آیا شما حیات جاودانی دارید؟

سوال: آیا شما حیات جاودانی دارید؟

جواب: کتابمقدس به وضوح نشان می دهد که چگونه میتوان حیات جاودانی را یافت. نخست، ما باید این حقیقت را بپذیریم که بر ضّد خدا گناه کرده ایم: "زیرا همه گناه کرده اند و از جلال خدا قاصِر می باشند" (رومیان 23:3). همۀ ما مرتکب اعمالی شده ایم که نه فقط خدا را خشنود نساخته، بلکه ما را لایق مجازات نموده اند. از آنجا که همۀ گناهان ما به ضّد خدای ابدی صورت گرفته اند، ما شایستۀ مجازات ابدی هستیم. "مزد گناه موت است، اما نعمت خدا حیات جاودانی در خداوند ما عیسی مسیح" (رومیان 23:6).

اما عیسی مسیح، آن پسر ابدی خدا که بدون گناه بود (اول پطرس 22:1)، انسان شد (یوحنا 14:1)، و مُرد تا جریمۀ گناهان ما را بپردازد. "لکن خدا محبت خود را در ما ثابت می کند از اینکه هنگامیکه ما هنوز گناهکار بودیم مسیح در راه ما مُرد" (رومیان 8:5). عیسی مسیح بر روی صلیب جان داد (یوحنا 19 :31- 42)، و مُجازاتی را که ما مُستحّق آن بودیم بر خود گرفت (دوم قرنتیان 21:5). پس از سه روز، او از مُردگان برخاست (دوم قرنتیان 15: 1-4) و پیروزی خود را بر گناه و موت ثابت نمود. "بحسب رحمت عظیم خود، ما را بوساطت برخاستن عیسی مسیح از مردگان، از نو تولید نمود برای امید زنده" (اول پطرس 3:1).

با ایمان، ما می بایستی از گناه خود توبه کرده، به مسیح روی آوریم تا نجات یابیم (اعمال 3 : 29). اگر ما به او ایمان آوریم و مطمئن باشیم که مرگ او بر صلیب تاوان گناهان ما را پرداخت نموده است، او گناهان ما را می بخشد و به ما وعده میدهد که حیات جاودان خواهیم داشت. "زیرا خدا اینقدر جهان را محبت نمود که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد"(یوحنا 3 : 16). "زیرا اگر به زبان خود عیسی خداوند را اعتراف کنی، و در دل خود ایمان آوری که خدا او را از مُردگان برخیزانید، نجات خواهی یافت" (رومیان 9:10). تنها طریق حقیقی برای دریافت حیات جاودان ایمان به کار بی نقصی است که مسیح بر روی صلیب انجام داد. "زیرا که محض فیض نجات یافته اید و این از شما نیست، بلکه بخشش خداست. و نه از اعمال، تاهیچکس فخر نکند" (افسسیان 2: 8-9).

اگر مایل هستید عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"

آیا شما حیات جاودانی دارید؟

چگونه می توان آمُرزش الهی را دریافت نمود؟

سوال: چگونه می توان آمُرزش الهی را دریافت نمود؟

جواب: اعمال رسولان 38:13 تعلیم می دهد، "پس ای برادران عزیز، شما را معلوم باد که بوساطت او به شما از آمرزش گناهان اعلام می شود."

آمُرزش گناهان چیست و چرا من به آن احتیاج دارم؟

"آمُرزش" یعنی پاک کردن، گذشتن از تقصیر، و بخشیدن قرض. زمانی که به کسی گناه کرده باشیم، از او بخشش می طلبیم تا آن رابطۀ صدمه دیده را دوباره احیا نمائیم. آمُرزش چیزی نیست که شخص خاطی مُستحّق آن باشد. در واقع هیچکس لیاقت بخشش را ندارد. آمرزش عملی است ناشی از محبت، رحمت، و فیض. آمرزش تصمیمی است که شخص بخشنده نسبت به شخص خاطی اتخاذ می کند. او، علی رغم تمام بدی هائی که از شخص خاطی دیده است، تصمیم می گیرد تا هیچ ادعائی بر علیه او نداشته باشد.

کتابمقدس تعلیم می دهد که همۀ ما مُحتاجیم که خدا گناهانمان را ببخشد. ما آدمیان، همه گناه کرده ایم. خدا در جامعه 20:7 اعلام میکند: "زیرا مَرد عادلی در دنیا نیست که نیکوئی ورزد و هیچ خطا ننماید." در اول یوحنا 8:1 می خوانیم: "اگر گوئیم که گناه نداریم، خود را گمراه می کنیم و راستی در ما نیست." گناه، به هر صورت که باشد، سرکشی و یاغیگری به ضّد خداست (مزمور 4:51). در نتیجه، همۀ ما، بطور جدی مُحتاج آمُرزش الهی هستیم. اگر گناهان ما آمرزیده نشوند، تمام ابدیت را در عذاب بسر خواهیم برد؛ عذابی که نتیجۀ گناهان خود ماست (متی 46:25 ؛ یوحنا 36:3).

من چگونه می توانم آمرزش الهی را دریافت کنم؟

خوشبختانه خدا، خدائی است با محبت، رحیم، و مشتاق برای آمرزش گناهان ما! دوم پطرس 9:3 خاطر نشان می سازد: "... بر شما تحمل می نماید؛ چون نمی خواهد کسی هلاک گردد، بلکه همه به توبه گرایند." بنابراین، خدا مایل است که ما را بیامرزد. و تنها به همین دلیل بود که برای بخشش گناهان ما تدارک دید.

تنها مجازات عادلانه برای گناهان ما موت می باشد. بخش اول رومیان 23:3 می گوید: "مُزد گناه موت است...." مرگ ابدی آن چیزی است که در قبال گناهان خود تحصیل نموده ایم. خدا، مطابق نقشۀ کامل خویش، در شخص عیسی مسیح، جسم انسانی به خود گرفت (یوحنا 1:1 ، 14). مسیح با مرگ خود بر صلیب جریمه ای که ما مستحق آن بودیم (یعنی مرگ) را بر خود گرفت. دوم قرنتیان 21:5 تعلیم می دهد: "او را که گناه نشناخت در راه ما گناه ساخت، تا ما در وی عدالت خدا شویم." مسیح بر روی صلیب مُرد؛ او با مرگ خود جریمۀ گناهان ما را پرداخت! در مقام خدا، مرگ عیسی مسیح آمرزش الهی را برای همۀ گناهکاران فراهم کرد. اول یوحنا 2:2 اعلام می کند: "اوست کفاره به جهت گناهان ما؛ و نه گناهان ما فقط، بلکه به جهت تمام جهان نیز." مسیح از مردگان برخاست و پیروزی خود بر گناه و موت را اعلام نمود (اول قرنتیان 1:15 ـ 28). حمد بر نام خدا که بواسطۀ مرگ و قیام عیسی مسیح بخش دوم رومیان 23:3 تحقق می یابد: "... اما نعمت خدا حیات جاودانی در خداوند ما عیسی مسیح."

آیا شما می خواهید گناهانتان آمُرزیده شوند؟ آیا شما در درون خود از احساس تقصیری که دائم شما را عذاب می دهد رنج می برید؟ اگر شما به عیسی مسیح به عنوان نجات دهندۀ خود ایمان آورید، آمُرزش الهی را دریافت خواهید کرد. در افسسیان 7:1 می خوانیم: "در وی، به سبب خون او، فدیه یعنی آمُرزش گناهان را به اندازۀ دولت فیض او یافته ایم." عیسی مسیح قرض ما را پرداخت نمود تا ما بخشیده شویم. آنچه که شما باید انجام دهید این است که ایمان آورید عیسی مسیح بر صلیب مُرد تا گناهان شما بخشیده شوند، و از خدا بخواهید تا بواسطۀ عیسی مسیح شما را ببخشد. در این صورت مُطمئن باشید که بخشیده شده اید. یوحنا 16:3 ـ 17 حاوی این پیغام بی نظیر است: " زیرا خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسز یگانۀ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد، هلاک نگردد بلکه حبات جاودانی یابد. زیرا خدا پسر خود را در جهان نفرستاد تا بر جهان داوری کند، بلکه تا به وسیلۀ او جهان نجات یابد."

آیا می توان آمُرزش الهی را به این سادگی دریافت نمود؟

بله، به همین سادگی. آمُرزش الهی را نه میتوان با پرداخت قیمتی خرید، و نه با انجام اعمال خاصّی تحصیل نمود. آنچه شما میتوانید انجام دهید این است که بخشش گناهان را با ایمان دریافت کنید؛ بخششی که خدا مَحض رحمت و فیض خود عطا می کند. اگر مایل هستید عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
چگونه می توان آمُرزش الهی را دریافت نمود؟

من یک مسلمان هستم. چرا باید به فکر مسیحی شدن باشم؟

سوال: من یک مسلمان هستم. چرا باید به فکر مسیحی شدن باشم؟

جواب: به احتمال قوی جالب ترین جنبۀ ارتباط اسلام و مسیحیت آن چیزی است که قرآن در بارۀ عیسی مسیح می گوید. مطابق قرآن، الله عیسی را فرستاد و او را با روح القدس حمایت نمود (سوره 87:2)، الله عیسی را متعالی ساخت (سوره 253:2)، عیسی پاک و بدون گناه بود (سوره 46:3 ؛ 85:6 ؛ 19:19)، عیسی از مردگان برخیزانیده شد (سوره 33:19-34)، الله به عیسی فرمود تا مذهبی تأسیس نماید (سوره 13:42)، و اینکه عیسی به بهشت بُرده شد (سوره 157:4-158). در نتیجه، مسلمانان مؤمن باید با تعالیم عیسی مسیح آشنائی داشته و او را متابعت کنند (سوره 48:3-49 ؛ 46:5).

تعایم عیسی مسیح توسط شاگردانش در اناجیل به جزئیات به رشتۀ تحریر درآمده اند. قرآن، در سوره 111:5 می گوید که شاگردان تحت الهام روح القدس به عیسی و پیغام او ایمان آوردند. سوره 6:61 و 14 عیسی و شاگردانش را به عنوان معاونین الله معرفی می کند. بنابراین، شاگردان عیسی به عنوان معاونین الله کلام مسیح را به دقت تمام به رشتۀ تحریر درآوردند. قرآن به مسلمانان تعلیم می دهد که تورات و اناجیل را احترام نموده پیروی کنند (سوره 44:5-48). اگر عیسی مسیح پاک و بی گناه بود، پس همۀ تعالیم او حقیقت دارد. و اگر شاگردان مسیح معاونین الله بودند، پس آنچه را از مسیح و تعالیمش به رشتۀ تحریر درآورده اند دقیق و صحیح می باشد.

الله، از طریق محمّد، مسلمانان را در قرآن تعلیم می دهد تا انجیل را بخوانند. الله اینچنین تعلیمی نمی داد اگر اناجیل تحریف شده بودند. با توجه به مندرجات در قرآن نسخه های موجود از انجیل در زمان محمّد صحّت داشته و مورد تأئید الله بوده اند. امروزه هزاران نسخه از اناجیل یافت شده اند که قدمت تعدادی از آنان به 450 سال پیش از زمان محمّد می رسد. مقایسۀ نسخه های بدست آمده از انجیل که قدمت آنها به قبل از محمّد، زمان محمّد، و بعد از محمّد می رسد نشان می دهد که همه (بدون استثناء) دقیقاً با یکدیگر مطابقت دارند. پس هیچ دلیل قانع کننده ای مبنی بر تحریف اناجیل وجود ندارد. بنابراین میتوان اطمینان داشت که همۀ تعالیم مسیح حقیقت است، همۀ آنها بدقت در اناجیل ثبت شده اند، و الله اناجیل را حفاظت کرده است.

در بارۀ مسیح چه چیزهائی در اناجیل مرقوم است؟ در یوحنا 6:14 عیسی اعلام نمود: "من راه و راستی و حیات هستم. هیچکس جز بوسیلۀ من نزد پدر نمی آید." عیسی مسیح تعلیم داد که او تنها راه رسیدن به خداست. در متی 19:20 او فرمود که مصلوب شده، به قتل خواهد رسید، و روز سوم از مُردگان قیام خواهد کرد. این وقایع چنانکه مسیح فرموده بود رُخ داد و در اناجیل ثبت شد (متی باب های 27 و 28؛ مرقس باب های 15 و 16؛ لوقا باب های 23 و 24؛ یوحنا باب های 19-21). چرا عیسی، این پیغمبر بزرگ خدا، می بایستی اجازه دهد او را به قتل رسانند؟ چرا اصلاً لازم بود الله اجازه دهد این اتفاق بیفتد؟ عیسی گفت: "کسی مُحبتِ بزرگتر از این ندارد که جان خود را بجهت دوستان خود بدهد." (یوحنا 13:15) یوحنا 16:3 خاطر نشان می سازد که خدا آنقدر ما را دوست داشت که عیسی را فرستاد تا به جهت ما جان خود را فدا کند.

چرا ما احتیاج داریم عیسی مسیح جان خود را به جهت ما بدهد؟ تفاوت اصلی اسلام و مسیحیت در همین نکته است. اسلام تعلیم می دهد که الله ما را بر اساس سنگینی وزنۀ اعمال خوب و بدمان داوری خواهد کرد. ولی تعلیم مسیحیت این است که هیچکس قادر نیست آنقدر اعمال نیکو انجام دهد که بر اعمال بدش سبقت جسته او را به بهشت ببرد. حتی اگر انسان (به فرض محال) اعمال بدش را تحت پوشش اعمال نیکش قرار دهد، خدا همچنان قدوس، پاک، و عاری از گناه است به طوری که حتی یک گناه را تحمل نخواهد کرد. یعنی حتی یک گناه کافی است که آن خدای قدوس ما را از رسیدن به بهشت باز دارد. الله، اگر کامل و مقدس است، نمی تواند متحمل حتی یک ناپاکی در بهشت شود. بنظر می رسد که این حقیقت هیچ امیدی برای ما بجا نمی گذارد جز سپری کردن ابدیت در جهنم! قدوسیت الله ایجاب می کند که گناه را برای تمام ابدیت محکوم و داوری نماید. به همین دلیل لازم بود عیسی مسیح قربانی گناه ما بشود.

مطابق قرآن، عیسی مسیح عاری از گناه بود. چگونه ممکن است که یک انسان در همۀ طول عمرش مرتکب حتی یک گناه نشود؟ در واقع، این غیر ممکن است. پس مسیح چگونه بی گناه بود؟ عیسی مسیح وجودی بیش از یک انسان بود. خود عیسی مسیح ادعا نمود که خداست (یوحنا 30:10). عیسی مسیح ادعا نمود که همان خدای تورات (عهد عتیق) است (یوجنا 58:8). اناجیل بطور واضح تعلیم می دهند که عیسی مسیح خدای مجسّم است؛ یعنی خدا در قالب جسم (یوحنا 1:1 ، 14). خدا می دانست که همۀ ما گناه کرده ایم و نمی توانیم وارد بهشت شویم. خدا می دانست که تنها را ه برای آمرزش گناهان ما این بود که جریمۀ گناهان ما پرداخت شود. و خدا می دانست که تنها او قادر بود این قیمت گزاف را بپردازد. به همین خاطر خدا انسان شد (عیسی مسیح)، بی گناه زیست نمود (سوره 46:3؛ 85:6؛ 19:19)، پیغامی عاری از خطا تعلیم داد، و برای ما مُرد تا جریمۀ گناهان ما را ادا کند. خدا به این عمل مبادرت ورزید چون ما را دوست داشت و می خواست ما ابدیت را در بهشت با او صرف کنیم.

همۀ اینها چه مفهومی برای شما دارند؟ عیسی قربانی کامل گناهان ما است. خدا بخشش و نجات را به ما هدیه می دهد اگر ما به سادگی آن را بپذیریم (یوحنا 12:1) و ایمان آوریم که عیسی همان نجات دهنده ای است که به مانند یک دوست جان خود را برای ما فدا کرد. اگر شما به عیسی مسیح به عنوان نجات دهندۀ خویش اعتماد کنید، او شما را اطمینان خواهد بخشید که برای تمام ابدیت دارای حیات جاودانی در بهشت هستید. خدا گناهان شما را خواهد بخشید، باطن شما را پاک خواهد کرد، روح شما را تازه خواهد ساخت، به شما حیات پرثمر در این جهان، و حیات جاودان در جهان آینده خواهد بخشید. چگونه می توان چنین هدیۀ باارزشی را رد کرد؟ چگونه می توان به خدائی که ما را محبت نمود و جان خود را در راه ما فدا نمود پُشت کرد؟

اگر شما مطمئن نیستید به چه چیزی ایمان دارید، شما را دعوت می کنیم که در دعا به خدا بگوئید: "خدایا، مرا کمک کن تا حقیقت را بیابم. مرا یاری فرما تا تعلیم و اعتقادات غلط را تشخیص دهم. مرا کمک کن تا راه صحیح نجات را بشناسم." خدا همواره چنین دعائی را جواب می دهد.

