiniz. Siz sarsılabilirsiniz, ama bu durumunuz Tanrı’nın kurtuluşunu geçersiz kılmaz. Kaya yerinde durur. Kendinize bakmayı bırakın ve yalnızca Tanrı’nın Sözüne dayanın.

Her büyük ve güçlü rüzgârda, Demirim yerinde durur.

28. “Kurtuluşumun güvencesine dair kesinliğin var olduğu zamanlar yaşıyorum, ama sonra bu güvenceyi kaybediyorum. Bu karanlık zamanları neden yaşıyorum?”

Bu karanlık zamanların çeşitli nedenleri olabilir. Geçmişteki en güçlü imanlılar bile bazen buna benzer zamanlar yaşamışlardır. Bu tür karanlık zamanların nedeni, zihinsel ve fiziksel yorgunluk olabilir. Ruhlarımızın düşmanı, yorgun olduğumuz zamanları aleyhimize değerlendirmek için sürekli fırsat kollar. Şeytan, fiziksel ve zihinsel sağlığımız yerindeyken, Tanrı’nın vaatleri nedeniyle duyduğumuz huzuru bize unutturmak için her an çaba gösterir.

Yaşlı bir Tanrı hizmetkarı hakkında gerçek olan şu öykü anlatılır: Bu Tanrı hizmetkarı, halkın önünde konuştuğunda müjdeyi net ve güçlü bir biçimde duyururdu. Ama bazen, zor dönemlerden geçtiğinde, kuşkulara kapılır ve kararlı davranamazdı. Bu konuyu eşine anlattığında, eşi ona Yuhanna 5:24’ü hatırlattı. “Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir.” Yaşlı Tanrı hizmetkarı bu sözleri okurken sevinçle kahkahalar attı ve şöyle dedi, “Yıllardır bu sözler hakkında vaaz vermiş olan benim, şimdi bu sözleri unutmam ne kadar garip!”

Sayfa | 61

Bu öykü aracılığıyla bir örneği verilmiş olan zihinsel yorgunluğu anlayabiliriz, ama söz konusu olan temel ilke doğrudur. Can düşmanınız size karşı gelip güvencenizi yıkmaya çalıştığında, ona Tanrı’nın söylediği sözleri gösterin.

Ama eğer imanlı bu nitelikler konusunda gelişmezse, tanrısal bereketin üzerinde kalmasını bekleyemez. Bu nedenle bizim için şu sözler yazılmıştır, “Bu niteliklere sahip olmayan uzağı göremez, kördür. Eski günahlarından temizlendiğini unutmuştur.” (2. Petrus

İmanlının yaşamı hiç bir zaman durgun değildir. İmanlı, lütufta büyümelidir, aksi takdirde yaşamında döneklik ve çürüme meydana gelir. “Yüreği dönek olan tuttuğu yolun… ödülünü alacaktır.” (Süleyman’ın Özdeyişleri 14:14) Tanrı’yla yürümeyerek, ruhunun sürüklenmesine izin veren kişinin, kurtuluş sevincini kaybedeceği kesindir. Kendinizi bu konuda inceleyin, ve eğer Kutsal Kitap’ı okuma, dua etme ya da lütfun yollarının doğru kullanımı konusunda aldırmaz bir davranış içindeyseniz, bunların hepsini Tanrı’ya anlatın ve önünüzdeki günlerde O’nunla yürümek için çaba sarf edin, öyle ki bir imanlı olarak karakteriniz güçlensin.

Şimdi sıra ile sözünü edeceğim davranışlardan biri ya da hepsi güvencemizi silmek için tasarlanmışlardır: dünyasallık, herhangi bir cinsel ahlaksızlık, imanlı olarak sahip olduğunuz sorumluluklara sadakatsizlik, yersiz ciddiyetsizlik ve içinizde başkalarına karşı nefret ya da kötü istek barındırmak. Eğer bu davranışların herhangi birini yapmaktan suçluysanız, Tanrı’nın huzurunda bu davranışlarınızla, şu sözleri hatırlayarak yüzleşin, “Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır.” (1. Yuhanna 1:9)

10. SON ÖĞÜTLER

Bu sayfalardaki satırlarda, yaşamakta olduğunuz soruna değinmemiş olabileceğimin farkındayım. Ruhunuzun kurtuluşuna dair kesin güvenceye sahip olmanızı engelleyen ne olursa olsun, çaresizliğe düşüp bu güvencenin varlığından haberdar olmaya layık olmadığınızı düşünmemeniz için size yalvarıyorum. Zihniniz ne durumda olursa olsun, vicdanınız sizi ne kadar rahatsız ederse etsin, sizi kuşatan engellere karşı koyabilmeniz için, Tanrı’nın kutsal Sözü’nde tam sizin durumunuza uygun olarak tasarlanmış bir çözüm kesinlikle vardır.