Soru: Kutsal Kitap ırkçılık, önyargı ve ayrımcılık hakkında ne der?

Yanıt: Bu konuda anlaşılması gereken ilk şey, bir tek ırk olduğu ve onun da insan ırkı olduğudur. Beyazlar, Afrikalılar, Asyalılar, Hintliler, Araplar ve Yahudiler farklı ırklar değildirler. İnsanlığın değişik etniklilikleridirler. Bütün insanlar (tabii ki, çok ufak farklılıklarla) aynı fiziksel özelliklere sahiptir. Daha da önemlisi, bütün insanlar Tanrı’nın sureti ve benzerliğinde yaratılmışlardır (Yaratılış 1:26-27). Tanrı dünyayı o kadar çok sevmiştir ki, hayatını bizim için vermesi üzere İsa’yı göndermiştir (Yuhanna 3:16). Buradaki “dünya” sözcüğüne bütün etnik grupların dahil olduğu kesindir.

Tanrı, insanlar arasında ayrım yapmaz ve bazılarının tarafını tutmaz (Yasa’nın Tekrarı 10:17; Elçilerin İşleri 10:34; Romalılar 2:11; Efesliler 6:9) ve biz de böyle bir şey yapmamalıyız. Yakup 2:4 ayrımcılık yapanları, “kötü düşünceli yargıçlar” şeklinde tanımlar. Bizim böyle olmak yerine komşumuzu kendimiz gibi sevmemiz gerekmektedir (Yakup 2:8). Eski Antlaşma’da, Tanrı insanlığı Yahudiler ve Yahudi olmayan uluslar olmak üzere iki “ırk” grubuna ayırmıştı. Tanrı’nın amacı, Yahudiler’in bir kâhinler egemenliği olması ve Yahudi olmayan uluslara hizmet etmeleriydi. Bunun yerine, Yahudiler büyük bir çoğunlukla konumlarından ötürü gururlandılar ve Yahudi olmayan ulusları küçümsediler. İsa Mesih ikisinin arasındaki düşmanlık duvarını yok ederek (Efesliler 2:14) buna son verdi.

Irkçılığın, önyargının ve ayrımcılığın bütün biçimleri Mesih’in çarmıhta gerçekleştirdiği işe hakaret etmektir. İsa bizlere, Kendisi bizleri sevdiği gibi bizim de birbirimizi sevmemizi buyurur (Yuhanna 13:34). Eğer Tanrı tarafsızsa ve bizleri tarafsız olarak seviyorsa, bizim de başkalarını aynı standarda göre sevmemiz gerekir. İsa, Matta 25’te O’nun en basit kardeşleri için yaptığımızı Kendisi için yaptığımızı öğretir. Bir insanı aşağılarsak Tanrı’nın benzerliğinde yaratılmış bir insana kötü davranmaktayızdır; Tanrı’nın sevdiği ve İsa’nın kendisi için öldüğü birisini üzmekteyizdir.

Irkçılık, çeşitli biçimler ve derecelerde, binlerce yıldır insanlığın üzerinde bir bela olmuştur. Her etnik gruptan olan kardeşler, bunun böyle olmaması gerekiyor. Irkçılık, önyargı ve ayrımcılık kurbanlarının diğerlerini bağışlaması lazımdır. Efesliler 4:32, “Birbirinize karşı iyi yürekli, şefkatli olun. Tanrı sizi Mesih'te bağışladığı gibi, siz de birbirinizi bağışlayın” diye bildirir. Irkçı insanlar sizin bağışlamanızı hak etmeyebilirler ama biz de Tanrı’nın bağışlamasını onlardan çok daha az hak ediyorduk. Irkçılık yapıp önyargıda ve ayrımcılıkta bulunanlar tövbe etmelidirler. “Ölümden dirilenler gibi kendinizi Tanrı'ya adayın; bedeninizin üyelerini doğruluk araçları olarak Tanrı'ya sunun” (Romalılar 6:13). “Artık ne Yahudi ne Grek, ne köle ne özgür, ne erkek ne dişi ayrımı var. Duam, “Hepiniz Mesih İsa'da birsiniz” diyen Galatyalılar 3:28’in hayatlarımızda tamamen gerçek olmasıdır.