اگر شما مایلید که عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ شخصی خود بپذیرید، به سادگی با او صحبت کنید. در سکوت و یا با صدای بلند به او بگوئید که شما می خواهید هدیۀ نجات در مسیح را از او بپذیرید. اگر می خواهید دعا کنید، میتوانید بگوئید: "خدایا، برای محبتی که نسبت به من داری ممنونم. متشکرم که جان خود را برای من قربانی کردی. برای نجاتی که برای من تدارک دیدی ممنونم. هدیۀ نجات در عیسی مسیح را با ایمان می پذیرم و به او به عنوان نجات دهنده ام اعتماد می کنم. تو را دوست دارم و خود را به تو تسلیم می کنم."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
من یک مسلمان هستم. چرا باید به فکر مسیحی شدن باشم؟

آیا چیزی به عنوان "زندگی پس از مرگ" وجود دارد؟

سوال: آیا چیزی به عنوان "زندگی پس از مرگ" وجود دارد؟

جواب: کتابمقدس می فرماید: "انسان که از زن زائیده می شود، قلیل الایّام و پر از زحمات است. مثل گل می روید و بریده می شود، و مثل سایه می گریزد و نمی ماند.... اگر مَرد بمیرد، بار دیگر زنده شود؟" (ایوب 1:14 - 2 ، 14).

به مانند ایوب، این سؤال تقریباً ذهن همۀ ما را به خود مشغول کرده است . واقعاً پس از مرگ چه اتفاقی می افتد؟ آیا به همین سادگی از بین خواهیم رفت و دیگر وجود نخواهیم داشت؟ آیا پس از مَرگ به زمین خواهیم برگشت تا به اهداف شخصی عالی تری برسیم؟ آیا پس از مَرگ، همه به یک جا می روند و یا اینکه افراد مختلف به مکان های متفاوت منتقل خواهند شد؟ آیا واقعاً چیزی به نام بهشت و جهنم وجود دارد، و یا اینکه همۀ این ها توهّمات ذهنی هستند؟

کتابمقدس نه فقط حیات پس از مرگ را تأئید می کند، بلکه آن را جاودانی و بسیار پر جلال توصیف می نماید: "بلکه چنانکه مکتوب است: "چیزهائی را که چشمی ندید و گوشی نشنید و به خاطر انسانی خطور نکرد، یعنی آنچه خدا برای دوستداران خود مُهیّا کرده است" (اول قرنتیان 9:2). عیسی مسیح، خدای مُجَسّم، به این جهان خاکی آمد تا حیات جاودانی را همچون یک هدیه به انسان ببخشد. "و حال آنکه به سبب تقصیرهای ما مجروح و به سبب گناهان ما کوفته گردید، و تأدیب سلامتی ما بر وی آمد، و از زخمهای او ما شفا یافتیم" (اشعیا 5:53).

عیسی مسیح، با فدا کردن جان خود، مجازاتی را که ما لایق آن بودیم بر خود گرفت. او پس از سه روز، با قیام روحانی و جسمانی خویش از قبر، پیروزی خود را بر مرگ ثابت نمود. پس از قیام از مردگان، عیسی مسیح مدت 40 روز بر زمین ماند، و قبل از صعود به بهشت ابدی توسط هزاران نفر دیده شد. رومیان 25:4 می گوید: "که به سبب گناهان ما تسلیم گردید و به سبب عادل شدن ما برخیزانیده شد."

قیام مسیح از مرگ واقعه ای است که برای اثبات سَندیّت آن مدارک زیادی موجود می باشند. پولس رسول از افراد محتلف دعوت نمود تا با استفاده از شهود عینی، اعتبار این واقعه را مورد پرسش قرار دهند. ولی هیچکس نتوانست صِحّت قیام مسیح را ردّ کند. بر مبنای قیام مسیح، که اساس ایمان مسیحی است، ما نیز از مردگان خواهیم برخاست.

برخی از مسیحیان اولیه به این حقیقت ایمان نداشتند. پولس آنها را بدینصورت نصیحت می کند: "لیکن اگر به مسیح وعظ می شود که از مُردگان برخاست، چونست که بعضی از شما می گویند که قیامت مُردگان نیست؟ اما اگر مُردگان را قیامت نیست، مسیح نیز برنخاسته است" (اول قرنتیان 12:15 ـ 13).

مسیح نوبر کسانی است که به جهت زندگی آینده خواهند برخاست. آدم، او که همۀ ما از نسل وی می باشیم، گناه کرد. گناه او مرگ جسمی را برای همۀ آدمیان به ارمغان آورد. اما همۀ آنانی که توسط ایمان به مسیح به فرزندخواندگی در خانوادۀ الهی خوانده شده اند، وارث زندگی جدید خواهند شد. (اول قرنتیان 20:15ـ22) همچنانکه خدا بدن مسیح را از مُردگان برخیزانید، بدن های ما نیز به هنگام بازگشت مسیح از قبر خواهند برخاست. (اول قرنتیان 14:6)

باید توجه داشت که اگر چه در نهایت همۀ ما برخیزانیده خواهیم شد، ولی همه به بهشت نخواهند رفت. آنچه تعئین می کند شما پس از مرگ به بهشت خواهید رفت و یا به جهنم، انتخابی است که حین حیات خود بر زمین اتخاذ می کنید. کتابمقدس می گوید: "و چنانکه مردم را یک بار مُردن و بعد از آن جزا یافتن مُقرّر است" (عبرانیان 27:9). آنانی که عادل کرده شده اند به آسمان خواهند رفت تا وارد حیات ابدی شوند. اما همۀ بی ایمانان، برای مجازات ابدی به جهنم فرستاده خواهند شد. (متی 46:25)

جهنم نیز، مانند بهشت، یک توهّم و یا تجسم صِرف نیست؛ بلکه مکانی است واقعی. آنجا جائی است که اشخاص غیر عادل (بی ایمان) خشم و غضب ابدی خدا را تجربه خواهند کرد. در جهنم، گناهکاران متحمل شکنجۀ جسمی و عذاب روحی و روانی خواهند بود، و وجدانشان از خجالت، شرم، افسوس، و حقارت رنج خواهد برد.

جهت توضیح ماهیّت جهنم، کتابمقدس از اسامی مختلفی استفاده می کند: هاویه که چاهی است بی انتها (لوقا 31:8 ؛ مکاشفه 1:9)، و دریاچۀ آتش که ساکنان آن شب و روز در آتش آن عذاب می کشند (مکاشفه 10:20). در جهنم گریه و فشار دندان خواهد بود. اینها نشانی است از رنجیدگی و غضب شدید (متی 42:13). آنجا جائی است که "... کِرم ایشان نمیرد و آتش خاموشی نیابد" (مرقس 48:9). نکتۀ مهم این است که هر چند خدا می فرماید: "من از مُردن مَرد شریر خوش نیستم. بلکه (خوش هستم) که شریر از طریق خود بازگشت نموده، زنده ماند" (حزقیال 11:33)، ولی، به زور، ما را مجبور نمی سازد او را اطاعت کنیم. اگر ما اختیار می کنیم که او را رد نمائیم، او آنچه را ما طلبیدیم به ما می دهد. و آن، چیزی نیست جز دوری ابدی از خدا.

زندگی زمینی ما یک امتحان است؛ و در واقع تعئین کننده و تدارک بینندۀ آیندۀ ابدی ماست. برای ایمانداران، این آینده عبارت است از زندگی ابدی در حضور خدا. پس سؤال مهم این است: "من چگونه می توانم یک ایماندار محسوب شوم تا این حیات ابدی را دریافت کنم؟" در پاسخ باید گفت که فقط یک راه وجود دارد؛ و آن ایمان و اعتماد به عیسی مسیح، پسر خداست. عیسی فرمود: "... من قیامت و حیات هستم. هر که به من ایمان آورد، اگر مُرده باشد، زنده گردد. و هر که زنده بُوَد و به من ایمان آورد، تا به ابد نخواهد مُرد...." (یوحنا 25:11ـ26).

حیات ابدی، به عنوان یک هدیه، در دسترس همه می باشد. اما تنها کسانی قادر به دریافت آن هستند که خویشتن و امیال دنیوی خود را انکار کرده، و خود را همچون قربانی به خدا تسلیم کنند. "آنکه به پسر ایمان آورده باشد، حیات جاودانی دارد و آنکه به پسر ایمان نیاورد حیات را نخواهد دید، بلکه غضب خدا بر او می ماند." (یوحنا 36:3). فرصت توبه به هیچکس پس از مَرگ داده نخواهد شد. فرصت ما پس از مَرگ، تنها برای رویاروئی با خداست. او ما را دعوت می کند تا امروز با محبت و ایمان بسوی او آئیم. اگر ما ایمان آوریم که مرگ عیسی مسیح جریمۀ طغیان گناه آلود ما را پرداخت نمود، نه فقط صاحب یک زندگی بامعنی و پربرکت بر روی زمین خواهیم شد، بلکه حیات جاودانی در حضور مسیح نیز برای ما تضمین می شود.

اگر مایل هستید عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
آیا چیزی به عنوان "زندگی پس از مرگ" وجود دارد؟

پذیرفتن عیسی مسیح به عنوان نجات دهندۀ شخصی به چه معنی است؟

سوال: پذیرفتن عیسی مسیح به عنوان نجات دهندۀ شخصی به چه معنی است؟

جواب: آیا تا به حال عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ شخصی خود پذیرفته اید؟ قبل از پاسخ به این پرسش، بهتر است معنی کلمات کلیدی آن، یعنی "عیسی مسیح"، "نجات دهنده"، و "شخصی" را شرح دهیم تا پرسش واضح تر شود.

عیسی مسیح کیست؟ بسیاری از مردم بر این باورند که عیسی مسیح یک شخص نیکوکار، یک معلم برجسته، و حتی یک پیامبر خداست. بطور یقین این اعتقادات در رابطه با مسیح صحّت دارند، ولی به تنهائی نمیتوانند شخصّیّت واقعی او را بازگو کنند. کتابمقدس میفرماید که عیسی تجسّم خداست؛ یعنی خدا جسم انسانی به خود گرفت و انسان شد (یوحنا 1:1 ، 14). خدا به این جهان آمد تا ما را تعلیم دهد، شفا بخشد، اصلاح کند، بیامرزد، و برای ما بمیرد! عیسی مسیح خداست؛ او خداوندی است که بر همه چیز حاکمیّت مطلق دارد. آیا شما این عیسی را در قلب خود پذیرفته اید؟

نجات دهنده یعنی چه؟ و چرا ما احتیاج به یک نجات دهنده داریم؟ کتابمقدس خاطرنشان می سازد که همۀ ما مرتکب گناه و اعمال شرارت بار شده ایم (رومیان 10:3ـ18). به خاطر ارتکاب گناه، همۀ ما مستحّق غضب و داوری الهی هستیم. تنها مجازات عادلانه برای گناهی که بر علیه خدای ابدی مرتکب شده ایم، تنبیه ابدی می باشد (رومیان 23:6 ؛ مکاشفه 11:20ـ25). به همین دلیل است که ما احتیاج به نجات دهنده داریم.

عیسی مسیح به این جهان آمد و به جای ما مُرد. مرگ عیسی مسیح، به عنوان خدائی که جسم بشری پوشیده بود، جریمۀ گناهان ما را بطور کامل و بی نقص پرداخت نمود (دوم قرنتیان 21:5). مسیح مُرد تا جریمۀ گناهان ما را پرداخت نماید (رومیان 8:5). او در واقع این قیمت را به جای ما پرداخت کرد. قیام عیسی از مردگان ثابت نمود که مرگ او برای پرداخت جریمۀ سنگین گناهان ما کافی بود. به همین دلیل او تنها نجات دهندۀ ماست (یوحنا 6:16 ؛ اعمال 12:4). آیا شما به مسیح به عنوان نجات دهندۀ خود ایمان دارید؟

آیا عیسی مسیح نجات دهندۀ "شخصی" شما می باشد؟ بسیاری از مردم تصور می کنند که مسیحیّت یعنی به کلیسا رفتن، انجام یک سِری سُنَن مذهبی، و اجتناب از برخی گناهان خاص! درحالی که مفهوم واقعی مسیحیّت بسیار متفاوت می باشد. مسیحیّت حقیقی، یک رابطه است؛ رابطه ای شخصی با عیسی مسیح. پذیرفتن عیسی مسیح به عنوان نجات دهندۀ شخصی یعنی اینکه شما شخصاً به عیسی مسیح ایمان و اعتماد داشته باشید. هیچکس نمی تواند به واسطۀ ایمان دیگران نجات یابد. هیچکس قادر نیست با انجام یک سری اعمال خاص نجات یابد. تنها راه نجات این است که شما شخصاً عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، و اعتماد داشته باشید که مرگ وی بر صلیب جریمۀ گناهان شما را پرداخت کرد و قیامش حیات ابدی شما را تضمین نمود (یوحنا 16:3). آیا مسیح نجات دهندۀ شخصی شماست؟

اگر مایل هستید عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
پذیرفتن عیسی مسیح به عنوان نجات دهندۀ شخصی به چه معنی است؟

چه نقشه ای برای نجات انسان وجود دارد؟

سوال: چه نقشه ای برای نجات انسان وجود دارد؟

جواب: آیا شما گرسنه هستید؟ منظور گرسنگی جسمی نیست، بلکه آن حسّ جویندگی است که در پی چیزی والاتر در زندگی می باشد. آیا در درون خود چیز عمیقی می بینید که گویا هیچگاه ارضاء نشده است؟ اگر اینچنین است، به عیسی مسیح روی آورید؛ او جواب شماست. او فرمود: "من نان حیات هستم. کسی که نزد من آید هرگز گرسنه نشود و هر که به من ایمان آرد هرگز تشنه نگردد" (یوحنا 35:6).

آیا شما خود را سردرگم می بینید؟ آیا زندگی بی هدفی را دنبال میکنید؟ آیا خود را در تاریکی سرگردان می بینید؛ جائی که کسی نیست شما را به نور راهنمائی کند؟ اگر اینچنین است، به عیسی مسیح روی آورید؛ او جواب شماست. او فرمود: "من نور عالم هستم. کسی که مرا متابعت کند در ظلمت سالک نشود، بلکه نور حیات را یابد" (یوحنا 12:8).

آیا هرگز احساس کرده اید که پشت درهای بسته گیر کرده اید و هر دری هم که بسوی شما گشوده می شود، به سوی یک زندگی تهی و بی معناست؟ آیا جویای دری هستید که شما را به یک زندگی پرمعنی رهنمون سازد؟ اگر اینچنین است، به عیسی مسیح روی آورید؛ او جواب شماست. او فرمود: "من در هستم. هر که از من داخل گردد نجات یابد و بیرون و درون خرامد و نجات یابد" (یوحنا 9:10).

در رابطۀ خود با دیگران، آیا خود را شکست خورده می بینید؟ آیا دوستی های شما سطحی و توخالی هستند؟ آیا به نظر می رسد که همه در پی سؤ استفادۀ شخصی از شما هستند؟ ؟ اگر اینچنین است، به عیسی مسیح روی آورید؛ او جواب شماست. او فرمود: "من شبان نیکو هستم. شبان نیکو جان خود را در راه گوسفندان می نهد... من شبان نیکو هستم و خاصّان خود را می شناسم و خاصّان من مرا می شناسند" (یوحنا 11:10 ،14 ).

آیا از خود می پرسید که بعد از مُردن چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا از زندگی کردن برای چیزهای فانی خسته شده اید؟ آیا بعضی اوقات فکر نمی کنید که زندگی بی معنا است؟ آیا طالب زندگی بعد از مرگ هستید؟ اگر اینچنین است، به عیسی مسیح روی آورید؛ او جواب شماست. او فرمود: "... من قیامت و حیات هستم. هر که به من ایمان آورد، اگر مرده باشد، زنده گردد. و هر که زنده بُوَد و به من ایمان آورد، تا به ابد نخواهد مرد...." (یوحنا 25:11–26)

راه چیست؟ حقیقت چیست؟ زندگی و حیات چیست؟ عیسی مسیح اینگونه پاسخ می دهد: "من راه و راستی و حیات هستم. هیچکس نزد پدر جز به وسیلۀ من نمی آید."

همۀ این سؤالات ناشی از گرسنگی روحانی شماست که فقط مسیح میتواند آن را ارضاء کند. عیسی تنها شخصی است که میتواند از تاریکی ها پرده بردارد. عیسی مسیح دری است بسوی یک زندگی ارضاء شده. عیسی آن دوست واقعی و شبان نیکوئی است که شما بدنبال او می گردید. عیسی حیات واقعی در این دنیا و در زندگی آینده است. عیسی مسیح راه نجات شماست.

اگر خود را از نقطه نظر روحانی گرسنه می بینید، اگر احساس می کنید در تاریکی وسیعی گم شده اید، اگر زندگی برای شما بدون مفهوم است، همه و همه به این دلیل است که شما از خدا دور هستید (جامعه 20:7؛ رومیان 23:3). این احساس خلاء که درون قلب خود می بینید، ثابت می کند که خدا در زندگی شما حضور ندارد. ما آفریده شده بودیم تا با خدا در رابطه و مشارکت باشیم، ولی گناهِ ما باعث گسسته شدن این رابطه شده است. و بدتر اینکه نه فقط زندگی جسمانی خود بر زمین را در دوری از او می گذرانیم، بلکه برای تمام ابدیت از او جدا خواهیم بود (رومیان 23:6 ؛ یوحنا 36:3).

آیا برای این مشکل راه حلی وجود دارد؟ بلی؛ عیسی جواب این مشکل است. عیسی مسیح گناهان ما را بر خود گرفت (دوم قرنتیان 21:5). او به جای ما مُرد (رومیان 8:5) و مجازاتی را که ما لایق آن بودیم بر خود گرفت. پس از سه روز، او از مردگان برخاست و پیروزی خود را بر گناه و موت ثابت نمود (رومیان 4:6–5). اما چرا او این کار را کرد؟ عیسی مسیح، خود جواب این سؤال را می دهد: "کسی مُحبتِ بزرگتر از این ندارد که جان خود را بجهت دوستان خود بدهد" (یوحنا 13:15). عیسی مُرد تا ما حیات داشته باشیم. اگر ما به مسیح ایمان آوریم و مطمئن باشیم که مرگ او بهای مجازات گناهان ما بود، همۀ گناهان ما بخشیده خواهند شد. در این صورت است که تشنگی روحانی ما ارضاء خواهد شد، تاریکی به نور تبدیل خواهد شد، یک زندگی پر معنا و با هدف را تجربه خواهیم کرد، بهترین دوست و شبان نیکوی خود را خواهیم شناخت، و اطمینان خواهیم داشت که پس از مرگ حیات جاودانی خواهیم داشت ـ حیاتی قیام یافته در آسمان به همراه عیسی مسیح در ابدیت.

"زیرا خدا اینقدر جهان را محبت نمود که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد، هلاک نگردد بلکه حیات جاودان یابد." (یوحنا 16:3)

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
چه نقشه ای برای نجات انسان وجود دارد؟

درست ترین مذهب کدام است؟

سوال: درست ترین مذهب کدام است؟

جواب: این روزها جذابیت ساندویچ فروشی ها این است که غذای مشتری را طوری مهیّا کنند که دقیقاً مطابق جزئیات، و حاوی مخلفاتی باشد که او انتخاب کرده باشد. برخی از قهوه فروشی ها افتخار می کنند که قهوۀ خود را با صدها نوع مزه و طعم درست می کنند. حتی در خرید خانه و یا اتومبیل، امروزه، عامل تعئین کننده سلیقۀ شخصی مردم است. مسلم است که زمانه عوض شده است. آنچه امروز همه جا حاکم است "اختیار و قدرت انتخاب" است. بر اساس علائق و سلیقۀ شخصی، ظاهراً می توانید به همه چیز برسید.

ولی در مورد مذهب چگونه است؟ چه مذهبی را مناسب خود می دانید؟ آیا بدنبال مذهبی هستید که آزار دهندۀ وجدانتان نباشد؟ آیا بدنبال مذهبی هستید که مسئولیتی بر گردن شما ننهد، و صرفاً فاقد امر و نهی های خشک باشد؟! چنانکه پیش گفتیم، خیلی چیزها را می توان بر اساس سلیقۀ شخصی انتخاب کرد. آیا مذهب نیز مانند غذا و بستنی و قهوه، چیزی است که شما بتوانید مطابق سلیقۀ شخصی خود انتخاب کنید؟

امروز خیلی ها را می شنویم که ادعا می کنند که مُعرّف بهترین مذهب هستند. چرا باید عیسی مسیح را برتر از محمّد، کونفوسیوس، بودا، چارلز راسل، و یا ژوزف اسمیت دانست؟ مگر راه همۀ آنها به بهشت ختم نمی شود؟ مگر، در نهایت، همه ادیان یکی نیستند؟ خیـــــــــر. واقعیت این است که همۀ مذاهب انسان را به بهشت نمی رسانند.

عیسی مسیح تنها شخصی است که ثابت نمود با اقتدار الهی سخن گفت؛ چرا که او تنها شخصی بوده است که، با قیام خود از مُردگان، بر مَرگ غلبه یافت. محمّد، کونفوسیوس و سایرین مُردند و تا به امروز در قبور خود باقی مانده اند. اما عیسی مسیح، سه روز پس از مرگ ظالمانه بر روی صلیب رومی، با اقتدار خویش از مردگان برخاست و با پای خود از قبر بیرون آمد. شایسته است به شخصی توجه کنیم که بر مرگ غلبه یافته است. شایسته است تعلیم شخصی را پیروی کنیم که قدرت پیروزی بر موت را دارد.

شواهد قیام مسیح غیر قابل شمارش و بسیار اعجاب انگیز می باشند. اول آنکه، بیش از پانصد نفر مسیح قیام کرده را به چشم خود دیدند. نمیتوان به آسانی این رقم را انکار کرد و یا نادیده گرفت. قبر خالی، شاهد دیگری برای اثبات قیام مسیح است. برای تکذیب شایعۀ زنده شدن مسیح، دشمنان عیسی می توانستند جسد متعفّن او را به همه نشان دهند. ولی حقیقت امر این بود که قبر خالی بود و جسدی وجود نداشت. ولی آیا این احتمال وجود نداشت که شاگردان عیسی جسد او را دزدیده باشند؟ به ندرت! برای پیشگیری از وقوع چنین واقعه ای بود که گروهی مسلح از سربازان رومی به نگاهبانی قبر مسیح مأمور شدند. و نباید از نظر دور داشت که نزدیکترین پیروان عیسی، به دلیل ترس، گریخته و خود را پنهان کرده بودند. کاملاً غیر ممکن است که تعدادی ماهیگییر ترسو اقدام به رویاروئی با سربازان آموزش دیده و جنگجوی رومی نمایند. قیام مسیح واقعیتی ساده و غیر قابل انکار است.

باید این حقیقت را تکرار کنیم که شایسته است تعلیم شخصی را پیروی کنیم که قدرت پیروزی بر مُوت را دارد. مسیح قدرت خود را بر مَرگ به اثبات رسانید. بنابراین، استحقاق دارد که به آنچه او ادعا نمود گوش دهیم. عیسی مسیح مدّعی شد که راه نجات انسان است (یوحنا 6:14). او یکی از راههای متعدد نمی باشد؛ او تنها راه نجات بشر است.

همین عیسی ادعا نمود: " بیائید نزد من ای تمام زحمتکشان و گرانباران، و من شما را آرامی خواهم بخشید" (متی 28:11). دنیائی که ما در آن زندگی می کنیم دنیائی است پر از دشواری ها و سختی ها. اکثر ما از ناملایمات زندگی مجروح، خسته، بی قرار، و مملو از ترس هستیم. با این وصف، به دنبال چه چیزی هستید؟ آیا طالب مذهب هستید و یا چیزی را می طلبید که روح شما را احیا نماید؟ آیا شما در طلب نجات دهندۀ زنده هستید یا یک پیامبر مُرده؟ آیا می خواهید رابطه ای زنده و پر مفهوم را تجربه کنید، یا هنوز به دنبال اجرای آداب و سنن مذهبی خشک و توخالی هستید؟ عیسی یکی از راههای موجود نمی باشد؛ او تنها راه موجود است.

اگر شما به دنبال آمرزش هستید، عیسی مسیح "مذهب حقیقی" و صحیح ترین راه است (اعمال 43:10). اگر شما مشتاق هستید تا یک رابطۀ عمیق و با مفهوم با خدا داشته باشید، عیسی مسیح "مذهب حقیقی" و صحیح ترین راه است (یوحنا 10:10). اگر جویای زندگی ابدی در بهشت هستید، عیسی مسیح "مذهب حقیقی" و صحیح ترین راه است (یوحنا 16:3). ایمان خود را بر او بنهید، به او اعتماد کنید، و بدانید که او قادر است گناهان شما را ببخشد. این قدمی است که از برداشتن آن هیچگاه پشیمان نخواهید شد.

اگر شما مایلید که "رابطۀ صحیحی" با خدا داشته باشید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
درست ترین مذهب کدام است؟

"راه نجات بر اساس رومیان" چیست؟

سوال: "راه نجات بر اساس رومیان" چیست؟

جواب: "راه نجات بر اساس رومیان" پیغامی است بشارتی برای بیان مژدۀ نجات با استفاده از آیات رسالۀ پولس رسول به رومیان. این روش ساده، و در عین حال بسیار مؤثر، به روشنی توضیح می دهد که چرا ما به نجات احتیاج داریم، خدا چگونه نجات را فراهم نمود، ما چگونه می توانیم نجات را دریافت نمائیم، و اینکه نجات چه نتایجی دارد.

اولین آیۀ "راه نجات بر اساس رومیان" رومیان 23:3 می باشد: "زیرا همه گناه کره اند و از جلال خدا قاصر می باشند." همۀ ما گناه کرده ایم و مرتکب اعمالی شده ایم که باعث ناخشنودی خدا شده است. روی زمین هیچ شخص بی گناهی یافت نمی شود. رومیان 10:3ـ18 تصویر واضح تری از گناه و نتایج آن در زندگی ما ارائه می دهد. دومین آیۀ "راه نجات بر اساس رومیان" رومیان 23:6 است که در مورد عواقب گناه به ما تعلیم می دهد: "زیرا که مُزد گناه موت است، اما نعمت خدا حیات جاودانی در خداوند ما عیسی مسیح." مرگ مجازاتی است که ما در قبال گناهان خویش کسب کرده ایم. این مرگ هم جسمانی است و هم روحانی!

سومین آیۀ "راه نجات بر اساس رومیان" قسمت دوم رومیان 23:6 است که می گوید: "اما نعمت خدا حیات جاودانی در خداوند ما عیسی مسیح." در رومیان 8:5 می خوانیم: "اما خدا محبت خود را در این ظاهر نمود که هنگامی که هنوز ما گناهکار بودیم مسیح در راه ما مُرد." عیسی مسیح با فدا کردن جان خویش به خاطر ما، قیمتی را که ما می بایستی برای گناهان خود بپردازیم پرداخت نمود. قیام مسیح ثابت نمود که خدا مرگ مسیح را به عنوان پرداخت جریمۀ گناهان ما پذیرفته است.

چهارمین آیۀ "راه نجات بر اساس رومیان" رومیان 9:10 می باشد: "زیرا اگر به زبان خود عیسی خداوند را اعتراف کنی و در دل خود ایمان آوری که خدا او را از مردگان برخیزانید، نجات خواهی یافت." هر آنچه برای ما لازم بود مسیح بر صلیب به کمال رسانید. انتظار خدا از ما این است که امروز به عیسی مسیح ایمان آوریم و اعتماد داشته باشیم که مرگ او به خاطر آمرزش گناهان ما بود. در این صورت ما نجات خواهیم یافت. این واقعّیت در رومیان 13:10 مجدداً تعلیم داده شده است: "زیرا هر که نام خداوند را بخواند نجات خواهد یافت." عیسی مسیح مُرد تا جریمۀ گناهان ما را بپردازد و ما را از هلاکت ابدی نجات بخشد. این نجات (یعنی آمرزش گناهان) برای هر کس که به عیسی مسیح به عنوان خداوند و نجات دهنده شخصی خود اعتماد کند، قابل دسترسی می باشد.

آخرین آیۀ "راه نجات بر اساس رومیان" به شرح نتایج نجات می پردازد. رومیان 1:5 حاوی این پیغام عالی است: "پس چونکه به ایمان عادل شمرده شدیم، نزد خدا سلامتی داریم بوساطت خداوند ما عیسی مسیح." به واسطۀ عیسی مسیح ما می توانیم وارد یک رابطۀ دوستانه و صلح آمیز با خدا گردیم. رومیان 1:8 تعلیم می دهد: "پس هیچ قصاص نیست برای آنانی که در مسیح عیسی هستند." از آنجا که مسیح به جای ما مُرد، ما هرگز به خاطر گناهانمان محکوم نخواهیم شد. خدا در رومیان 38:8ـ39 این وعدۀ باارزش را به ما می دهد: "زیرا یقین می دانم که نه موت و نه حیات و نه فرشتگان و نه رؤسا و نه قدرتها و نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده و نه بلندی و نه پَستی و نه هیچ مخلوق دیگر قدرت خواهد داشت که ما را از محبت خدا، که در خداوند ما عیسی مسیح است، جدا سازد."

آیا شما مایلید از "راه نجات بر اساس رومیان" متابعت کنید؟ در این صورت می توانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
"راه نجات بر اساس رومیان" چیست؟

این به چه معناست که "یک مسیحی تولد تازه دارد"؟

سوال: این به چه معناست که "یک مسیحی تولد تازه دارد"؟

جواب: داشتن تولد تازه یعنی چه؟ در انجیل یوحنا 1:3ـ21 پاسخی اصولی به این پرسش می یابیم. در این بخش از کتابمقدس شاهد مکالمۀ عیسی مسیح با یک شخص برجستۀ فریسی به نام نیقودیموس می باشیم. او، که یکی از اعضای مجلس سَن هِدرین (یعنی از حاکمین یهود) بود، در تاریکی شب نزد مسیح آمد تا از او سؤالاتی بپرسد.

عیسی مسیح در صحبت با نیقودیموس گفت: "آمین آمین به تو می گویم اگر کسی از سر نو مولود نشود، ملکوت خدا را نمیتواند دید." نیقودیموس به او گفت: "چگونه ممکن است که انسانی که پیر شده باشد، مولود گردد؟ آیا میشود که بار دیگر داخل شکم مادر گشته، مولود شود؟" عیسی در جواب فرمود: "آمین آمین به تو می گویم اگر کسی از آب و روح مولود نگردد، ممکن نیست که داخل ملکوت خدا شود. آنچه از جسم مولود شد، جسم است و آنچه از روح مولود گشت، روح است. عجب مدار که به تو گفتم باید شما از سر نو مولود گردید." (یوحنا 3:3ـ7)

معنی تحت اللفظی " تولد تازه،" متولد شدن از عالم بالا است. نیقودیموس با یک احتیاج حقیقی به نزد مسیح آمده بود؛ او نیازمند یک تبدیل درونی (یعنی یک دگرگونی روحانی) بود. تولد تازه را خدا می بخشد. تولد تازه عملی است که خدا بوسیلۀ آن حیات جاودانی را به شخصی که ایمان می آورد عطا می کند (دوم قرنتیان 17:5 ؛ تیطس 5:3 ؛ اول پطرس 3:1 ؛ اول یوحنا 29:2 ؛ 9:3 ؛ 7:4 ؛ 1:5ـ4 ،18). یوحنا 12:1ـ13 خاطر نشان می سازد که "از سر نو مولود " شدن حامل این پیغام نیز هست که چنین شخصی، به وسیلۀ ایمان به عیسی مسیح، "فرزند خدا" نیز شده است.

سؤال منطقی که در این راستا مطرح میشود این است که: "چرا یک شخص احتیاج دارد که دوباره متولد شود؟" پولس رسول در رسالۀ خود به افسسیان 1:2 می نویسد: "و شما را که در خطایا و گناهان مُرده بودید زنده گردانید." او همچنین در رسالۀ خود به رومیان 23:3 در خطاب به کلیسای روم می نویسد: "زیرا همه گناه کرده اند، و از جلال خدا قاصر میباشند." بنابراین، برای اینکه گناهان شخص آمرزیده شوند و با خدا رابطه ای زنده و شخصی داشته باشد، او احتیاج دارد از سر نو مولود گردد؛ یعنی تولد تازه یابد.

اما چگونه این امر امکان پذیر میگردد؟ افسسیان 8:2ـ9 تعلیم میدهد: "زیرا که محض فیض نجات بافته اید؛ بوسیلۀ ایمان. و این از شما نیست، بلکه بخشش خداست. و نه از اعمال؛ تا هیچکس فخر نکند." هنگامیکه یک شخص "نجات می یابد،" او از سر نو مولود شده است، از لحاظ روحانی تجدید حیلت یافته است، و از همان لحظه بخاطر حیات تازه ای که یافته است فرزند خدا می باشد. در حقیقت هنگامی که ایمان می آوریم عیسی مسیح با مرگ خویش بر صلیب جریمۀ گناهان ما را پرداحت نمود، ما از نقطه نظر روحانی دوباره متولد میشویم. "پس اگر کسی در مسیح باشد، خلقت تازه ای است...." (دوم قرنتیان 17:5 الف).

اگر تا به امروز عیسی مسیح خداوند را به عنوان نجات دهندۀ خود نپذیرفته اید، امروز روح القدس با شخص شما صحبت میکند. شما احتیاج دارید که از سر نو مولود گردید. آیا حاضر هستید که با دعائی مملو از توبه بسوی مسیح آئید و در او مخلوق جدیدی گردید؟ "و اما به آن کسانی که او را قبول کردند قدرت داد تا فرزندان خدا گردند؛ یعنی به هر که به اسم او ایمان آورد. که نه از خون، و نه از خواهش جسد، و نه از خواهش مردم، بلکه از خدا تولد یافتند" (یوحنا 12:1ـ13).

اگر مایل هستید عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
این به چه معناست که "یک مسیحی تولد تازه دارد"؟

چهار اصول مَعنَوی کدامند؟

سوال: چهار اصول مَعنَوی کدامند؟

جواب: از طریق چهار اصول معنوی میتوان مژدۀ نجات را، که بواسطۀ ایمان به عیسی مسیح دریافت می شود، با دیگران در میان گذاشت. چهار اصول معنوی پیغام انجیل را به زبانی ساده در چهار نکته طبقه بندی می کند.

اصل اول: خدا شما را دوست دارد و برای زندگی شما نقشه ای عالی دارد. یوحنا 16:3 می فرماید: "زیرا خدا اینقدر جهان را محبت نمود که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد." عیسی مسیح دلیل آمدن خود را به این جهان در یوحنا 10:10 روشن می کند: "... من آمدم تا ایشان حیات یابند و آن را زیادتر حاصل نمایند." چه چیزی ما را از محبت خدا جدا کرده است؟ چه چیزی ما را از داشتن یک زندگی سرشار و پر برکت در مسیح محروم کرده است؟

اصل دوم: تمام آدمیان با گناه آلوده شده اند، و در نتیجه از خدا جدا می باشند. به همین دلیل است که ما قادر نیستیم نقشۀ عالی خدا را برای زندگی خود تشخیص بدهیم. رومیان 23:3 این حقیقت را تاکید می کند: "همه گناه کرده اند و از جلال خدا قاصر می باشند." رومیان 23:6 نتیجۀ گناه را معرفی می کند: "مُزد گناه مُوت است." خدا ما را آفرید تا با او مشارکت داشته باشیم، ولی گناهی که انسان به جهان آورد همۀ ما را از خدا جدا ساخت. گناه انسان رابطۀ او با خدا را قطع کرده است. پس راه حل چیست؟

اصل سوم: عیسی مسیح تنها راه حل خدا برای آمرزش گناه ماست. تنها از طریق عیسی مسیح است که ما میتوانیم آمُرزش گناهان و رابطه ای صحیح با خدا داشته باشیم. رومیان 8:5 می گوید: "اما خدا محبت خود را در این ظاهر نمود که هنگامی که هنوز ما گناهکار بودیم مسیح در راه ما مُرد." اول قرنتیان 3:15ـ4 ما را تعلیم می دهد که برای نجات یافتن احتیاج داریم حقیقتی را بدانیم و به آن ایمان آوریم. آن حقیقت این است: "... مسیح بر حسب کتب در راه گناهان ما مُرد، و در روز سوم بر حسب کتب برخاست." خود مسیح در انجیل یوحنا 6:14 مشخّص فرمود که او تنها راه نجات است: "من راه و راستی و حیات هستم. هیچکس جز بوسیلۀ من نزد پدر نمی آید." چگونه من می توانم این هدیۀ عالی، یعنی این نجات گرانبها، را دریافت کنم؟

اصل چهارم: ما باید به عیسی مسیح به عنوان نجات دهنده ایمان آوریم تا هدیۀ نجات را دریافت کنیم و نقشۀ عالی او را برای زندگی خود دریابیم. یوحنا 12:1 می فرماید: "اما به آن کسانی که او را قبول کردند قدرت داد تا فرزندان خدا گردند." اعمال 31:16 خیلی واضح به این مطلب اشاره می کند: "به خداوند عیسی ایمان آور که تو ... نجات خواهی یافت." نجات ما محض فیض، تنها بوسیلۀ ایمان، و فقط از طریق عیسی مسیح مُیَسّر خواهد بود.

اگر مایل هستید عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح، که بر صلیب گناهان ما را آمرزید، دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
چهار اصول مَعنَوی کدامند؟

چگونه میتوان رابطۀ صحیحی با خدا داشت؟

سوال: چگونه میتوان رابطۀ صحیحی با خدا داشت؟

جواب: برای دستیابی به یک رابطۀ صحیح با خدا بهتر است ابتدا به آنچه این رابطه را قطع نموده است اشاره کنیم. آنچه این رابطه را گسسته است گناه میباشد. "همه رو گردانیده، با هم فاسد شده اند. نیکوکاری نیست؛ یکی هم نی" (مزمور 3:14). ما نسبت به فرمان خدا طغیان ورزیده ایم. مطابق اشعیا 6:53 "جمیع ما مثل گوسفندان، گمراه شده بودیم و هر یکی از ما به راه خود برگشته بود."

خبر بدی که وجود دارد این است که مجازات گناه مرگ میباشد. "... هر کسی که گناه وَرزَد خواهد مُرد" (حزقیال 4:18). اما خبر خوش این است که خدای پر مُحبت به دنبال ما آمده است تا ما را نجات بخشد. عیسی مسیح هدف آمدن خود را به این جهان اینچنین بیان میدارد: "... پسر انسان آمده است تا گمشده را بجوید و نجات بخشد" (لوقا 10:19). هنگامی که او بر صلیب جان خود را تسلیم مینمود، با گفتن "تمام شد" (یوحنا 30:19) اعلام کرد که مأموریّت خود را به اتمام رسانیده است.

برای داشتن رابطۀ صحیح با خدا ابتدا باید گناهکار بودن خود را بپذیریم. سپس، باید با فروتنی گناه خود را به خدا اعتراف کنیم (اشعیا 15:57) و مُصمّم باشیم از آن توبه کنیم. "چونکه ... به زبان اعتراف میشود به جهت نجات" (رومیان 10:10).

این توبه و بازگشت از گناهان بایستی به همراه ایمان باشد. این ایمان، در واقع، اعتماد به این مطلب است که مرگِ قربانی گونۀ عیسی مسیح بر صلیب و قیام معجزه آسای او از مردگان به او این اقتدار و استحقاق را میدهد که نجات دهندۀ ما باشد (رومیان 9:10). لزوم ایمان در آیات بسیاری، از جمله یوحنا 27:20 ؛ اعمال 31:16 ؛ غلاطیان 16:2 ؛ 11:3 ، 26 و افسسیان 8:2، اشاره شده است.

داشتن رابطۀ صحیح با خدا بستگی به عکس العمل شما نسبت به آن چیزی است که خدا به جای ما انجام داده است. او نجات دهنده را فرستاد، او قربانی لازم برای پاک کردن گناهان شما را مُهیّا ساخت (یوحنا 29:1)، و او به شما وعده میدهد که: "... هر که نام خداوند را بخواند، نجات یابد" (اعمال 21:2).

مَثل پسر گمشده (لوقا 11:15ـ32) یک نمونۀ زیبا از "توبه" و "آمرزش" می باشد. پسر کوچکتر ثروت پدر خود را با انجام گناهان شرم آور تلف کرد (آیۀ 13). او هنگامیکه به اشتباه خود پی برد، تصمیم گرفت به خانه برگردد (آیۀ 18). او تصور می کرد که در خانۀ پدر، دیگر به عنوان پسر پذیرفته نخواهد شد (آیۀ 19)، اما او در اشتباه بود. پدر این یاغی توبه کار را همچنان محبت نمود (آیۀ 20). همۀ گناهان او بخشیده شد، و جشن عظیمی راه افتاد (آیۀ 24).

خدا آنقدر نیکوست که همیشه نسبت به انجام وعده های خود امین میماند. یکی از این وعده ها، آمرزش گناهان ماست. خداوند نزدیک شکسته دلان است و روح کوفتگان را نجات خواهد داد (مزمور 18:34).

اگر مایل هستید با خدا رابطۀ صحیحی داشته باشید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
چگونه میتوان رابطۀ صحیحی با خدا داشت؟

آیا عیسی مسیح تنها راه رسیدن به بهشت است؟

سوال: آیا عیسی مسیح تنها راه رسیدن به بهشت است؟

جواب: برای دستیابی به بهشت، مردم استدلالات مختلفی در ذهن خود می پرورند. بعضی ها بر این عقیده اند که: "من آدم خوبی هستم، بنابراین، حتماً به بهشت خواهم رفت." دیگران معتقدند: "درست است که در زندگیم کارهای بدی انجام داده ام، ولی چون تعداد کارهای خوبم بیشتر است، بطور یقین به بهشت خواهم رفت." عده ای نیز بر این باورند: "خدا که نمی آید مرا بخاطر اینکه زندگیم مطابق کتابمقدس نبوده است به جهنم بفرستد. او میداند که زمانه عوض شده است!" و تعدادی دیگر می گویند: "خدا فقط اشخاص خیلی بد (مثل قاتلان و مجرمان آنچنانی) را به جهنم خواهد فرستاد."

در رابطه با این سؤال که "چه کسی به بهشت خواهد رفت و چه کسی به جهنم؟" پاسخ های مردم به ظاهر منطقی می باشند. اما واقعیت امر این است که همۀ آنها با حقیقت اختلاف فاحش دارند؛ اینگونه ادعاها چیزی نیست جز دروغ محض. شیطان، حاکم بر این دنیا، بذر این اندیشه های کاذب را در ذهن مردم می کارد. او و همۀ آنانی که راه های او را متابعت می کنند، دشمن خدا هستند (اول پطرس 8:5). شیطان همیشه خود را نیکو می نمایاند (دوم قرنتیان 14:11)، اما همواره بر افکار آنانی که به خدا تعلق ندارند حکومت میکند. "در ایشان، خدای این جهان، فهم های بی ایمانشان را کور گردانیده است که مبادا تجلی بشارت جلال مسیح، که صورت خداست، ایشان را روشن سازد" (دوم قرلتیان 4:4).

این دروغ است که باور کنیم خدا به گناهان کوچک اهمیت نمی دهد، و یا اینکه تنها "آدم های خیلی بد" به جهنم خواهند رفت. هر گونه گناه قادر است ما را از خدا جدا سازد؛ حتی یک دروغ مصلحتی کوچک. همۀ آدمیان گناه کرده اند، و هیچکس یافت نمی شود که آنقدر بی گناه باشد که بتواند با نیکوئی خود وارد بهشت شود (رومیان 23:3). ورود به بهشت منوط به این نیست که اعمال خوب ما در ترازو سنگین تر از اعمال بد ما باشند. اگر معیار ورود به بهشت اینچنین باشد، همۀ ما به جهنم خواهیم رفت. "اگر از راه فیض است، دیگر از اعمال نیست؛ وگر نه فیض دیگر فیض نیست" (رومیان 6:11). هیچیک از اعمال نیک ما نمیتواند ما را به بهشت برساند (تیطس 5:3).

"از در تنگ داخل شوید زیرا فراخ است آن در، و وسیع است آن طریقی که مؤدی به هلاکت است" (متی 13:7). حتی اگر این بهانه ها را بیاوریم که "بدون استثناء، همۀ مردم زندگی گناه آلود دارند" و یا اینکه "این روزها ایمان داشتن به خدا طرفدار زیادی ندارد،" برای خدا هیچیک قابل قبول نمی باشند. "که در آنها قبل رفتار می کردید بر حسب دورۀ این جهان؛ بر وفق رئیس قدرت هوا یعنی آن روحی که الحال در فرزندان معصیت عمل می کند." (افسسیان 2:2)

وقتی که خدا جهان را آفرید، آنرا بدون نقص آفرید. همه چیز نیکو و کامل بود. او سپس آدم و حوا را آفرید و به آنها ارادۀ آزاد بخشید. آنها حق انتخاب داشتند که خدا را اطاعت کنند یا نه. آدم و حوا، اولین انسان هائی که خدا آفرید، توسط شیطان وسوسه شدند تا از خدا بی اطاعتی کنند. و آنها گناه کردند. بی اطاعتی آنها باعث شد که آنها از خدا دور شوند و دیگر نتوانند در رابطۀ نزدیک با خدا بمانند. این عاقبت تمام افرادی است که بعد از آنان در این جهان متولد می شوند (که شامل حال من و شما نیز می شود). او خدائی است کامل که وجود و حضور گناه را تحمل نمی کند. از آنجا که گناهکار هستیم، قادر نیستیم خود را به بهشت برسانیم. بنابراین، خود خدا راهی مهیا نمود تا ما وارد بهشت شده، رابطه ای نزدیک با او داشته باشیم. "زیرا خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی بیابد" (یوحنا 16:3)، "زیرا که مزد گناه موت است، اما نعمت خدا حیات جاودانی در خداوند ما عیسی مسیح" (رومیان 23:6). عیسی مسیح به این جهان آمد تا این طریق حیات را به ما بشناساند؛ و به جای ما بمیرد تا ما هلاک نشویم. سه روز پس از مرگ، او از مردگان برخاست (رومیان 25:4) و پیروزی خود را بر مرگ ثابت نمود. در واقع، عیسی مسیح به عنوان یک پل، شکافی را که بین انسان گناه آلود و خدای قدوس وجود داشت پر نمود. اگر به این حقیقت ایمان آورید، تنها از این طریق است که قادر خواهید بود وارد یک رابطۀ شخصی و نزدیک با خدا شوید.

"و حیات جاودانی این است که تو را خدای واحد حقیقی، و عیسی مسیح را که فرستادی بشناسند" (یوحنا 3:17). اکثر مردم (و حتی شیطان) به خدا ایمان دارند. اما اگر شما میخواهید نجات یابید، باید نزد خدا آئید. خدا قادر است از طریق رابطۀ شخصی که بین خود و شما می آفریند شما را به توبه بکشاند تا او را پیروی کنید. ما باید با تمام آنچه که داریم و انجام می دهیم به عیسی مسیح اعتماد کنیم. "یعنی عدالت خدا که بوسیلۀ ایمان به عیسی مسیح است به همه و کل آنانی که ایمان آورند زیرا که هیچ تفاوتی نیست" (رومیان. 22:3). کتابمقدس تعلیم می دهد که برای نجات انسان هیچ راهی جز عیسی مسیح وجود ندارد. در انجیل یوحنا 6:14 عیسی مسیح ادعا نمود: "من راه و راستی و حیات هستم. هیچکس نزد پدر جز بوسیلۀ من نمی آید."

عیسی مسیح تنها راه نجات است؛ چرا که او تنها شخصی است که قادر است جریمۀ گناهان ما را بپردازد (رومیان 23:6). هیچ مذهب دیگری بر عمق گناه، جدیت، و نتایج آن اینچنین تاکید نمی کند. آمرزش ابدی گناه را در هیچ مذهب دیگری نمی بینید. تنها عیسی خداوند بود که با مرگش بر صلیب تمام گناهان ما را برای همیشه بخشید. هیچیک از بنیانگزاران مذاهب دیگر، آن خدائی نبودند که انسان شوند (یوحنا 1:1 ، 14). تنها راه نجات ما گناهکاران این است که خدای قدوس انسان شود و در قالب انسانی خود گناهان ما را بر خود گیرد. عیسی می بایستی خود خدا باشد تا بتواند دِین ما را ادا نماید. و از طرف دیگر، او باید انسان نیز باشد تا بتواند به جای ما بمیرد. نجات فقط بوسیلۀ ایمان به عیسی مسیح قابل دسترسی می باشد. "در هیچکس غیر از او نجات نیست زیرا که اسمی دیگر زیر آسمان به مردم عطا نشده که بدان باید ما نجات یابیم" (اعمال 12:4).

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
آیا عیسی مسیح تنها راه رسیدن به بهشت است؟

چگونه می توانم اطمینان داشته باشم که پس از مرگ به بهشت خواهم رفت؟

سوال: چگونه می توانم اطمینان داشته باشم که پس از مرگ به بهشت خواهم رفت؟

جواب: آیا مطمئن هستید که حیات ابدی دارید و پس از مرگ به بهشت خواهید رفت؟ خواستۀ خدا در واقع این است که شما از این نظر مطمئن باشید. کتابمقدس در اول یوحنا 13:5 میفرماید: "این را نوشتم به شما که به اسم خدا ایمان آورده اید تا بدانید که حیات جاودانی دارید." تصور کنید که شما در مقابل تخت خدا ایستاده اید و او از شما می پرسد: "به چه دلیل من باید به تو اجازه دهم که وارد بهشت شوی؟" پاسخ شما چه خواهد بود؟ شاید ندانید که چه جوابی باید بدهید. آنچه شما احتیاج دارید بدانید این است که خدا ما را دوست دارد و راهی مهیا کرده که طی آن ما میتوانیم اطمینان حاصل کنیم که ابدیت را با خدا سپری خواهیم کرد. کتابمقدس این مطلب را اینچنین بیان میکند: "خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که به وی ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد" (یوحنا 16:3).

ما، در وهلۀ اول، باید درک کنیم که چه چیزی ما را از رسیدن به بهشت بازمیدارد. مشکل اساسی این است که طبیعت گناه آلودمان اجازه نمی دهد که رابطه ای صحیح با خدا داشته باشیم. همۀ ما گناهکار هستیم چون نه فقط ذاتاً گناهکار متولد شده ایم، بلکه همیشه گناه را انتخاب میکنیم. "زیرا همه گناه کرده اند و از جلال خدا قاصر می باشند" (رومیان 23:3). ما قادر به نجات خویش از گناهانمان نیستیم. "زیرا که محض فیض نجات یافته اید و این از شما نیست، بلکه بخشش خداست؛ و نه از اعمال تا هیچکس فخر نکند" (افسسیان 8:2ـ9). ما مستحق مرگ و جهنم هستیم. "مُزد گناه موت است" (رومیان 23:6).

خدا قدوس، پاک، و عادل است و به خاطر طبیعتی که دارد مجبور است گناه را مُجازات کند. ولی از آنجا که ما را دوست دارد، راهی برای آمُرزش گناهان ما مُهیّا نموده است. عیسی مسیح گفت: "من راه و راستی و حیات هستم. هیچ کس نزد پدر جز به وسیلۀ من نمی آید." عیسی مسیح بر روی صلیب مُرد: "زیرا که مسیح نیز برای گناهان یک بار زحمت کشید، یعنی عادلی برای ظالمان، تا ما را نزد خدا بیاورد..." (اول پطرس 18:3). او از مردگان برخاست: "که به سبب گناهان ما تسلیم گردید و به سبب عادل شدن ما برخیزانیده شد" (رومیان 25:4).

بنابراین، با رجوع به سؤال اصلی که "من چگونه میتوانم اطمینان داشته باشم که پس از مرگ به بهشت خواهم رفت؟" پاسخ این است که فقط به عیسی مسیح خداوند ایمان آور و نجات خواهی یافت (اعمال 31:16). " و اما به آن کسانی که او را قبول کردند قدرت داد تا فرزندان خدا گردند، یعنی به هر که به اسم او ایمان آورد" (یوحنا 12:1). شما میتوانید به هدیۀ مجانی، یعنی حیات ابدی دست یابید. " نعمت خدا حیات جاودانی در خداوند ما عیسی مسیح [است]" (رومیان 23:6). شما از همین حالا می توانید صاحب یک زندگی پر مفهوم و غنی بگردید. عیسی فرمود: "... من آمدم تا ایشان حیات یابند و آن را زیادتر حاصل کنند" (یوحنا 10:10). شما می توانید ابدیت را در آسمان با مسیح سپری کنید زیرا که او وعده داده است: " و اگر بروم و برای شما مکانی حاضر کنم، باز می آیم و شما را برداشته با خود خواهم برد تا جائی که من می باشم شما نیز باشید" (یوحنا 3:14).

اگر مایل هستید عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، و در او آمرزش بیابید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
چگونه می توانم اطمینان داشته باشم که پس از مرگ به بهشت خواهم رفت؟

دعای گناهکار چیست؟

سوال: دعای گناهکار چیست؟

جواب: هنگامی که شخص گناهکار عمیقاً درک میکند گناهکار است و احتیاج به نجات دهنده دارد، در حضور خدا دعا می کند تا آمرزیده شده حیات جاودانی بیابد. این دعا، دعای گناهکار نام دارد. دعای گناهکار، به خودی خود چیزی را عوض نمی کند. این دعا زمانی مؤثر است که بیانگر شناخت، درک، و ایمان شخص از گناه و احتیاجش به نجات (در مسیح) باشد.

اولین جنبۀ دعای گناهکار حاوی این مطلب است که شخص فهمیده باشد که گناهکار است. رومیان 10:3 می گوید: " چنانکه مکتوب است "کسی عادل نیست، یکی هم نی." کتابمقدس بطور واضح تعلیم می دهد که همۀ ما گناه کرده ایم، و بخاطر گناهکار بودنمان، همۀ ما مُحتاج رحمت و آمرزش الهی می باشیم (تیطس 5:3ـ7) زیرا گناه ما را مستحق مجازات ابدی کرده است (متی 46:25). دعای گناهکار در واقع خواستۀ پر التماس یک گناهکار است که از خدا می طلبد، به عوض اینکه او را بخاطر گناهانش مورد غضب و داوری قرار دهد، فیض و رحمت الهی به او عطا نماید.

دومین جنبۀ دعای گناهکار حاوی این مطلب است که شخص گناهکار آنچه را که خدا برای معالجۀ وضعیت گناه آلود و مُهلک ما انجام داده است، درک کرده باشد. خدا جسم پوشید و در شخص عیسی مسیح قالب انسانی بخود گرفت (یوحنا 1:1 ، 14). در حالی که زندگی زمینی وی مقدس و بدون گناه بود، تعالیمش در مورد خدا بود (یوحنا 46:8 ؛ دوم قرنتیان 21:5). او به جای ما بر روی صلیب مُرد و بدین وسیله مجازاتی را که ما مستحق آن بودیم، بر خود گرفت (رومیان 8:5). عیسی مسیح، پس از مَرگ، از مُردگان برخاست و بدین ترتیب پیروزی خود را بر گناه و مَرگ و جهنم ثابت نمود (کولسیان 15:2 ؛ اول قرنتیان باب 15). با در نظر گرفتن مطالبی که گفته شد، اگر ما فقط به عیسی مسیح ایمان آوریم، آمرزش گناهان و وعدۀ حیات ابدی به ما داده خواهد شد. در نهایت آنچه ما باید انجام دهیم این است که ایمان آوریم او به جای ما مُرد و روز سوم از مُردگان قیام نمود (رومیان 9:10ـ10). نجات ما تنها توسط فیض خدا، فقط به وسیلۀ ایمان، و تنها از طریق عیسی مسیح میسّر است. در افسسیان 8:2 می خوانیم: " زیرا که محض فیض نجات یافته اید؛ بوسیلۀ ایمان. و این از شما نیست بلکه بخشش خداست."

گفتن دعای گناهکار فقط راهی است برای اینکه شخص گناهکار در حضور خدا اقرار می کند که برای نجات یافتن تنها به عیسی مسیح اعتماد دارد. "کلمات" و یا "دعای سحرآمیزی" وجود ندارد که باعث نجات شما بشود. تنها و تنها ایمان به مَرگ و قیام عیسی مسیح است که قادر است ما را نجات ببخشد. اگر شما واقعاً مفهوم گناهکار بودن و احتیاج خود به نجات را درک کرده اید، می توانید از نمونه دعای زیر به عنوان " دعای گناهکار،" برای ابراز ایمان خود استفاده کنید.

"خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
دعای گناهکار چیست؟

یک مسیحی کیست؟

سوال: یک مسیحی کیست؟

جواب: کلمۀ "مسیحی" در دائرةالمعارف "وبستر" اینچنین تعریف شده است: "شخصی که به مسیح بودن عیسی، و یا به مذهبی که بر تعالیم مسیح پایه گذاری شده است، اقرار کند." برای درک معنای یک شخص مسیحی، شاید تعریف وبستر کمک خوبی باشد، ولی در مقایسه با آنچه کتابمقدس در این رابطه ارائه می دهد، تعریف کاملی نیست.

کلمۀ "مسیحی" فقط سه مرتبه در عهد جدید بکار برده شده است (اعمال 26:11 ؛ اعمال 28:26 ؛ اول پطرس 16:4). پیروان مسیح (برای اولین بار در شهر انطاکیه) "مسیحی" خوانده شدند (اعمال 26:11) زیرا رفتار، اعمال، و گفتار آنها شبیه مسیح بود. البته، بی ایمانان انطاکیه از این اسم جهت تمسخر و تحقیر پیروان مسیح استفاده می کردند. معنی تحت اللفظی این اسم "تعلق داشتن به حزب مسیح" و یا "پیروی از مسیح" است که مشابه تعریفی است که در دائرةالمعارف وبستر می خوانیم.

متأسفانه، به مرور زمان، ارزش و مفهوم کلمۀ مسیحی به گونه ای عوض شده است که دیگر اشاره به یک شاگرد که در مسیح حیات تازه ای یافته باشد نمی کند؛ بلکه امروزه، "مسیحی" اغلب به شخصی اطلاق می شود که مذهبی است و یا معیارهای اخلاقی بلند مرتبه ای را پیروی می کند. بسیاری از مردم، بدون اینکه به عیسی مسیح ایمان واقعی داشته باشند، خود را مسیحی می نامند. و تنها دلیل آنان برای مسیحی بودنشان این است که به کلیسا می روند و یا خود را متعّلق به یک قوم مسیحی می شمارند. اما نکتۀ مهم این است که رفتن به کلیسا، خدمت کردن و رفع احتیاجات مستمندان، و یا تلاش برای اینکه به یک انسان خوب تبدیل شویم، ما را مسیحی نمی کند. روزی مبشّری در موعظه اش گفت: "همانطور که وارد شدن به گاراژباعث نمی شود که ما به اتومبیل تبدیل شویم، وارد کلیسا شدن نیز کسی را مسیحی نمی کند." عضو بودن در یک کلیسا، شرکت مرتب در جلسات کلیسائی، و یا وقف دارائی برای پیشبرد خدمت کلیسا ـ هیچ کدام نمی تواند شما را مسیحی کند.

کتابمقدس تعلیم می دهد که اعمال خوب ما، ما را مقبول خدا نمی سازند. در تیطس 5:3 می خوانیم: "نه به سبب اعمالی که ما به عدالت کرده بودیم، بلکه محض رحمت خود ما را نجات داد به غسل توّلد تازه و تازگی که از روح القدس است." بنابراین، "مسیحی" شخصی است که از خدا دوباره متولد شده است (یوحنا 3:3 ؛ یوحنا 7:3 ؛ اول پطرس 23:1) و ایمان و اعتماد خود را بر عیسی مسیح نهاده است. افسسیان 8:2 به ما می گوید: "زیرا که محض فیض نجات یافته اید بوسیلۀ ایمان. و این از شما نیست، بلکه بخشش خداست." مسیحی واقعی کسی است که از گناهان خود توبه کرده، و ایمان خود را تنها بر عیسی مسیح نهاده است. ایمان مسیحی بر خود مسیح بنا می شود، نه بر مذهبی بودن و نه بر پیروی از امر و نهی های مذهبی.

مسیحی واقعی کسی است که اعتماد خود را بر شخص عیسی مسیح نهاده و به این حقیقت ایمان دارد که مسیح بر روی صلیب مُرد تا جریمۀ گناهان او را پرداخت نماید و پس از سه روز از مُردگان برخاست تا پیروزی خود را بر مرگ ثابت نماید، و به همۀ آنانی که به او ایمان آورند حیات جاودانی می بخشد. یوحنا 12:1 می گوید: "و اما به آن کسانی که او را قبول کردند قدرت داد تا فرزندان خدا گردند، یعنی به هر که به اسم او ایمان آورد." یک مسیحی واقعی شخصی است که زندگی جدید در مسیح به او عطا شده است؛ او قسمتی از خانوادۀ حقیقی خداست؛ او فرزند راستین خدا شده است. آنچه ثابت می کند شما یک مسیحی واقعی هستید عبارت است از: محبت نمودن دیگران و اطاعت از کلام خدا (اول یوحنا 4:2 ؛ اول یوحنا 10:2).

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
یک مسیحی کیست؟

من چطور می توانم مسیحی شوم؟

سوال: من چطور می توانم مسیحی شوم؟

جواب: اولین قدم برای مسیحی شدن این است که بفهمیم معنی لغت "مسیحی" چیست. ریشة کلمة "مسیحی" از شهر انطاکیه در قرن اول میلادیست (اعمال رسولان 11: 26). امکان دارد که در ابتدا کلمة "مسیحی" لغتی برای تحقیر کردن بوده است. این لغت اساسا یعنی "مسیح کوچک". بهر حال در طی قرنها، ایمانداران در مسیح این لغت را بر خود گرفته اند و از آن بعنوان شناسایی شان بعنوان پیروان مسیح بکار می برند. معنی سادة مسیحی یعنی کسی که مسیح را پیروی می کند.

عیسی مسیح گفت که "نیامده ام تا کسی به من خدمت کند، بلکه آمده ام تا به دیگران خدمت کنم و جانم را در راه آزادی دیگران فدا سازم" (مرقس 10: 45). سوالی که مطرح می شود این است که چرا ما نیاز به فدیه و خونبها داریم؟ فدیه یا خونبها بهایی است که برای آزادی یک شخص داده می شود. این لغت بیشتر در رابطه با آدم دزدی بکار می رود، یعنی وقتی کسی دزدیده و اسیر می شود، تنها در صورت پرداخت خونبهاست که آزاد می گردد.

عیسی مسیح خونبهای ما را پرداخت تا ما را از اسارت و نتایج آن آزاد سازد. اسارت از چه؟ اسارت از گناه و نتایج آن، مرگ جسمانی که ادامة آن دوری ابدی از خداست. چرا لازم بود عیسی این بها را بپردازد؟ چون همة ما با گناه آلوده شده ایم (رومیان 3: 23)، و بنابراین سزاوار تنبیه الهی هستیم (رومیان 6: 23). عیسی چطور خونبهای ما را پرداخت؟ بوسیلة مردن بر صلیب و پرداخت جریمة گناهان ما (1 قرنتیان 15: 3، 2 قرنتیان 5: 21). چطور مرگ عیسی می توانست بهای گناهان همة ما را بدهد؟ عیسی خدا و در شکل انسان بود، خدا به زمین آمد تا یکی از ما شود تا ما بتوانیم او را درک کرده بشناسیم و او آمد تا برای گناهان ما بمیرد (یوحنا 1: 1 و 14). بعنوان خدا، مرگ عیسی ارزش بی پایانی داشت، ارزشی که برای پرداخت جریمة گناهان همة دنیا کافی بود (1 یوحنا 2: 2). قیام عیسی بعد از مرگش نشان داد که مرگ او قربانی کافی بود و نشان داد که او بر گناه و مرگ پیروز شد.

من چطور می توانم مسیحی شوم؟

این بهترین قسمت مطلب است. بخاطر محبت خدا به ما او مسیحی شدن را بسیار ساده کرده است. فقط باید عیسی مسیح را بعنوان نجات دهندة خود بپذیریم و مرگ او را بعنوان قربانی کافی برای گناهانمان قبول کنیم (یوحنا 3: 16)، و اینکه کاملا و فقط به او بعنوان نجات دهنده اعتماد کنیم (یوحنا 14: 6، اعمال رسولان 4: 12). مسیحی شدن یک تشریفات مذهبی، رفتن به کلیسا، و یا انجام و عدم انجام اعمال خاصی نیست. مسیحی شدن رابطة شخصی داشتن با عیسی مسیح است. رابطة شخصی با عیسی مسیح از طریق ایمان است که شخص را مسیحی می کند.

آیا حاضرید مسیحی شوید؟

اگر حاضرید با دریافت عیسی مسیح بعنوان نجات دهندة خود مسیحی شوید، تنها کاری که باید بکنید این است که ایمان بیاورید. آیا باور و قبول دارید که گناه کرده اید و سزاوار داوری خدا هستید؟ آیا باور و قبول دارید که عیسی مسیح تنبیه شما را به گردن گرفت و بجای شما مرد. آیا باور و قبول دارید که مرگ او برای پرداخت بهای گناهان شما کافیست؟ اگر جواب به هر سه سوال بله است، فقط اعتمادتان را بر روی مسیح بعنوان نجات دهنده بگذارید. او را دریافت کنید، و فقط و کاملا به او اعتماد کنید. این تنها چیزیست که باید انجام دهید تا مسیحی شوید.

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
من چطور می توانم مسیحی شوم؟

من چطور می توانم فرزند خدا شوم؟

سوال: من چطور می توانم فرزند خدا شوم؟

جواب: او به تمام کسانی که به او (عیسی) ایمان آوردند، این حق را داد که فرزندان خدا گردند (یوحنا 1: 12).

"شما باید تولد تازه پیدا کنید."

وقتی عیسی با رهبر مذهبی یهودیان نیقودیموس ملاقات کرد، نتنها فورا او را از رفتن به بهشت مطمئن نکرد، بلکه گفت "اگر تولد تازه پیدا نکنی، هرگز نمی توانی ملکوت خدا را ببینی. این که می گویم عین حقیقت است" (یوحنا 3: 3).

اولین باری که یک شخص بدنیا می آید، طبیعت گناه را که از بی اطاعتی آدم در باغ عدن شروع شد به ارث می برد. هیچکس لازم نیست به یک بچه گناه کردن را یاد بدهد. او خود بطور طبیعی خواسته های اشتباهش را پیروی می کند که به گناهانی مثل دروغ، دزدی، و تنفر می انجامد. او بجای اینکه فرزند خدا باشد، فرزند بی اطاعتی و غضب است.

"روزگاری شما نیز بعلت خطایا و گناهانتان، زیر لعنت خدا قرار داشتید و محکوم به مرگ ابدی بودید. شما هم مانند دیگران غرق در گناه بودید و شیطان را اطاعت می کردید، شیطانی که رئیس نیروهای پلید است و هم اکنون در قلب مخالفین خدا عمل می کند. ما نیز همگی مانند آنها بودیم. طرز زندگی ما، نشان دهندة ذات ناپاک ما بود. ما اسیر هوسها و افکار کثیف خود بودیم و دست به هر کار زشتی می زدیم. ما با همین طبیعت سرکش به دنیا آمدیم و درست مانند دیگران، زیر خشم و غضب خدا بودیم" افسسیان 2: 1-3).

بعنوان فرزندان غضب، ما لایق بودیم که در جهنم و از خدا دور باشیم. خدا را شکر که کلام ادامه می یابد و می گوید "اما خدا که لطف و رحمتش بیش از حد تصور ماست، ما را آنقدر دوست داشت که به ما عمر دوباره داد، زیرا که ما بسبب گناهانمان، روحا مرده بودیم و می بایست تا به ابد دور از خدا بسر ببریم. اما وقتی خدا مسیح را پس از مرگ زنده کرد، به ما نیز عمر دوباره داد. پس ما صرفا در اثر لطف و فیض خدا نجات پیدا کرده ایم" (افسسیان 2: 4 و 5).

ما چطور با مسیح زنده می شویم / تولد تازه می یابیم / فرزند خدا می شویم؟ ما باید مسیح را دریافت کنیم.

دریافت مسیح

"او به تمام کسانی که به او (مسیح) ایمان آوردند، این حق را داد که فرزندان خدا گردند، بلی فقط کافی بود که به او ایمان آورند تا نجات یابند" (یوحنا 1: 12).

این قسمت بطور واضح بیان می کند که چطور می توان فرزند خدا شد. ما باید با ایمان مسیح را دریافت کنیم. به چه چیز مسیح باید ایمان بیاوریم؟

اولا، ما باید توجه کنیم که عیسی پسر ابدی خداست که انسان شد. او بوسیلة قدرت روح القدس از مریم باکره بدنیا آمده، طبیعت گناه آلود آدم را به ارث نبرد. بنابراین، او آدم دوم خوانده شد (1 قرنتیان 15: 22). در حالیکه یک بی اطاعتی آدم لعنت گناه را به دنیا آورد، زندگی کامل مسیح می تواند گناهان ما را بپوشاند. عکس العمل ما باید توبه از گناهان (دوری از گناه) و اعتماد به زندگی کامل مسیح برای پاک کردن مان باشد.

دوما، ما باید به عیسی بعنوان نجات دهنده ایمان داشته باشیم. نقشة خدا این بود که پسر کامل خود را بر صلیب قربانی کند تا جریمه ای را که بخاطر گناهانمان حق ما بود، یعنی جریمة مرگ را بپردازد. مرگ مسیح کسانی را که او را دریافت می کنند از جریمه و قدرت گناه می رهاند.

بالاخره، ما باید مسیح را بعنوان خداوند پیروی کنیم. بعد از قیام و پیروزی مسیح بر گناه و مرگ، خدا تمام قدرت را به او داد (افسسیان 1: 20-23). عیسی همة کسانی را که به او ایمان آورند، رهبری می کند و همة کسانی را که او را رد می کنند داوری می نماید (اعمال رسولان 10: 42).

با فیض خدا که به ما توبه و ایمان به خداوند و نجات دهنده مان را می بخشد، ما بعنوان فرزندان خدا در یک زندگی جدید تولد تازه می یابیم. فقط کسانی که مسیح را دریافت می کنند، و نه اینکه فقط دربارة او می دانند، بلکه به او برای نجاتشان تکیه کرده بعنوان اربابشان مطیع او هستند و او را مثل جواهری بی نظیر دوست دارند، فرزند خدا می شوند.

فرزند خدا شوید

"او به تمام کسانی که به او ایمان آوردند، این حق را داد که فرزندان خدا گردند، بلی فقط کافی بود که به او ایمان آورند تا نجات یابند. این اشخاص تولدی نو یافتند، نه همچون تولدهای معمولی که نتیجة امیال و خواسته های آدمی است، بلکه این تولد را خدا به ایشان عطا فرمود" (یوحنا 1: 12و 13).

همانطور که ما در تولد طبیعی خود نقشی نداشتیم، همانطور هم نمی توانیم با انجام اعمال خوب خودمان را در خانوادة الهی متولد کنیم. و همانطور که آیات بالا می گویند، یک فرزند خدا چیزی برای فخر کردن ندارد بجز خود خداوند (افسسیان 2: 8-9).

یک بچه وقتی بزرگ می شود شبیه والدینش می گردد. به همین ترتیب، خدا می خواهد که فرزندانش بیشتر و بیشتر شبیه عیسی مسیح شوند. اگر چه ما فقط در بهشت کامل می شویم، ولی یک فرزند خدا عمدا و بدون توبه گناه نمی کند. "فرزندان عزیزم، مراقب باشید کسی شما را در این مورد فریب ندهد: هر که اعمال نیک و راست انجام می دهد، به این علت است که درستکار و نیک است، همانگونه که مسیح نیک و درستکار بود. اما کسی که در گناه بسر می برد، نشان می دهد که فرزند شیطان است، زیرا شیطان از همان ابتدا که خود را به گناه آلود، تا بحال گناه می کند. اما فرزند خدا آمد تا اعمال شیطان را باطل سازد. هر که به خانوادة خدا ملحق می شود و فرزند خدا می گردد، به راه گناه نمی رود، زیرا او از طبیعت و حیات الهی برخوردار می شود. بنابراین، دیگر نمی تواند گناه کند، زیرا در او زندگی تازه ای شکل گرفته است که از خدا جریان می یابد و پس به این ترتیب می توان گفت که چه کسی فرزند خداست و چه کسی فرزند شیطان است. هر که زندگی گناه آلود داشته باشد و همنوع خود را دوست نداشته باشد، فرزند خدا نیست"(1 یوحنا 3: 7-10).

اشتباه نکنید، یک فرزند خدا با گناه "طرد" نمی شود. اما کسانیکه مرتب در گناه می مانند (مثلا از گناه لذت می برند بدون اینکه مسیح و کلام او را اطاعت کنند.) نشان می دهند که هیچوقت تولد تازه نداشته اند. عیسی به چنین کسانی گفت "شما فرزندان پدر واقعی تان شیطان می باشید و دوست دارید اعمال بد او را انجام دهید. شیطان از همان اول قاتل بود و از حقیقت نفرت داشت. در وجود او ذره ای حقیقت پیدا نمی شود، چون ذاتا دروغگو و پدر تمام دروغگوهاست" (یوحنا 8: 44). فرزندان خدا اشتیاقی به گناه ندارند بلکه اشتیاق دارند پدر آسمانیشان را بشناسند، او را محبت کنند، و او را جلال دهند.

پاداش فرزند خدا بودن بسیار است. بعنوان فرزند خدا، ما جزئی از خانوادة خدا (کلیسا) هستیم، که به ما وعدة خانه ای در بهشت داده شده است، و به ما این حق داده شده است که در دعا بعنوان پدر بحضور خدا برویم (افسسیان 2: 19، 1 پطرس 1: 3-6 ، رومیان 8: 15).

به دعوت خدا برای توبه از گناه و ایمان به عیسی مسیح پاسخ دهید و امروز فرزند خدا شوید!

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
من چطور می توانم فرزند خدا شوم؟

من چطور می توانم مسیحی شوم؟

سوال: من چطور می توانم مسیحی شوم؟

جواب: مردی در شهری از یونان بنام فیلیپی هم سوالی شبیه همین سوال را از پولس و سیلاس پرسید. ما حداقل سه چیز دربارة این مرد می دانیم: او یک زندانبان بود، او یک بی ایمان بود، و او بسیار درمانده بود. این مرد در مرز خودکشی بود که پولس او را از اینکار باز داشت. و در این وقت بود که زندانبان پرسید "چه کنم که نجات یابم" (اعمال رسولان 16: 30).

این حقیقت که این مرد چنین سوالی کرد نشان می دهد او نیاز به نجات را دریافته بود-او آنجه برای خود می دید مرگ بود و می دانست که به کمک نیاز دارد. این حقیقت که او سوالش را از پولس و سیلاس پرسید نشان می دهد که او می دانست آنها جواب سوال را دارند.

جواب ساده و سریع بود: "بخداوند عیسی مسیح ایمان آور که تو و اهل خانه ات نجات خواهید یافت" (آیة 31). این قسمت ادامه و نشان می دهد که چطور آن مرد به مسیح ایمان آورده عوض می شود. زندگی او بعد از آن عوض شدنش را نشان می دهد.

توجه کنید که عوض شدن آن مرد بخاطر ایمانش بود. او باید به مسیح ایمان می آورد و بس. آن مرد ایمان آورد که عیسی مسیح پسر خدا (خداوند) و همان مسیح بود که نبوتها را به انجام رسانید (مسیح). ایمان او شامل این هم می شد که عیسی مسیح برای گناهان ما مرد و دوباره قیام کرد چون این پیغامی بود که پولس و سیلاس به آن موعظه می کردند (رومیان 10: 9-10 و اول قرنتیان 15: 1-4).

عوض شدن یعنی برگشتن. وقتی ما بطرف چیزی برمی گردیم، الزاما از چیزی دیگر رو بر می گردانیم. وقتی ما بطرف مسیح بر می گردیم، باید از گناه رو برگردانیم. کتاب مقدس رو بر گردانیدن از گناه را توبه و رو گرداندن بطرف مسیح را ایمان می خواند. بنابراین، توبه و ایمان مکمل همدیگر هستند. هم توبه و هم ایمان در 1 تسالونیکیان 1: 9 آمده است-"شما از بتها بسوی خداوند بازگشت کردید". نتیجة تبدیل صادقانة یک مسیحی این است که راههای گذشته و آنچه را که مربوط به مذاهب دروغین است ترک می کند.

ساده تر اینکه، برای مسیحی شدن، باید شخص ایمان بیاورد که عیسی پسر خداست که جانش را برای گناهان او داد و دوباره قیام کرد. شخص باید با خدا در این توافق قرار گیرد که گناهکار است و نیاز به نجات دارد و باید تنها به عیسی مسیح برای این نجات امید داشته باشد. وقتی شخص از گناه رو بر می گرداند و بطرف مسیح رو می کند، خدا قول می دهد که او را نجات داده و روح القدس را به او عطا کند تا او شخص جدیدی شود.

مسیحیت، در شکل حقیقی اش یک مذهب نیست. مسیحیت بر اساس کتاب مقدس رابطه با عیسی مسیح است. مسیحیت این است که خدا نجات را به کسی عطا می کند که به قربانی مسیح بر روی صلیب اعتماد کرده ایمان بیاورد. کسی که به مسیحیت می گراید مذهبش را ترک نمی کند تا به مذهبی دیگر بپیوندد، بلکه او هدیة خدا را دریافت می کند که شروع یک رابطة جدید و شخصی با عیسی مسیح است و نتیجة آن بخشش گناهان و زندگی ابدی بعد از مرگ و در بهشت است.

حالا که شما این مقاله را خواندید، آیا می خواهید مسیحی شوید؟ اگر جوابتان بله است، در اینجا دعایی است که می توانید آنرا با خدا در میان بگذارید. بیان کردن این دعا و یا هر دعای دیگری شما را نجات نمی دهد. تنها اعتماد به عیسی مسیح است که می تواند شما را از گناه نجات بخشد. این دعا فقط راهی است که با آن ایمانتان به او را اعتراف می کنید و از او برای مهیا کردن نجاتتان تشکر می نمایید. " خدایا، من می دانم که بر علیه تو گناه کرده ام و مستحق تنبیه هستم. اما عیسی مسیح این تنبیه را که حق من بود به گردن گرفت تا من از طریق ایمان به او بخشیده شوم. اعتماد من برای نجات بر توست. برای فیض و بخشش عظیم تو و هدیة حیات ابدیت متشکرم! آمین!"

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
من چطور می توانم مسیحی شوم؟

رفتن به بهشت – من چطور می توانم از سرنوشت ابدیم اطمینان حاصل کنم؟

سوال: رفتن به بهشت – من چطور می توانم از سرنوشت ابدیم اطمینان حاصل کنم؟

جواب: قبول کنید که ممکن است آن روزیکه هر یک از ما به ابدیت قدم بگذاریم بسیار نزدیکتر از آن باشد که فکر می کنیم. برای آماده بودن برای آنوقت، ما باید این حقیقت را بدانیم که همه به بهشت نمی روند. پس من چطور می توانم مطمئن باشم که یکی از کسانی خواهم بود که ابدیت را در بهشت می گذرانند؟ در حدود 2000 سال پیش پطرس و یوحنای رسول انجیل عیسی مسیح را به گروه بزرگی در اورشلیم موعظه می کردند. آنوقت بود که پطرس اعتراف عمیقی کرد که حتی در دنیای پُست مدرن هم صدا کرده است "در هیچکس غیر از او نجات نیست زیرا که اسمی دیگر زیر آسمان به مردم داده نشده که بدان باید ما نجات یابیم" (اعمال رسولان 4: 12).

مثل آن زمان، امروزه هم در محیط "همة راهها به بهشت ختم می شوند" اعتراف پطرس پیغامی درست و قابل قبول از نظر سیاسی نیست. خیلی ها فکر می کنند می توانند بهشت را بدون مسیح داشته باشند. آنها وعده های عالی جلال را می خواهند، اما نمی خواهند به صلیب فکر کنند و بیشتر از آن نمی خواهند درمورد کسی بیندیشند که بخاطر گناهان آنانیکه به او ایمان می آورند بر صلیب آویخته شد و مرد. خیلی ها نمی خواهند عیسی را بعنوان تنها راه قبول کنند و سعی می کنند راه دیگری پیدا کنند. اما عیسی خودش به ما هشدار می دهد که راه دیگری وجود ندارد و سرانجام قبول نکردن این حقیقت زندگی ابدی در جهنم است. او واضحا به ما گفته است که "آنکه به پسر ایمان آورده باشد حیات جاودانی دارد و آنکه به پسر ایمان نیاورد حیات را نخواهد دید بلکه غضب خدا بر او می ماند" (یوحنا 3: 36).

بعضی ها بحث می کنند که خدا باید خیلی تنگ نظر باشد که برای بهشت تنها یک راه قرار داده است. اما رو راست باید گفت که با توجه به طغیان انسان بر علیه خدا و رد کردن او، این بسیار گشاده بینی خداست که اصلا راهی به بهشت مهیا کرده است. ما لایق داوری شدن هستیم و در عوض او تنها پسرش را می فرستد تا برای گناهان ما بمیرد و به این ترتیب به ما راه خلاصی می دهد. تنگ نظری و یا گشاده بینی، بهرحال این مطلب حقیقت است و مسیحیان باید در اینمورد کاملا روشن باشند که تنها راه به بهشت از طریق عیسی مسیح است.

خیلی از مردم امروزه انجیلی را قبول دارند که پیغام توبه از گناهان را ندارد. آنها می خواهند به خدایی با محبت ایمان داشته باشند که قضاوت نمی کند و توبه و عوض شدن روش زندگی را نمی خواهد. آنها ممکن است چیزهایی مثل این بگویند که "من به عیسی مسیح ایمان دارم، اما خدای من محکوم نمی کند. خدای من کسی را به جهنم نمی فرستد." اما ما نمی توانیم هر دو راه را داشته باشیم. اگر ما اعتراف می کنیم که مسیحی هستیم، باید مسیح را آنطور که او خودش را معرفی کرد بشناسیم-یعنی تنها راه به بهشت. انکار این مطلب انکار خود مسیح است، چون او بود که گفت "من راه و راستی و حیات هستم. هیچکس نزد پدر جز بوسیلة من نمیاید" (یوحنا 14: 6).

این سوال کماکان باقی می ماند که چه کسی واقعا وارد ملکوت خدا می شود؟ من چطور می توانم در مورد سرنوشت ابدیم ضمانت داشته باشم؟ در پاسخ به این سوالات تمایز روشنی بین آنهایی که زندگی ابدی دارند و آنانیکه ندارند وجود دارد. "پس روشن است که هر کس مسیح را دارد، به این حیات نیز دسترسی دارد، اما هر که مسیح را ندارد، از این حیات بی بهره می ماند" (1 یوحنا 5: 12). آنانیکه به مسیح ایمان دارند و قربانی او را بعنوان بهای گناهانشان پذیرفته اند و او را با اطاعت پیروی می کنند، ابدیت را در بهشت بسر خواهند برد. آنهایی که او را رد کنند در بهشت نخواهند بود. "کسانیکه به او ایمان بیاورند، هیچ نوع محکومیت و هلاکتی در انتظارشان نیست، ولی کسانیکه به او ایمان نیاورند، از هم اکنون محکوم اند، چون به یگانه فرزند خدا ایمان نیاورده اند" (یوحنا 3: 18).

همانقدر که بهشت برای کسانیکه عیسی مسیح را بعنوان نجات دهندة خود قبول می کنند، عالیست، جهنم بمراتب بیشتر برای آنانیکه او را رد می کنند وحشتناک می باشد. پیغام انجیل به گمشدگان با سرعت بیشتری به آنها می رسید اگر ما درک می کردیم که پاکی و عدالت خدا برای کسانیکه خدا و تامین بخشش او را در پسرش عیسی مسیح رد می کنند، چه می تواند بکند. کسی نمی تواند کتاب مقدس را جدی بخواند و این را مرتبا نبیند که این مرز کشیده شده است. کتاب مقدس خیلی واضح می گوید که فقط یک راه به بهشت است و آن از طریق عیسی مسیح می باشد. او به ما این هشدار را داده است که "از در تنگ داخل شوید زیرا فراخ است آن در و وسیع است آن طریقیکه مودی به هلاکت است و آنانیکه بدان داخل می شوند بسیارند. زیرا تنگ است آن در و دشوار است آن طریقیکه مودی به حیات است و یابندگان آن کم اند" (متی 7 :13-14).

فقط یک راه به بهشت است و آنهایی که آن راه را دنبال می کنند ضمانت رسیدن به آنرا دارند. اما همه آن راه را دنبال نمی کنند. شما چطور؟

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
رفتن به بهشت – من چطور می توانم از سرنوشت ابدیم اطمینان حاصل کنم؟

اینکه مسیح نجات می دهد یعنی چه؟

سوال: اینکه مسیح نجات می دهد یعنی چه؟

جواب: "مسیح نجات می دهد" عبارتی معمول است که روی ماشینها، علائم ورزشی، و حتی روی پرچمهای آگهی که هواپیماها روی آسمان باز می کنند دیده می شود. متاسفانه، عدة کمی از کسانیکه این عبارت را می بینند، معنی آنرا درک می کنند. قدرت زیادی در این عبارت نهفته است.

عیسی نجات می دهد، اما عیسی کیست؟

بیشتر مردم می دانند که عیسی مردی بود که در اسرائیل و در حدود 2000 سال پیش زندگی می کرد. تقریبا همة مذاهب دنیا عیسی را معلمی خوب و یا او را نبی می دانند. در حالیکه اینها در مورد عیسی درست است، اما همة حقیقت را دربارة اینکه عیسی کیست بیان نمی کند. همینطور نمی گوید که چطور و چرا عیسی نجات می دهد. عیسی خدا در شکل انسان است (یوحنا 1: 1و 14). عیسی خداست که بشکل انسان به زمین آمد (1 یوحنا 4: 2). خدا در عیسی بشکل انسان درآمد تا ما را نجات دهد. این سوال بعدی را ایجاد می کند: چرا ما نیاز به نجات داریم؟

عیسی نجات می دهد، اما ما چرا به نجات نیاز داریم؟

کتاب مقدس می گوید که همة انسانها گناهکارند (جامعه 7: 20 ، رومیان 3: 23). گناه کردن یعنی کاری را انجام دادن، چه در فکر، چه در کلام، و یا در عمل، که این مغایر شخصیت پاک و کامل خداست. بخاطر گناهمان، ما لایق داوری خدا هستیم (یوحنا 3: 18، 36). خدا عادل کامل است، پس او نمی تواند بگذارد که گناه و شرارت بدون تنبیه بماند. از آنجائیکه خدا ابدی است و از آنجایی که همة گناهان برعلیه خدا هستند (مزمور 51: 4)، تنها یک تنبیه ابدی می تواند کفایت کند. مرگ ابدی تنها تنبیه عادلانه برای گناه است. برای همین ما نیاز به نجات داریم.

عیسی نجات می دهد، اما چطور؟

چون ما بر علیه خدای باقی و ابدی گناه کرده ایم، یا انسان فانی (ما) باید جزای گناه ما را بمدت ابدی بدهد، و یا یک فرد ابدی (عیسی) این جزا را برای یکبار بپردازد. راه دیگری وجود ندارد. عیسی با مردن بجای ما، ما را نجات می دهد. خدا در شخص عیسی مسیح، خودش را برای ما قربانی کرد و جریمة ابدی ما را پرداخت. جریمه ای که تنها او می توانست آنرا بپردازد (2 قرنتیان 5: 21، 1 یوحنا 2: 2). عیسی تنبیهی را که ما لایق آن بودیم بگردن گرفت تا ما از آن سرنوشت وحشتناک ابدی ناشی از گناهانمان نجات یابیم. بخاطر محبت عظیم او به ما، عیسی جانش را داد (15: 13)، جریمة ما را پرداخت، که ما نمی توانستیم آنرا بپردازیم. بعد عیسی قیام کرد و نشان داد که مرگ او حقیقتا برای پرداخت جریمة گناهان ما کافی بود (1 قرنتیان 15).

عیسی نجات می دهد، اما او چه کسی را نجات می دهد؟

عیسی همة کسانی را که هدیة نجات او را دریافت کنند، نجات می دهد. عیسی همة کسانی را که تنها و کاملا به او و قربانی او برای پرداخت جریمة گناهانشان اعتماد می کنند، نجات می دهد (یوحنا 3: 16، اعمال رسولان 16: 31). در حالیکه قربانی عیسی برای پرداخت جریمة همة انسانها کاملا کافی بود، عیسی تنها آنهایی را نجات می دهد که بطور شخصی این با ارزشترین هدیة او را دریافت می کنند (یوحنا 1: 12).

حالا اگر شما معنی "عیسی نجات می دهد" را درک می کنید و می خواهید به او بعنوان نجات دهندة خود اعتماد کنید، مطمئن شوید که موارد زیر را درک کرده و به آنها ایمان دارید و بعنوان یک عمل ایمانی آنها را به خدا بگویید. "خداوندا، من می دانم که گناهکارم، و می دانم که بخاطر گناهانم لایق دوری ابدی از تو هستم. با وجودیکه لایق آن نیستم ولی ممنونم برای اینکه مرا دوست داری و قربانیی برای گناهان من از طریق مرگ و قیام عیسی مسیح آماده کردی. من باور می کنم که عیسی برای گناهان من مرد و من برای نجات خود فقط به او اعتماد می کنم. از این لحظه ببعد، به من کمک کن که نه برای گناه بلکه برای تو زندگی کنم. به من کمک کن بقیة زندگیم را در شکرگزاری برای این نجات عظیم بسر ببرم. متشکرم عیسی که مرا نجات دادی!

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
اینکه مسیح نجات می دهد یعنی چه؟

من چطور می توانم به جهنم نروم؟

سوال: من چطور می توانم به جهنم نروم؟

جواب: نرفتن به جهنم آسانتر از آن است که فکرش را می کنید. بعضی از مردم فکر می کنند که باید ده فرمان را برای تمام عمرشان انجام دهند تا به جهنم نروند. بعضی از مردم ایمان دارند که باید مراسم و تشریفات خاصی را انجام دهند تا به جهنم نروند. بعضی دیگر فکر می کنند که راهی برای مطمئن بودن از این مطلب وجود ندارد. هیچیک از این دیدها درست نیستند. کتاب مقدس خیلی روشن در مورد اینکه چطور یکنفر می تواند از رفتن به جهنم بعد از مرگ خودداری کند، صحبت می کند.

کتاب مقدس جهنم را بعنوان یک محل خیلی وحشتناک توضیح می دهد. جهنم بعنوانهای زیر نامبرده شده است "آتش ابدی" (متی 25: 41)، "آتش خاموش نشدنی" (متی 3: 12) "خجالت و تحقیر جاودانی" (دانیال 12: 2)، و محلی که "آتش آن خاموش نمی شود" (مرقس 9: 44-49)، و "خرابی جاودانی" (2 تسالونیکیان 1: 9). مکاشفه 20: 10 جهنم را بعنوان "دریاچة آتش و گوگرد" نام می برد که شریران "روز و شب تا به ابد شکنجه می شوند" (مکاشفه 20: 10). واضحا، جهنم جایی است که باید از آن دوری کرد.

اصلا چرا جهنم وجود دارد و چرا خدا بعضی ها را به آنجا می فرستد؟ کتاب مقدس به ما می گوید که خدا جهنم را برای شیطان و فرشتگان او بعد از اینکه بر علیه خدا یاغی شدند "آماده کرد" (متی 25: 41). آنهایی که هدیة بخشش خدا را رد می کنند از همان سرنوشت ابدی شیطان و فرشتکان سقوط کرده رنج خواهند برد. چرا وجود جهنم لازم است؟ همة گناهان بر علیه خدا هستند (مزمور 51: 4)، و از آنجائیکه خدا موجودی ابدیست، فقط تنبیه ابدی می تواند کافی باشد. جهنم جایی است که عدالت خدای مقدس و عادل اجرا می شود. جهنم جایی است که خدا گناه و همة کسانی را که او را رد می کنند محکوم می نماید. کتاب مقدس مشخص می کند که ما همه گناه کرده ایم (جامعه 7: 20، رومیان 3: 10-23)، پس، در نتیجه، همة ما لایق رفتن به جهنم هستیم.

پس ما چطور می توانیم از رفتن به جهنم خودداری کنیم؟ از آنجائیکه فقط یک تنبیه ابدی می تواند کافی باشد، پس یک بهای ابدی هم باید پرداخت شود. خدا در شخص عیسی مسیح انسان شد. در عیسی مسیح، خدا در بین ما زندگی کرد، به ما درس داد، و ما را شفا بخشید، اما اینها تنها هدف او نبودند. خدا انسان شد (یوحنا 1: 1، 14) تا بتواند برای ما بمیرد. عیسی، خدا در شکل انسان، بر روی صلیب جانش را داد. بعنوان خدا، مرگ او ارزش ابدی داشت و تمام بها را برای گناه پرداخت کرد (1 یوحنا 2: 2). خدا ما را دعوت می کند که عیسی مسیح را بعنوان نجات دهندة خود دریافت کنیم، و مرگ او را بعنوان بهای کامل و عادلانه برای گناهانمان قبول نماییم. خدا وعده می دهد که هر کس که به عیسی ایمان بیاورد (یوحنا 3: 16)، و تنها به او بعنوان نجات دهنده اعتماد کند (یوحنا 14: 6)، نجات خواهد یافت و به جهنم نخواهد رفت.

خدا نمی خواهد که هیچکس به جهنم برود (2 پطرس 3: 9). برای همین خدا قربانی کافی، کامل، و ابدی را از طرف ما پرداخت. اگر شما هم نمی خواهید به جهنم بروید، عیسی را بعنوان نجات دهندة خود دریافت کنید. به همین سادگی. به خدا بگویید که می دانید گناهکارید و لایق این هستید که به جهنم بروید. به خدا بگویید که به عیسی مسیح بعنوان نجات دهندة خود اعتماد می کنید. از خدا برای تامین نجاتتان و خلاصی از جهنم تشکر کنید. ایمان ساده و اعتماد به عیسی مسیح بعنوان نجات دهنده راهی است که در آن می توانید از رفتنتان به جهنم جلوگیری کنید.

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
من چطور می توانم به جهنم نروم؟

دعای نجات یعنی چه؟

سوال: دعای نجات یعنی چه؟

جواب: خیلی از مردم می پرسند "آیا دعایی وجود دارد که من با آن بتوانم از نجات خود مطمئن باشم؟" مهم است که بیاد داشته باشیم نجات با بیان کلمات بخصوصی مثل وِرد بدست نمی آید. کتاب مقدس از کسی که با بیان دعای بخصوصی نجات یافته باشد صحبت نمی کند. خواندن دعا، روش کتاب مقدسی برای نجات نیست.

روش کتاب مقدسی نجات، ایمان به عیسی مسیح است. یوحنا 3: 16 به ما می گوید، "زیرا خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانة خود را داد تا هر که به او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد." نجات با ایمان بدست می آید (افسسیان 2: 8)، بوسیلة دریافت عیسی بعنوان نجات دهنده (یوحنا 1: 12)، و بوسیلة اعتماد کامل و تنها به عیسی مسیح (یوحنا 14: 6، اعمال رسولان 4: 12)، و نه بوسیلة خواندن دعای مخصوص.

پیغام کتاب مقدس در مورد نجات ساده و روشن و در عین حال عجیب است. همة ما بر علیه خدا گناه کرده ایم (رومیان 3: 23). بغیر از عیسی مسیح هیچکس بر روی زمین زندگی نکرده است که در تمام عمرش حتی یک گناه هم نکرده باشد (جامعه 7: 20). ما بخاطر گناهانمان تنبیه خدا را بگردن خود گذاشته ایم (رومیان 6: 23)، و تنبیه مرگ جسمانیست که مرگ روحانی را بدنبال دارد. بخاطر گناهانمان و تنبیهی که مستحق آن هستیم، هیچ کاری نیست که خودمان بتوانیم آنرا انجام دهیم تا رابطه مان با خدا در جای درستی قرار گیرد. در نتیجة محبت او به ما، خدا در شخص عیسی مسیح بصورت انسان درآمد. عیسی کامل زیست و همیشه حقیقت را تعلیم می داد. بهر حال، انسانها او را رد کردند و او را با مصلوب کردن به مرگ سپردند. عیسی از طریق همین عمل وحشتناک بجای ما مرد. عیسی بار و داوری گناهان ما را بر خود گرفت و بجای ما مرد (2 قرنتیان 5: 21). بعد عیسی قیام کرد (1 قرنتیان 15) و به این وسیله ثابت کرد که فدیة او برای گناه کافی بود و او بر گناه و مرگ غلبه یافت. در نتیجة قربانی عیسی، خدا نجات را به ما بعنوان هدیه می بخشد. خدا همة ما را فرا می خواند که فکرمان را در مورد عیسی عوض کنیم (اعمال رسولان 17: 30) و او را بعنوان بهای کامل گناهانمان دریافت نماییم (1 یوحنا 2: 2). بله، نجات از طریق دریافت هدیة خدا بدست می آید نه با انجام دعای بخصوصی.

حالا، معنی این حرف این نیست که در دریافت نجات دعا در کار نیست. اگر شما انجیل را درک می کنید، باور می کنید که حقیقت است، و عیسی را بعنوان منجی خود قبول کرده اید، خوب و مناسب است که آن ایمان را در دعا به خدا بیان کنید. با خدا رابطه برقرار کردن از طریق دعا می تواند راهی باشد که قبول حقیقت دربارة عیسی را به اعتماد کامل به او بعنوان نجات دهنده متصل کنید. دعا می تواند مربوط باشد به قرار دادن اعتمادمان بر عیسی بعنوان تنها نجات دهنده.

باز هم باید گفت که خیلی مهم است که پایة نجاتمان را روی دعای قراردادی و طوطی واری نگذاریم. تکرار یک دعا نمی تواند کسی را نجات دهد. اگر شما می خواهید نجاتی را که در عیسی مسیح مهیاست دریافت کنید، ایمانتان را بر روی او بگذارید. به مرگ او بعنوان قربانی کافی برای گناهانتان کاملا اعتماد کنید. کاملا و تنها بر او بعنوان نجات دهنده تکیه کنید. این روش کتاب مقدسی برای نجات است. اگر شما عیسی را بعنوان نجات دهندة خود دریافت کرده اید، آنوقت البته که با خدا در دعا صحبت کنید. به او بگویید که چقدر از عیسی متشکرید. او را بخاطر محبت و قربانی اش پرستش کنید. از عیسی برای اینکه برای گناهان شما مرد و نجات را برایتان مهیا کرد شکر کنید. این رابطة کتاب مقدسی بین نجات و دعاست.

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
دعای نجات یعنی چه؟

قدمهای نجات کدامند؟

سوال: قدمهای نجات کدامند؟

جواب: مردم زیادی دنبال "قدمها و مراحل نجات" می گردند. مردم ایدةها و دستور العمل هایی را دوست دارند مثل پنج قدمی که باید برداشت تا به نجات رسید. نمونة آن اسلام است که پنج اصل دارد (اصول دین). بر اساس اسلام، اگر این اصول رعایت شوند، نجات بدست می آید. چون ایدة مراحل قدم به قدم تا به نجات جالب توجه است، خیلی از مسیحیان هم این اشتباه را می کنند و نجات را نتیجة مراحل قدم به قدم عرضه می کنند. کاتولیکها هفت علامت ظاهری برای نجات دارند (سَکرِمِنت). بعضی از فرقه های مسیحیت تعمید، اعتراف در ملا عام، برگشتن از گناه، صحبت به زبانها، و غیره را جزو قدمهای نجات می دانند. اما کتاب مقدس فقط یک قدم را برای نجات معرفی می کند. وقتی زندانبان در فیلیپی از پولس رسول پرسید، "چه کنم که نجات یابم؟" پولس جواب داد، "به خداوند عیسی مسیح ایمان بیاور و نجات خواهی یافت" (اعمال رسولان 16: 30-31).

ایمان به عیسی مسیح بعنوان نجات دهنده تنها "قدم" به نجات است. پیغام کتاب مقدس خیلی واضح است. ما همه برعلیه خدا گناه کرده ایم (رومیان 3: 23). بخاطر گناهانمان، ما مستحق جدایی ابدی از خدا هستیم (رومیان 6: 23). بخاطر محبت خدا به ما (یوحنا 3: 16)، خدا شکل انسان گرفت و بجای ما قربانی شد، یعنی تنبیهی را که حق ما بود بر گردن گرفت (رومیان 5: 8، 2 قرنتیان 5: 21). خدا بخشش از گناهان و حیات ابدی در بهشت را به همة کسانی که، بوسیلة فیض خدا از طریق ایمان، عیسی مسیح را بعنوان منجی دریافت می کنند وعده داده است (یوحنا 1: 12، 3: 16، 5: 24، اعمال رسولان 16: 31).

نجات این نیست که ما قدمهای بخصوصی برداریم تا به نجات برسیم. بله، مسیحیان باید تعمید بگیرند. بله، مسیحیان باید در ملا عام به عیسی مسیح بعنوان نجات دهندة خود اعتراف کنند. بله، مسیحیان باید از گناه رو بر گردانند. بله، مسیحیان باید زندگیشان را در اطاعت از خدا بگذرانند. اما اینها قدمهای رسیدن به نجات نیستند. اینها نتیجة نجات هستند. بخاطر گناهانمان، ما بهیچ شکلی نمی توانیم نجات را بدست آوریم. ما می توانیم 1000 قدم برداریم و هنوز کافی نباشد. برای همین عیسی باید بجای ما می مرد. ما مطلقا از پرداخت جریمة گناهانمان به خدا و یا پاک کردن خود از گناه عاجز هستیم. تنها خدا می توانست نجات ما را تامین کند و او برای همین مرد. خدا خودش قدمهای لازم را برداشت و نجات را برای هر کس که آنرا از او دریافت کند مهیا کرد.

نجات و بخشش گناهان با برداشتن قدمهای مختلف نیست. نجات با دریافت عیسی مسیح بعنوان نجات دهنده است و اینکه بدانیم او کار را برای ما به انجام رسانیده است. خدا از ما یک قدم می خواهد-دریافت عیسی مسیح بعنوان نجات دهنده و اعتماد کامل به او بعنوان تنها راه نجات. این چیزی است که ایمان مسیحی را از همة مذاهب جهان که هر کدام یک لیست از قدمهای اجباری بطرف دریافت نجات دارند، متفاوت می سازد. ایمان مسیحی میداند که خدا خودش همة قدمها را برداشته است و فقط از ما می خواهد که آنها را با ایمان دریافت کنیم.

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
قدمهای نجات کدامند؟

مذهب حقیقی چیست؟

سوال: مذهب حقیقی چیست؟

جواب: مذهب را می توان اینطور تعریف کرد "ایمان به خدا یا خدایان و پرستش آنها که معمولا بصورت اعمال و تشریفاتی صورت می گیرد." و یا "هر سیستم مخصوص ایمانی و پرستش و غیره که شامل اصول اخلاقی می شود." بیش از نود درصد از جمعیت دنیا نوعی مذهب دارند. اشکال اینجاست که مذاهب زیاد و گوناگونی هستند. کدام مذهب درست است؟ مذهب حقیقی کدام است؟

دو مطلب معمول در همة مذاهب، قوانین و تشریفات هستند. بعضی مذاهب اصلا چیزی بیشتر از یک لیست قوانین و بکن و نکن نیستند که انسان باید آنها را انجام دهد تا بعنوان شخصی متعهد به آن مذهب و بنابراین در رابطة صحیح با خدای آن مذهب شناخته شود. دو نمونه از چنین مذاهبی اسلام و یهودیت هستند. اسلام پنج اصل دارد که باید انجام شود و یهودیت صدها دستور و سنت دارد که باید نگه داشته شوند. هر دو مذهب، تا اندازه ای، ادعا می کنند که با اطاعت از قوانین مذهب، انسان در رابطة صحیح با خدا قرار می گیرد.

مذاهب دیگر بیشتر تمرکز بر روی انجام تشریفات دارند تا اطاعت از یک سری قوانین. با تقدیم قربانی، عمل خاصی انجام دادن، و یا خدمتی کردن، غذای خاصی خوردن، و غیره، شخص می تواند با خدا در رابطة صحیح قرار گیرد. بارزترین نمونة مذهب تشریفاتی، کاتولیکها هستند. کاتولیکها می گویند با تعمید آب نوزاد، با شرکت در تجمع کاتولیکها، با اعتراف گناه به یک کشیش، با دعا به مقدسین در بهشت، با مسح شدن بوسیلة یک کشیش قبل از مرگ، و غیره، خدا شخص را بعد از مرگ به بهشت راه می دهد. بودایی ها و هندوها هم از مذاهب تشریفاتی می باشند، و با درجة کمتر مذهبی بر اساس قانون هم هستند.

مذهب حقیقی نه بر اساس قانون است و نه تشریفات. مذهب حقیقی رابطه با خداست. دو چیز که همة مذاهب دارند این است که انسان بنوعی از خدا جدا شده است و اینکه نیاز دارد به او بپیوندد. مذهب دروغین می خواهد این مشکل را با انجام قوانین و تشریفات حل کند. مذهب حقیقی این مشکل را با تشخیص این مطلب حل می کند که تنها خدا می تواند جدایی را بردارد، و او اینکار را کرده است. مذهب حقیقی این مطالب را در نظر می گیرد:

- همة ما گناه کرده ایم و از خدا جدا شده ایم (رومیان 3: 23).

- خدا در شخص عیسی مسیح نزد ما آمد و بجای ما مرد، تنبیهی را که ما لایق آن بودیم بگردن گرفت، و از مردگان قیام کرد تا نشان دهد که مرگ او قربانی کافی بود (رومیان 5: 8، 1 قرنتیان 15: 3-4، 2 قرنتیان 5: 21).

- اگر ما عیسی مسیح را بعنوان تنها نجات دهندة خود دریافت کرده و به مرگ او بعنوان بهای کامل گناهانمان اعتماد کنیم، بخشیده شده، نجات می یابیم، آزاد می شویم، به خدا متصل می گردیم، و بوسیلة خدا عادل شناخته می شویم (یوحنا 3: 16، رومیان 10: 9-10، افسسیان 2: 8-9).

مذهب حقیقی قوانین و تشریفات دارد، اما تفاوت بزرگی که هست این است که در مذهب حقیقی، قوانین و تشریفات بخاطر سپاسگزاری از نجاتیست که خدا تامین کرده است و نه یک سعی برای بدست آوردن نجات. مذهب حقیقی، که مسیحیت کتاب مقدیست، قوانینی دارد (قتل نکن، زنا نکن، دروغ نگو، و غیره) و تشریفاتی هم دارد (تعمید آب با دخول کامل در آب و عشاء ربانی یا شام خداوند). انجام این قوانین و تشریفات رابطة شخص را با خدا برقرار نمی کند، بلکه این قوانین و تشریفات نتیجة برقراری رابطه با خدا، از طریق فیض خدا و ایمان به عیسی مسیح بعنوان تنها نجات دهنده هستند. در مذهب دروغین کار می کنند (قوانین و تشریفات) تا لطف خدا را بدست آورند. در مذهب حقیقی عیسی مسیح را دریافت می کنند و رابطه با خدا برقرار می شود و آنوقت کار می کنند (قوانین و تشریفات) و این از روی محبت و قدردانی به خداست و اینکه می خواهند روز بروز به او نزدیکتر شوند.

آیا با مطالعۀ این مطالب تصمیم گرفتید تا با ایمان مسیح را در قلب خود بپذیرید؟ اگر اینچنین است، لطفاً دگمۀ زیر را فشار دهید. "امروز مسیح را در قلب خود پذیرفتم"
مذهب حقیقی چیست؟

مدت کوتاهی است که به مسیح ایمان آورده ام... حالا چه باید بکنم؟

مدت کوتاهی است که به مسیح ایمان آورده ام... حالا چه باید بکنم؟

به شما تبریک می گوئیم. شما تصمیم مُهّمی را اتخاذ نموده اید که زندگی شما را تغئیر خواهد داد. شاید پرسش شما این باشد که "چگونه سفر خود را با خدا آغاز کنم؟" پنج قدم ذیل، شما را با استفاده از اصول کتابمقدس، در این راه راهنمائی خواهند نمود. در صورتی که در این سفر به سؤالات دیگری برخورد کردید، میتوانید به مراجعه کنید.

1. شما باید مطمئن باشید که معنی نجات را درک کرده اید.

اول یوحنا 13:5 میگوید، "این را نوشتم به شما که به اسم پسر خدا ایمان آورده اید تا بدانید که حیات جاودانی دارید، و تا به اسم پسر خدا ایمان بیاورید." خدا می خواهد که ما مفهوم دقیق نجات را درک کنیم. او میخواهد که ما خاطر جمع باشیم که نجات داریم. خوب است که به اختصار به چند نکته در بارۀ نجات اشاره کنیم:

الف) همۀ ما گناه کرده ایم. همۀ ما مرتکب اعمالی شده ایم که خدا از آنها خشنود نیست (رومیان 23:3).

ب) گناه در زندگی ما، ما را مُستحّق میکند تا، به وسیلۀ جدائی ابدی از خدا، مُجازات شویم (رومیان 23:6).

ج) عیسی مسیح بر روی صلیب مُرد تا مُجازاتی را که ما سزاوار آن بودیم بر خود بگیرد. (رومیان 8:5 ؛ دوم قرنتیان 21:5) قیام او از مردگان ثابت نمود که مرگ او برای پرداخت جریمۀ گناهان ما کافی و بَسَنده بود.

د) خدا آمرزش و نجات را به افرادی می بخشد که به مسیح ایمان آورند و مطمئن باشند که او با مرگ خویش جریمۀ گناهان آنان را پرداخت کرده است. (یوحنا 16:3 ؛ رومیان 1:5 ؛ رومیان 1:8)

این، در واقع، خلاصه ای از پیغام نجات میباشد! اگر ایمان خود را بر عیسی مسیح به عنوان نجات دهنده نهاده اید، شما نجات یافته اید! در اینصورت همۀ گناهان شما آمرزیده شده اند، و خدا قول میدهد که هرگز شما را تنها نخواهد گذاشت (رومیان 38:8-39 ؛ متی 20:28). بیاد داشته باشید که نجات شما در عیسی مسیح تضمین شده است. (یوحنا 28:10-29). اگر تنها به مسیح اعتماد کنید، شما میتوانید اطمینان داشته باشید که همۀ ابَدیّت را در آسمان نزد پسر خدا سپری خواهید کرد.

2. شما باید کلیسائی پیدا کنید که کتابمقدس را بطور صحیح تعلیم می دهد.

شما نباید فکر کنید که کلیسا فقط یک ساختمان است. کلیسا یعنی مردم. این نکته بسیار مهم است که ایمانداران (در عیسی مسیح) با هم مشارکت داشته باشند. در واقع، این یکی از اهداف اولیۀ کلیسا می باشد. حال که شما به مسیح ایمان آورده اید، ما شما را قویاً تشویق میکنیم که کلیسائی را پیدا کنید که تعالیمش بر اساس کتابمقدس است. با شبان آن کلیسا تماس بگیرید و او را از ایمان تازۀ خود در مسیح مطلع سازید.

دومین هدف کلیسا تعلیم کتابمقدس می باشد. از طریق کتابمقدس میتوانید یاد بگیرید که چگونه قوانین خدا را در زندگی خود به کار گیرید. درک کردن کتابمقدس کلیدی است به سوی یک زندگی مسیحی موفق و قدرتمند. در دوم تیموتاؤس 16:3-17 می خوانیم، "تمامی کتب از الهام خداست و به جهت تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیت در عدالت مفید است؛ تا مرد خدا کامل و به جهت هر عمل نیکو آراسته شود."

سومین هدف کلیسا پرستش است. پرستش یعنی تشکر کردن از خدا برای هر آنچه برای ما انجام داده است. خـدا ما را نجات داده است. خـدا ما را دوست دارد. خـدا احتیاجات ما را رفع میکند. خـدا ما را هدایت و راهنمائی میکند. خـدا قدوس، عادل، با محبت، رحیم، و پر از فیض می باشد. چگونه می توانیم از او تشکر نکنیم؟ در مکاشفه 11:4 اینطور می خوانیم: "مُستحّقی که جلال و اکرام و قوت را بیابی زیرا که تو همۀ موجودات را آفریده و محض ارادۀ تو بودند و آفریده شدند."

3. شما باید هر روز وقت مشخصی را برای تفکر و تمرکز بر خدا اختصاص دهید.

این خیلی مهم است که در طول روز مدتی را در مشارکت با خدا سپری کنیم. بعضی از مردم این وقت را "رازگاهان" می نامند. دیگران آن را "وقف خداوند" می دانند چون در آن وقت ما خود را به خدا وقف میکنیم. برخی از مردم ترجیح می دهند صبح ها با خدا وقت بگذرانند، در حالی که دیگران دوست دارند شب ها به راز و نیاز او بپردازند. این مهم نیست که شما این وقت را چه می نامید و یا چه زمانی از روز را به آن اختصاص می دهید. آنچه مهم است این است که بطور مرتب، هر روز، با خدا وقت بگذرانید. ولی این وقت باید شامل چه بخش هائی باشد؟

الف) دعا. میتوان به سادگی گفت: "دعا یعنی گفتگو با خدا." این گفتگو در بارۀ مشکلات شما و همۀ آن چیزهائی است که برای شما مهم میباشند. از خدا بخواهید به شما حکمت بدهد و شما را هدایت کند. از او بطلبید تا برای احتیاجات شما تدارک ببیند. به او بگوئید که چقدر او را دوست دارید، و اینکه چقدر بابت آنچه برای شما کرده است و میکند متشکر هستید. دعا یعنی همین!

ب) قرائت کتابمقدس. در کنار همۀ آنچه در کلیسا و سایر جلسات تعلیم کتابمقدس یاد میگیرید، احتیاج دارید کتابمقدس را بطور شخصی مطالعه کنید. تمامی آنچه شما برای داشتن یک زندگی موفق مسیحی لازم دارید در کتابمقدس یافت می شود. کتابمقدس شما را هدایت میکند تا تصمیمات صحیح اتخاذ کنید، خواست خدا را تشخیص دهید، بفهمید چگونه دیگران را خدمت کنید، و چگونه از نظر روحانی رشد کنید. کتابمقدس کلام خداست. اصولا، کتابمقدس کتاب راهنمای ماست تا طوری زندگی کنیم که هم باعث خشنودی خدا گردیم و هم خود، شخصاً ارضاء شده باشیم.

4. شما باید با افرادی که بتوانند شما را در رشد روحانی کمک کنند رابطه برقرار کنید.

در اول قرنتیان 33:15 می خوانیم: "فریفته مشوید، معاشرت بد اخلاق حَسَنه را فاسد می سازد." کتابمقدس حاوی اخطارهای زیادی در بارۀ اثراتی است که افراد بد میتوانند بر ما داشته باشند. گذراندن وقت با اشخاصی که درگیر فعالیتهای گناه آلود هستند، می تواند ما را وسوسه کند تا ما نیز شریک همان گناهان شویم. در واقع افرادی که در اطراف ما هستند بر شخصیت ما اثر مستقیمی بر جای می نهند. به همین دلیل خیلی مهم است که خود را با اشخاصی احاطه کنیم که خدا را دوست دارند و با سرسپردگی به او زندگی می کنند.

سعی کنید یک و یا دو نفر دوست پیدا کنید که میتوانند مُشوّق و کمک خوبی برای شما باشند. به احتمال قوی در مشارکتهای کلیسائی با چنین افرادی آشنا خواهید شد. (عبرانیان 13:3 ؛ عبرانیان 24:10) از دوستان خود بخواهید تا بطور مُرّتب و جدّی در مورد رازگاهان، فعالیتها، و گام برداشتن شما با خدا شما را ارزیابی کنند . بدین طریق شما خود را مسئول و جوابگو خواهید دید. شما نیز همین قدم را برای آنان بردارید. این بدان معنا نیست که با سایر دوستان خود که هنوز عیسی مسیح را به عنوان نجات دهنده نپذیرفته اند قطع رابطه نمائید. در عین حالی که رابطۀ دوستانه و محبت آمیز خود را با آنان حفظ میکنید، به آنها نشان دهید که مسیح زندگی شما را عوض کرده است و اینکه شما دیگر نمیتوانید همۀ آن چیزهائی را که در گذشته می کردید دوباره انجام دهید. از خدا بخواهید تا به شما فرصت هائی عطا کند تا بتوانید در بارۀ عیسی مسیح با دوستان خود صحبت کنید.

5. شما باید تعمید بگیرید.

آنچه اکثر مردم در مورد تعمید باور دارند چیزی نیست جُز عقایدی آغشته به سؤتفاهمات. کلمۀ "تعمید" به معنی "غوطه ور کردن در آب" می باشد. تعمید روشی کتابمقدسی است برای اعلام کردن ایمان و سرسپردگی خود به عیسی مسیح. عمل فرو رفتن در آب به منزلۀ مدفون شدن با مسیح، و بیرون آمدن از آب تصویری از قیام اوست. در تعمید، شما با مسیح می میرید، با او مدفون می شوید، و با او از مردگان قیام می کنید (رومیان 3:6–4)

تعمید شما را نجات نمی دهد، و به هیچ وجه گناهان شما را پاک نمی کند. اهمیت تعمید در این است که شما خدا را اطاعت کرده اید و ایمان و سرسپردگی خود را به نجات دهندۀ خود اعلام کرده اید. اگر برای تعمید گرفتن آمادگی دارید، باید با شبان یک کلیسا صحبت کنید.

مدت کوتاهی است که به مسیح ایمان آورده ام... حالا چه باید بکنم؟